Spegillinn - 01.10.1966, Page 9

„VIÐREISNIN ÉTUR VINI SÍNA
„Ósjaldan liefur Morgunblað-
ið flutt það kunna spakinæli að
byltingin éti börnin sín, en nú
gæti blaðið til tilbreytingar fitj-
að upp á nýjum sannindum: við-
reisnin étur vini sína. Aflciðing-
ar þeirrar stjórnarstefnu hafa
nú uin skeið ckki hvað sízt bitn-
að á þeim mönnum sem fögnuðu
viðreisninni ákaflegast. Má þar
nefna ýmsa iðnrckcndur, nú
fyrir nokkrum dögum birti
Morgunblaðið til að mynda enn
eina auglýsingu uin nauðungar-
uppboð ... Og nú síðast er röð-
in komin að Byggingarfélaginu
Brú, einu kunnasta verktakafyr-
irtæki Sjálfstæöisflokksins í
Reykjavík. Aðalcigandi þess,
Þorbjörn Jóhannsson kjötkaup-
maður, mun hafa ætlað sér ann-
að hlutskipti en að verða sjálf-
ur réttur á boröum hinnar ó-
seðjandi viðreisnar".
(Austri í Þjóðv. 9. okt.)
Skólamálaspjall
Fróðir menn segja, að þrennt
sé undantekningalítið sameigin-
legt með skólabyggingum hér í
þéttbýlinu: Þær eru dýrar, fínar
og ópraktískar. Vér mundum nú
gjarnan bæta fjórða einkenninu
við: Oftast hefur tekið svo lang-
an tíma að byggja skólahúsin,
að börnin, sem áttu að menntast
i þeim eru löngu uppkomin og
harðgift fólk, sem á orðið sæg
barna á skólaskyldualdri, þegar
nýja skólahúsið er vígt með
pomp og pragt. Kannski gerði
þetta nú ekki svo mikið til, ef
skólahúsin væru ekki orðin of
lítil löngu áður en þau komast
í brúk, og þar sem enn hafa
ekki fundist heppilegar leiðir til
að fækka skólaskyldum börnum,
verður tafarlaust að gera ráð-
stafanir til að stækka skólahús-
ið, um leið og það er loksins
telcið í notkun! Þá segja ýmsir
aj vegna þess, hve skólarnir eru
fínir, (að innan) þurfi nemend-
urnir helzt að hafa með sér
tvenna til þrenna inniskó (eina
fyrir hvern gang) og silkihanzka
til að rispa ekki flíseringarnar
á gólfi og veggjum. Er sízt að
furða þótt kennarastéttin sé
kröfuhörð og heimtufrek í
launamálunum, þegar hún hefur
þessi flottheit fyrir augunum
alla daga. Auk þess að baka að-
standendum barnanna stór út-
gjöld í skótau (inniskó) og silki-
hanzka, geta fínheitin hæglega
leitt af sér ýmis konar vand-
ræði. Segjum t.d að skólalækn-
irinn komi dag nokkurn í cinn
nýja og fína skólann með „flu-
orið“ sitt, og krakkarnir úr
næsta skóla, sem er kannski
gamall og ljótur skóli, eigi að
koma með tennurnar sínar til
skoðunar þar. Auðvitað eru roll-
ingarnir úr gamla skólanum
ekki nógu fín í tauinu til að fá
inngöngu í nýja skólann, þegar
til kemur, og verða að fá geiflur
sínar rannsakaðar annars staðar.
Vér höfum alveg gleyrnt að
minnast á andlega hlið skóla-
málanna, en það verður að hafa
það. I-Iún er þá allsstaðar útund-
an hvort sem er, nú til dags.
Inspektor,
LÉTT RENNU
REBOS SALT
S p e g 511 i n n 9