Náttúrufræðingurinn - 1989, Qupperneq 16

Séð yfir fundarsalinn í Hótel Loftleiðum á afmælisfundi Hins íslenska náttúrufræðifélags
hinn f. október 1989. Formaður félagsins, Þóra Ellen Þórhallsdóttir stendur við ræðu-
púltið. í fremstu röð talið frá vinstri má sjá Steindór Steindórsson frá Hlöðum, heiðurs-
félaga, Hjálmar R. Bárðarson, kjörfélaga, Hannu Miettinen safnforstjóra frá Finnlandi,
Svavar Gestsson menntamálaráðherra, Vigdísi Finnbogadóttur, forseta Islands, Unn-
stein Stefánsson, haffræðing og fundarstjóra hátíðarfundarins og Guðrúnu Einarsdóttur
konu hans, Sigmund Guðbjarnason, háskólarektor. Ljósm. Skúli Þór Magnússon.
það oftast. Við sem nú lifum erum lík-
lega síðasta kynslóðin sem enn mun
geta tekið frá svæði til verndunar og
það er skylda okkar að gera það. Það
er ekki aðeins ljúf skylda siðmennt-
aðra þjóða að sýna náttúru sinni virð-
ingu, það er skylda okkar við eftir-
komandi kynslóðir að skila til þeirra
lífvænlegum heimi. Við ættum að vera
minnug þess að það eru sjálfar lífverur
jarðar sem viðhalda þeim ferlum sem
eru nauðsynleg öllu lífi, einnig mann-
lífi. Fábreyttari heimur er ekki aðeins
snauðari heimur heldur einnig viðsjár-
verðari heimur þar sem minna má út
af bregða til að veruleg röskun hljótist
af.
Við íslendingar búum við þá sér-
stöðu að hafa rúmt um okkur og af-
staða okkar til umhverfis og náttúru-
verndarmála er því ef til vill önnur en
íbúa hinna þéttbýlli landa, t.d. í Evr-
ópu. Við höfum enn möguleika á að
vernda stór svæði sem ósnortin víð-
erni og þau eru einstök auðlind sem
ætti að leggja kapp á að halda sem
næst uppruna sínum og án ummerkja
eftir athafnir mannsins.
BYGGING NÁTTÚRUFRÆÐIHÚSS
Náttúrugripasöfn hafa líka tekið
miklum stakkaskiptum á eitt hundrað
árum. Hinir hefðbundnu náttúrugripir
voru fyrst og fremst steinar, dýr og
jurtir. Slíkir gripir eiga sinn sess í nú-
tíma náttúrufræðihúsum en þau rúma
nú orðið miklu fleira. Meiri áhersla er
lögð á ferli náttúrunnar og að sýna
hana sem síkvika og breytilega. Gestir
safnanna, bæði börn og fullorðnir, fá
nú að snerta safngripina og þeir fá
sjálfir að sannreyna ýmis lögmál nátt-
126