Samvinnan - 01.12.1965, Blaðsíða 3

það sérðu, ef þú lítur út um gluggann þinn. Hvert
sem þú rennir augum, þá sérðu að fólk heldur
jólunum sínum wpp á móti þér og segir: Sérðu
jólin mín? Sumir sýna þér dýrðlegt flos, aðrir
þakklát augu vina, tvífœttra og ferfœttra, nú
enn aðrir lítið barn í vöggu, sem Ijóminn stafar
frá á allt þetta sem ég hefi verið að telja upp.
Á hverju hann granni þinn heldur í móti þér,
sem jólum, er því háð, hver þroski honum er
gefinn. Einn sezt niður á miðri leið, undir ein-
hverju glitflosinu, og segir: Hér er svo bjart,
hér hljóta að vera jólin. Eðlilega fer slíkt eftir
því, hver hún er birtan, eða skugginn, sem um
manninn lezkur dagsdaglega. Því bjartara sem
er um hann, þeim mun meira Ijós þarf t. þ. a.
hann kalli það jól. En gefum því gætur, að hér er
það innri birtan, sem ákvarðar jólastað okkar, en
ekki rafljós eða dagsbirtan. Það skiptir engu,
hvort þú leggur af stað í Rolls-Royce eða studd-
ur hœkju, skiptir alls engu, því að Guð réttir
jólajötuna þá fyrst til þín, er þú hefir fleygt öllu
þessu frá þér og ert kominn á hné.
Víst eru lialdin jól álla leið frá hversdagsleik-
anum til vöggunnar í Betlehem; menn krjúpa við
Ijósin sín á allri þessari leið, og hvar sem þeir
eru staddir, þá óma frá þeim gleðitónar þakk-
lætisins fyrir gjöf himinsins, sem þeir hafa hlot-
ið, því hana hlýtur hver sá, sem stígur í átt til
vöggunnar, sem frelsarinn var lagður í. Stutt eða
langt, — það er atvikum háð, skiptir kannski
ekki öllu máli, heldur hitt, að þú leizt upp og
horfðir í móti Ijósinu, Ijómanum sem flœddi frá
himni og flœðir gegnum barnið litla, sem í rak-
an, kaldan heilisskútann var lagt. En spurðu
þig sjálfan: Hversu langt komst ég að vöggunni
í nótt, fann ég þar hlið himna eða settist ég nið-
ur á miðri leið undir einhverja glitvoðina, sem
Ijómar, af því að í henni brotnar geisli frá vögg-
unni? Já, hvað eru jólin þér? Ef til vill aðeins
falleg saga um fallegan krakka, sem síðar varð
mikill maður, og því sé gott og sjálfsagt að
leiða sín eigin börn einu sinni á ári til kirkju
og leyfa þeim að líkja eftir jólabarninu. Þau
verða svo miklu viðráðanlegri krakkarnir, ef þau
líkja eftir einhverju góðu. Ef til vill ertu svo lán-
samur, að þú finnur sjálfan þig eins og visna
upp í kirkjunni, en í staðinn stígur þú fram sem
barn, er horfir á englana svífa af himni, heyrir
þá mœla og boða mannkyni öllu frið, einingu og
líf. Þú breiðir út hjarta þitt og hrópar í hrifn-
ingu: María og Jósef, þó að það sé allt fullt í
gistihúsinu, þá er þó skjól til fyrir Jesúbarnið,
skjól í brjósti þínu. Skammast þú þín fyrir þetta,
hve barnalegur þú verður á jólum, svona ofsa-
kátur og dreyminn, meir og bljúgur? Ef svo er
áttu bágt, því að það er satt, þá sagt er, að jólin
séu hátíð barnsins, þau eru það, en ekki ómálga
krakka, heldur hátíð barnsins í þér sjálfum. Vita
máttu það, hver sem þú ert, að þú ríst áldrei
hœrra frá moldinni en þá barnið í brjósti þér
brýst fram, þurrkar burt hroka þinn og heimsku
og opnar þig fyrir innstreymi kœrleikans af
himnum. Það var engin tilviljun, að Guð valdi
barn sem umbúðir um gjöf kœrleika síns til þín.
Nei, hann valdi það hreinasta og bezta, sem til
var, hvítara en allt hvítt, barnshjartað. Það eitt
megnar að opna þér himininn, því það ristir
sundur skelina, sem um þig lykur, ristir hana,
svo að kjarni þinn, barnið í sjálfum þér, kemur
í Ijós, sker þig innað þeirri kviku, er endurspegl-
ar himininn. Þú átt ekkert stærra en það, að
þú verður aldrei meiri en þá mynd þess Ijómar
í augum þínum, og það stjórnar tungu þinni.
Já, hvað komstu langt í nótt? Komstu svo
langt, að jólabarnið fékk talað við barnið í brjósti
þér, fékk bent því upp í himininn á þá kærleik-
anslind, sem allt þitt líf á að tengjast?
Ég þarf í raun ekki að spyrja. Ég sá þig á hlaup-
um fyrir jólin; og heyrði gleðina úr íbúðinni
þinni yfir gjöf frá vini; sá augu þín líða um
hýbýlin Ijómandi af gleði yfir skrauti og hrein-
leik; heyrði kveðjur þínar í útvarpi og sá þig
lesa þínar af kortum. Þetta sannar mér állt, að
þú ert snortinn, að þú hefir fundið jólábarnið og
ert með því þessa daga. Dásamleg tíð. Til ham-
ingju. Líður þér ekki vel? Það er þetta sem
kirkjan á við, þegar hún segir, að þú eigir að
vera þegn guðsríkis. Kanntu ekki við þig? Af
hverju ertu ekki lengur svona barnslega góður?
Sigurður Haukur Guðjónsson
SAMVINNAN 3