Samvinnan - 01.02.1954, Page 27

Illlllllllllll............................................................................................................................................................1............
B ó k a b ú 5
NORÐRA
Dönsku IVAR fagbækurnar
eru ávallt fyrirliggjandi eöa
útvegaöar um hæl:
Afgreiðum í póstkröfu hvert á land sem
er. Pantanir afgreiddar strax og þær
berast.
— Geym/ð auglýsinguna —
Alt om Svejsning (log- og rafsuða) kr. 135.00
El-hHandbogen (rafmagn) — 156.00
Handbog for Radiomekanikere (útvarp) — 168.00
Jærn- og Metalindustriens Handbog I-II
(járn- og málmiðnaður) bæði bindin — 282.00
Motor-Handbog Reparationsteknik
(mótorviðgerðir, ný útgáfa) — 186.00
Autoreparationer (bílaviðgerðir, undir-
vagn) — 144.00
Autoelektrotekning (rafkerti bíla) — 144.00
Diesel-Motor og Udstyr (Dieselvélar) — 174.00
Praktiske Udfoldninger (fyrir blikksmiði)— 162.00
Plade- og Rörarbejde (fyrir blikksm. og
rörlagningamenn, ný útgáfa) ca. — 162.00
Traktorreparationer (dráttarvélaviðgerð-
ir) ca. — 204.00
Letmetaller (léttmálmar) — 102.00
Moderne Værktöj (nýtízku verkfæri) — 114.00
Motorcycklen (bifhjólið) — 126.00
Den store Regnebog (ýmsir útreikn-
ingar) — 156.00
Teknisk Leksikon — 144.00
Bókabúð NORÐRA
Sé keypt fyrir 500 krónur eða meira, fást bækurnar
Hafnarstræti 4 — Sími 4281 — Reykjavík
með 100 króna mánaðarafborgun.
11111111111111II11111111111111111111111| 11| 11111111111111111111IIIII111111111 llll 11111111II ■ 111111III llll III11IIII lllllllllllllllllllllllllll 1111II11" 111111111111III11111111111111 ■ 11111111111111111111111111! 1111| || 111111! 11 ■ 11111111 iii | iii 11| 1111111111| || 111111111111111111111111 h
eytt tveim dögum í þetta árangurslausa rölt án þess að
verða nokkurs vísari um La Rollona eða Carmen og var
því farinn að hugsa til heimferðar.
Mér varð litið upp, og þá sá ég, hvar Carrnen stóð á
svölum eins hússins við hliðina á enskum herforingja.
Hann var í rauðum einkennisbúningi með gullna axla-
bursta, hár hans var hrokkið og allt útlitið benti til þess,
að hann væri af háum stigum. Ekki var hún síður búin
en hann, klædd dýru silki með slegið sjal um herðar og
gullkamb í hári. A henni sjálfri var enga breytingu að
sjá, óhræsinu að tarna, og hún hló svo að undir tók í hús-
inu.
Englendingurinn kallaði til mín á blendinni spænsku,
að ég skyldi koma upp, því að konan vildi kaupa ávexti,
og Carmen hrópaði til mín á máli Baska:
„Komdu upp og láttu ekki á því bera, þó að þú verðir
undrandi!“
I rauninni hefði ég ekki átt að furða mig á neinu, sem
hún tók sér fyrir hendur. Ég veit ekki, hvort ég varð glað-
ur eða hryggur við að sjá hana aftur. Við dyr hússins
stóð hávaxinn, enskur þjónn, sem vísaði mér inn í ríku-
lega húna dagstofu. Strax og ég kom inn, talaði Carmen
til mín á máli Baska: „Þú kannt ekki orð í spænsku, og
þú þekkir mig ekki.“ Því næst sneri hún sér að Englend-
ingnum og bætti við:
„Hvað sagði ég ekki. Eg sá strax, að hann var Baski.
Nú skaltu fá að heyra, hvað hann talar einkennilegt mál.
Er hann ekki bjánalegur? Hann er eins og köttur, sem
er staðinn að þjófnaði í búrinu.“
„Og þú,“ sagði ég við hana á móðurmáli mínu, „— þú
ósvífna stelpukind; mér væri skapi næst að veita þér ær-
lega ráðningu hér fyrir augunum á friðli þínum.“
„Friðli mínum!“ hrópaði hún. „Hvað þú getur látið
þér detta í hug! Ertu afbrýðissamur vegna þessa fábjána?
Þú ert jafnvel heimskari núna en þú varst fyrsta kvöldið
góða í Calle del Candilejo! Sérðu ekki, flónið þitt, að á
þessu augnabliki er ég að reka verzlunarerindi á mjög svo
frumlegan hátt? Þetta hús er mín eign, og fjármunir þessa
fabjana skulu líka verða mín eign áður en lýkur! Ég
teymi hann á asnaeyrunum, og ég skal teyma hann svo
langt, að hann eigi ekki afturkvæmt!“
„Standi ég þig aftur að því að reka þess konar verzlun-
arerindi, skal ég sjá svo um, að þú fáir ekki tækifæri til
að gera það öðru sinni!“ mælti ég.
„Ja, skömm er að heyra. Þykist þú geta skipað mér fyr-
ir verkum, eins og þú værir eiginmaður minn? Úr því að
El Tuerto lætur sér þetta lynda, ættir þú ekki að segja
mikið. Ertu ekki stoltur af því að vera eini maðurinn, sem
ég nefni minchorro (elskhugi eða uppáhald)!“
„Hvað segir hann?“ spurði Englendingurinn.
„Hann segist vera þyrstur, og hann langar í eitthvað
að drekka,“ sagði Carmen um leið og hún fleygði sér upp
á legubekk og skellihló að þessari frumlegu túlkun sinni.
Þegar Carmen byrjaði að hlæja, var tilgangslaust að
reyna að segja nokkuð af viti. Menn gátu ekki annað en
hlegið með henni. Stóri Englendingurinn bauð þjónin-
um að færa mér eitthvað að drekka, og svo fór hann líka
að hlæja, asnalega, eins og við var að búast af honum.
27