Spegillinn - 01.03.1968, Blaðsíða 28

SPEGILLINN
&
SNI R\
VERDUR EMIL NÆSTI FRAMKVÆMDÁ-
KÍNVERSKUR NJÓSNARI SÆKIR UM LANDVIST
SEM PÓLITÍSKUR FLÓTTAMAÐUR!!!
HYGGST LEGGJA STUND Á GAGNNJÓSNIR,
SPEGILLINN ER EINA BLAÐIÐ SEM KÍN-
VERJINN VILDI RÆÐA VIÐ - ÞJÓÐVILJINN
KOM EKKI TIL GREINA NÉ ÖNNUR BLÖÐ.
Hann sat úti í horni þar sem
skugga bar á enda var maðurinn
vægast sagt skuggalegur og
leyndi sér ekki að þetta var mon-
góli. En því fjarættaðri sem túrist-
inn er því forvitnari er landinn. Ég
settist í námunda við manninn. Við
þögðum báðir þar til á þriðja glasi.
Þá gat ég ekki stillt mig lengur og
sagði: Há dú jú dú læk Æsland?
Hann kinkaði kolli. Ekki er hann
skrafhreifinn hugsaði ég. En smátt
og smátt liðkaðist í milli okkar og
þegar honum varð Ijóst að ég var
á snöpum eftir efni í Spegilinn
varð hann allur annar maður. Ekki
Seið á löngu þar til orðræðan barst
að Natófundinum sem þá var ný-
lafstaðinn með miklum sóma fyrir
okkur.
Það á náttúrlega að vera leynd-
armál, en þar sem Spegillinn á i
hlut, sagði hann, þá get ég sagt
það blátt áfram (og talaði að vísu
lægra): Ég er kínverskur spæjari
og njósnaði um fundinn.
Og hvern fjandann var hægt að
njósna um hann, þar sem allt var
fyrir opnum tjöldum spurði ég.
Samkvæmt eftirgrennslunarlög-
málinu hefðir þú fyrst átt að spyrja
um hvernig mér hefði tekizt að
njósna um svo harðlæstan fund
og vel skipuiagðan af ykkar ágætu
Almannavörnum,
Nú og hvernig þá?
Þú veizt að Jakob Ben er mikill
Kínverjavinur. Heldur þú að það
hafi verið út í hött að hann lét inn-
sigla vistarverur Orðabókarinnar.
Ó nei vinur, það var planlagt í
Peking á samri stund og ákveðið
var að halda fundinn hér í Reykja-
vík. Og þarna bakvið innsiglið
dvaldist ég allan fundartímann.
Hvað hlustunarhæfni tækja okkar
viðkemur hefði ég eins getað leigt
mér herbergi á Garði, en njósnar-
starf án hættu og spennings er jú
ekkert njósnarstarf.
Jæja og hvers varstu svo vísari?
Einskis — annars en þess sem
við vissum fyrir. Á yfirborðinu
snerist þessi fundur um innra
skipulag Natós og menningarsókn,
en í raun og veru snerist hann um
það hvernig ætti að blekkja al-
menning bandalagslandanna —
það sem allt snýst um er
hvernig hægt sé að ná upp full-
komnara samstarfi við rússnesku
uppgjafarsinnana til þess að efla
samsærið gegn Kína. En fólkið
má ekki vita þetta af því það elsk-
ar Maó. Þegar Bjarni ykkar, þetta
þokkafulla góðmenni, lét svo um-
mælt í setningarræðu sinni að
menn skyldu varlega treysta frið-
arhjali Rússa þá skein dollaraglott-
ið af ásjónu Rösks. Og samt gátu
sumir fulltrúanna ekki á sér setið
og sögðu að bætt samstarf við
Austurevrópu væri lífsnauðsyn og
það er rétt. Nú, það var engin til-
viljun að fundur sem í raun fjallaði
um kínverska vandamálið var
haldinn hér, þið eigið ekki einungis
á að skipa miklum Kínafræðingum
eins og Ólafi trúboða, Jóhanni trú-
boða, og Andréssyni rússadindli,
heldur hefur Emil sökkt sér á kaf ,
í þetta verkefni eins og raunar
önnur þýðingarmikil alþjóðamál og
má raunar segja að hann sé orð-
inn heimsþekktur maður fyrir ræð-
ur sínar hjá S.Þ. Og þér að segja
(og nú talaði Pó Ling Ló mjúkt
sem austurlenzkur andblær), mikið