Stúdentablaðið - 19.10.1929, Síða 7

1929
STÚDENTABLAÐ
61
Lárus Sigurbjörnsson:
S T I G I N N
Einn þáttur.
LEIKENDUR:
Piltur og stúlka.
LEIKSVIÐ:
Kvistherbergi.
Súð vinstra megin og gluggi. Skrifborð við
gluggann. Rúm við bakvegg, höfðalagið undir
súðinni. Dyrnar við fótagafl rúmsins. Ofn i
hinu horni herbergisins, og bókaskápur upp
við hliðarvegg til hægri.
Myndirnar á veggjunum eru flestar ódýrar,
prentaðar litmyndir, í hornið á sumum mynda-
römmunum er stungið litlum Ijósmyndum, fyr-
ir ofan rúmið eru fáeinar andlitsmyndir festar
á þilið með teiknibólum. Á veggfóðrinu sjást
ferhyrndar skellur, þar sem myndir hafa hang-
ið í tið fyrri leigjanda.
Óreiða á öllum hlutum. Stóll á miðju gólfi,
jakki og vesti hanga á stólbakinu, buxunum
hefur verið fleygt á rúmið.
Gluggatjaldið bœrist vegna þess að glugg-
inn er opinn. Það er vetrarkveld og tunglskin
úti. Sviðið er autt um hrið.
AGNAR og FJÓLA koma inn. FJÓLA á
undan. Hún snýr sjer við þegar er hún kem-
ur inn úr dyrunum. Þau eru bœði lítið eitt
móð eftir gönguna, eru bœði i yfirhöfnunum.
Dragsúgur frá dyrunum sveigir gluggatjaldið
út í gluggann.
hafa yfir erindi eftir einn hinna fáu manna
islenskra, sem ort gat með háði og húmor:
Mjer hefir verið sagt i svip,
að sig hún taki að ygla,
og ætli sér að eignast skip,
þó enginn kunni að sigla.
Bjarni Guðmundsson.
AGNAR (lokar dyrunum): Já, hjerna bý jeg
nú. En þú verður að fyrirgefa, herbergið----
FJÓLA (svipast um): Herbergið? (Sjer að
glugginn er opinn.) Glugginn er opinn.
AGNAR: Já, nú skal jeg-------(œtlaraðganga
að glugganum, en rekst á stólinn) — hana
nú — — (ýtir stólnum frá) — maður er al-
veg steinblindur í þessu myrkri. (Lokarglugg-
anum.) Jeg ætla að kveikja.
FJÓLA: Það er alveg nógu bjart. Tungskin-
ið------
AGNAR (leitar á borðinu): Jeg finn ekki eld-
spíturnar. Þær áttu þó að vera hjerna á borð-
inu.
FJÓLA: Nei, vertu ekki að hafa fyrir því, jeg
stend ekkert við.
AGNAR: Jú, jeg kveiki. Það verður betra.
Við sjáum ekki einu sinni hvort framan i ann-
að. En jeg skil ekki------(finnur eldspiturn-
ar, tekur hjálminn og glasið af lampanum).
Maður verður að kveikja. (Kveikir á eldspitu,
en það sloknar á henni um leið og hann
ber logann að kveiknum.)
FJÓLA: Nei, þú getur þetta ekki. Láttu mig
-----(gengur að borðinu). Fáðu mjer eld-
spíturnar.
AGNAR: Það er hægastur vandinn að kveikja.
(Kveikir á annari eldspítu, en Fjóla tekur hana
af honum og kveikir sjálf á lampanum.)
FJÓLA: Glasið svo. (Tekur við glasinu, setur
það á, snýr því nokkra hringi, svo það hltni
jafnar.)
AGNAR. (Þegar Ijósið breiðist út frá lampan-
anum, hörfar hann eitt eða tvö skref aftur á
bak. Hann heldur enn á glerhjálminum.)
FJÓLA: Og komdu nú með kúppulinn.
AGNAR: (gengur fljótt til hennar, um leið og
hann rjettir): En hvað þjer ferst þetta mynd-
arlega úr hendi.
FJÓLA (svolitið hreykin): Finst þjer það? (Snýr
sjer að honum.) Heima eru bara olíulampar.