Fréttablaðið - 18.05.2009, Side 34

18 18. maí 2009 MÁNUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Djö maður! Sjáðu
Svíana! Nú taka
þeir Ólympíugull-
ið og HM-gullið
í ísknattleik! Svo
fara þeir á HM í
fótbolta. Hvers
eigum við að
gjalda?
Við
unnum
nú einu
sinni
Ítali!
Já, það er nú
bara mjög
ferskt! Manstu
eftir einhverju
eftir síðustu
ísöld?
Við
erum
ágætir í
hand-
bolta.
Þarna sérðu!
Við erum góðir
í leiðinlegum
íþróttum en
ömurlegir í öllu
sem skiptir máli!
Fótbolta-
stelpurnar
hafa nú
gert góða
hluti upp á
síðkastið!
Haha!
Hverjum er
ekki sama?
Jú, það get
ég sagt þér!
Þeir eru
margir!
Og svo erum
við ekki slæmir í
kraftakeppnum!
Ég vissi að það var
rétt ákvörðun að
kaupa þennan bíl.
Rétt og
satt.
Jújú, hann er kannski
ekki sá fallegasti en
sjáðu bara útsýnið
í gegnum
sóllúguna!
Já...
Köllum við þetta
það nú, sóllúgu?
Allir hundar verða
að fara til læknisins
minnst einu sinni á
ári.
Dr.
Dóri
Heilsunnar
vegna... og til að
fá sálarfrið...
Til að fá sleikjó.
Hvert langar
þig að fara í
sumar?
Ekkert. Ekkert?? Það hljómar
bara alls
ekki illa...
Það erfiðasta verð-
ur að fá krakkana
til að halda sig
fjarri í tvær vikur.
Það er bara vesen að
ferðast... bensínverð
er fáránlegt... við
ættum bara að vera
hérna og njóta frísins
heima við.
... hún fékk allt við skilnað-
inn... og þá meina ég allt!
Samtök um sorg og sorgarviðbrögð
Aðalfundur verður haldin í Neskirkju við Hagatorg
20. Maí næst komandi kl.: 20:00 í fundarherberki í kjallara.
Venjuleg aðalfundarstörf,
stjórnin. nydogun@nydogun.is Loksins er Eurovision-brjálæðinu lokið og pistlum eins og þessum fer snarlega fækkandi í kjölfarið. Á hverju einasta
ári fer fram þetta samsæri ríkissjónvarpa
í Evrópu um að pína íbúa viðkomandi landa
til þess að horfa á keppnina þeirra. Samsær-
ið felst í því að gera fólki það nánast ómögu-
legt að verða ekki vart við keppnina og
keppnislögin svo að þegar loksins kemur að
keppninni er varla annað hægt en að horfa.
Þrátt fyrir að fólk leggi sig virkilega fram
við að fylgjast ekki með gengur það sjaldn-
ast upp, allavega á Íslandi. Svo kannski er
best að sætta sig bara við það og taka þátt í
gleðinni.
Ég horfði á keppnina og skipti á milli
íslenska og breska ríkissjónvarpsins. Þegar
kom að Íslandi kynnti breski þulurinn hina
ungu og stórglæsilegu Jóhönnu á sviðið.
Hann sagði lagið eiga verulega möguleika á
sigri, en vegna kreppunnar á Íslandi hefðu
greinilega ekki verið til peningar fyrir bún-
ingum svo mamma Jóhönnu hlyti að hafa
gramsað í skápunum sínum og fundið gaml-
an brúðarmeyjarkjól. Það hlaut auðvitað að
koma að minnsta kosti eitt kreppudjók, en
þau urðu fleiri. Þegar atriðið
var búið átti kynnirinn ekki orð
yfir það hversu frábært þetta
var. Íslendingar hlytu að gera
sér miklar vonir um velgengni
í keppninni – svo lengi sem
þeir ynnu ekki. Það er nefni-
lega mergurinn málsins, þó það
sé ekki líklegt til vinsælda á
Íslandi. Við höfum aldrei haft
efni á því að vinna keppn-
ina, en í ár hefði sigur
líklega verið banabitinn.
Í þetta skiptið er annað
sætið því í alvörunni lang-
mesti sigurinn.
Langmesti sigurinn
NOKKUR ORÐ
Þórunn
Elísabet
Bogadóttir