Andvari - 01.10.1959, Blaðsíða 43

ANDVARI
STAFVILLA í DARRAÐARLJÓÐUM
153
Við getum hugsað okkur kvæðið flutt
scm eins konar leiksýningu, forleik, fyrir
orustuna. Dularfulli maðurinn á apal-
gráa hestinum með pálstaf í hendi er
sýndur hernum sem sjálfur Óðinn. Hann
færir Kormlöðu og hinum liundheiðna
víkingi, Bróður, kvæðið, en ungar meyjar
á herfákum, húnar sem valkyrjur með
hrugðnum sverðum, flytja það hernum
fvrir orustuna. Það er gáfuð, hirðvön og
fjölvís kona, sem setur þcnnan forleik á
svið, vel vitandi um þau áhrif, er leikur
fagurra kvenna hefur á víkingana, sem
ekki hafa notið nokkurs frá konum um
langan tíma.
Svo skulurn við lesa kvæðið, ritað með
nútímastafsetningu, svo að fornir stafir
standi ekki milli okkar og þess og varni
okkur skilnings á því:
1. Vítt er orpið fyrir valfalli1)
rífs rciðiský, rignir hlóði.
Nú er fyrir geirum grár upp kominn
vefur verþjóðar, er vinur fylla
rauðum vefti randverks líka.1 2)
2. Sjá3) er orpinn vefur ýta þörmum
og harðkljáður höfðum manna,
eru dreyrrekin dörr að sköftum
járnvarður yllir, en örvum hrælað.
Skulum slá sverðum sigurvef þennan.
3. Gengur Hildur vefa og Hjörþrimul,
Sanngríður, Svipul sverðum tognum.
Skaft mun gnesta, skjöldur mun bresta,
mun hjálmgagar4) í hlíf koma.
4. Vindum, vindum vef Darraðar,
er ungur konungur átti fyrir.
Fram skulum ganga og í fólk5) vaða,
þar er vinir vorir vopnum skipta.
1) Þ. e. orustu; annars er hér orðaleikur: orðið
niyndað eins og náttfall og döggfall.
2) Taka skal saman: er vinur (þ. e. vinkonur)
randverks fylla rauðum vefti líka.
3) Þ. e. þessi.
4) Þ. e. hjálmhund ur = sverð.
5. Vindum, vindum vef Darraðar
og siklingi0) síðan fylgjum.
Látum eigi líf hans farast,
eiga valkyrjur vals urn kosti.7)
6. Vindum, vindum vef Darraðar
þar er vé8) vaða vígra manna.
Þar sjá bragna blóðgar randir
Gunnur og Göndul, er grami hlífðu.7)
7. Þeir munu lýðir löndum ráða,
er útskaga áður byggðu.
Kveð eg ríkum gram ráðinn dauða,
nú er fyrir oddum jarlmaður9) hniginn.
8. Og munu írar angur híða,
það er aldrei mun ýtum fyrnast.
Nú er vefur ofinn og völlur roðinn,
mun um lönd fara læspjöll gota.10)
[9. Nú er ógurlegt um að litast,
cr dreyrug ský drcgur mcð himni
mun loft litað lýða blóði,
er spár vorar springa kunnu.11)]
10. Vel kveðum vér um konung ungan,
sigurljóða fjöld syngjum heilar.12)
Ríðum hestum, hart út berum
brugðnum sverðum á hraut héðan,
5) Þ. e. orustu.
6) Þ. e. konungi.
7) Skipt er um síðari hluta 5. og 6. vísu. Það
er ekki nauðsynlegt, en efnisröðin verður
eðlilegri þannig.
8) Þ. e. gunnfánar.
9) Ættstór og voldugur maður. (Sbr. Austur
tók illa kristinn jarhnaður frá húkarli
(gráður var kjöts á kauða) kiðling, hinn
er slær fiðlu.)
10) Þ. e. norrænna manna.
11) Þ. c. er spár okkar hafa rætzt. Texti er hér
annars vafasamur og líklega er vísan öll
síðari viðbót annars höfundar.
12) Hér er sleppt hortitt, líklega siðari viðhót:
En hinir nemi er hlýði á
geirfljóða hljóð og gumum segi.