Spegillinn - 01.06.1968, Blaðsíða 30

26
SPEGILLIN
Á borgarþakinu brennur kross,
bræðralagstáknið manna,
og óðar en varir vaknar í oss
viðreisnartrúin sanna.
Og því skal nú hefja sigursálm
þó sólargangurinn styttist enn,
verið þið kátir verkamenn,
verkföllin reynast löngum fálm,
já burt með urg og eymdarmjálm,
enda nálgast jólin senn.
Hvað — áttirðu kallinn inni á bók?
Uppsögn kannski eða hvað?
Fýlupoki? Fáðér smók
fussaðu og gefðu skít í það.
Líttu björtum augum á
uppboðið, því segja má
að íbúðin hafi aðeins verið
umbúðir um sálarkerið.
Ö, sérðu ekki stjörnurnar stara
stillt og rótt,
eigum við ekki að fara
áða í nótt?
Ekki að tala um það ljóta.
Er hún ekki bomm hún Tóta?
Engin sigling? Yfir þyrmir?
Er hann ekki klár hann Styrmir?
Ögnar tal. Mig yfir gengur,
ertu kannski að linast drengur
í okkar gomlu og góðu trú ?
Gvendur bezti hættu nú.
Bkki hefur öldum saman
Islandsbörnum þótt svo gaman
lífs að njóta, bakkus blóta,
byggja, aka, veiða, skjóta,
sofa, vaka, berja, brjóta,
busla, verzla, ferðast, fljúga,
faðmast, elskast, vona, trúa.
Þó aflaleysið ýmsa svekki
afurðirnar seljist ekki,
eitt er víst, ég enga þekki
sem okkur hefðu betur leitt
fram til dáða, flokkum báðum
finnst mér ráð að hrósa,
yfirsást þeim ekki neitt
enda skal þá kjósa.
Gakktu aftur inn í Dallinn,
ekki svíkja góða kallinn,
hann hefur oss úr læðing lyft,
ljúflega öllum gæðum skipt.
Einn ber hann þennan ægishjálm
aðrir þó kunni að stækka,
því skal nú hefja sigursálm
því sólin mun aftur hækka,
Á borgarþakinu brennur kross,
en brátt fer þó dagur með löndum,
og bankastjórarnir bíða eftir oss
með blóm í útréttum höndum,
því vér sem áttum aura
og annan lager betri
kvíðum ei komandi vetri.