Spegillinn - 01.03.1967, Page 20

Finnbjörg á fartinni
spjallar við
Alþýðubandalagsmenn
Alltaf er nóg að gera hjá manni, það
má segja að maður sé á eilífum spretti
frá klukkan 8 á morgnana til ellefu á
kvöldin á virkum dögum og lengur um
helgar.
Eg þurfti auðvitað að liafa tal af
þeim báðum, Auði minni Auðuns og
Siggu minni Thorlacíus og inna þær
eftir því, hverju þær spáðu um kosn-
ingarnar. Auður var hin bjartsýnasta,
en Sigríður var með dommasta móti og
sagðist hafa farið í þetta meira af
tryggð við flokkinn sinn en af því að
hún byggist við að vinna þingsæti. Svo
barst mér jú til eyrna þessi þráláti orð-
rómur um heimiliserjur og önnur vand-
ræði hjá Alþýðubandalaginu, og ég
hugsaði mér að komast að því, livað
hæft væri í þessu með einkaviðtölum
við framámenn þar. Fyrst brá ég mér
vestur í Selárdal í bráðófæru páska-
veðri, auðvitað, og heilsaði upp á
Hannibal bónda. Hannibal tók mér
með kostum og kynjum eins og hans
var von og vísa, lét setja fyrir mig
20 S p e g i 11 i n n
súra bringukolla, selspik og súra hreyfa.
og freðýsu og smjör.
— Jæja, Hannibal minn, þú kannt
vel við þig í sveitinni, eða hvað? spurði
ég og kingdi ýsubita.
-— Mjög svo vel! Ég er nú gamall
sveitamaður og þekki sveitalífið, sagði
Hannibal alúðlega.
— Og þú ætlar að sitja á þingi á-
fram fyrir Vestfirðinga, sagði ég.
— Nú, ég vona að ég haldi sætinu;
Vestfirðingar hafa alltaf reynzt mér vel,
enda á ég hér margt skyldfólk Og vini
og góð kunningja marga, sagði Hanni-
bal.
Já, þú ert auðvitað af Arnardals-
ættinni. Og sonur þinn ætlar að berjast
við hlið þér eða svo til, sagði ég.
— Já, ég tók hann Ola minn með
mér á listann, anzaði Hannibal.
— Hvernig er það, er þetta ekki tóm
Mogga-lygi að allt logi í innbyrðis deil-
um í Alþýðubandalaginu, spurði ég.
— Ja, það er auðvitað ýmsum vand-
kvæðum bundið að sameina sósíalista
og vinstri sinnaða utanflokksmenn, en
takist það verulega vel, má Morgun-
blaðið og allt þess hyski aldeilis biðja
fyrir sér, sagði Hanniba! í baráttutón.
Og ég þóttist sjá, að andstæðingarnir
mundu ekki sækja gull í greipar þessa
þrautreynda baráttumanns nú frekar
en endranær.
Næst heilsaði ég upp á Gils Guð-
mundsson á skrifstofu Menningarsjóðs.
Hann sat þar innan um háa stafla af
rétt óútgefnum handritum og var lík-
ari fræðaþul eða fornbókasala en póli-
tíkusi.
— Sæll vertu, Gils; jæja, ertu bú-
inn að fara í yfirreið um Suðurnesin,
sagði ég glaðklakkalega.
— Sæl vertu, Finnbjörg. Nei, ég
Morgunblaðið og allt þess hyski mó biðja fyrir sér, sagði Hannibal í baráttutón.