Fálkinn


Fálkinn - 04.01.1930, Blaðsíða 3

Fálkinn - 04.01.1930, Blaðsíða 3
PALKINN 3 VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. Ritstjórar: Vilh. Finsen og Skúli Skúlason. Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested. Aðalskrifstofa: Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210. Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7. Skrifstofa í Oslo: Anton Schjötlisgade 14. Blaðið kemur út hvern laugardag. Áskriftarverð er kr. 1.70 á máriuði; kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg. Erlendis 24 kr. Allar áskriftir greiðist fyrirfram. Auglýsingaverð: 20 aura millimeter Herbertsprent, Bankastræti 3. Skraðdaraþankar. Hafa mennirnir í raun og veru gert sjer grein fyrir, hvers virði það er að lcunna að tala? Srandar ekki hug- arferill þeirra við þettta: að gera samanhurð á málleysingja og sjálf- um sjer? En hitt, hvers virði mátt- ur tungunnar í raun og veru — hve margir hafa gert sjer grein fyr- ir því? Og þó er tungan sá liluti líkam- ans, sem mestu ræður um hvort maðurinn verður að álirifamanni eða ekki. Tungan og talfimin eru hesta vopnið öllum þeim, sem vilja koma áhrifum sínum til fjöldans. Því að þó að til sjeu með öllum þjóðum ólæsir menn og óskrifandi, þá er engin sú þjóð til, sem geti talið fram „óheyrandi" menn: fólk sem eki skilji mælt mál. Nema þessa sem allar þjóðir eiga og kallaðir eru fábjánar. Ræðusnild og mælska er list, sem menn tömdu sjer löngu áður en al- menningur fór að skrifa. Og svo mik- ils virði þótti þessi list í þá daga að hún var gerð að námsgrein þeirra manna, sem verða skyldu stjórn- málamenn og áhrifamenn þjóðanna. Nú er minna skeytt um málsnildina en áður, sennilega vegna þess, að litað mál er orðin almenningseign, sem ekki var þá. En er nokkur ástæða til, að slá stöku við þetta forna fyrsta boðorð stórmennanna? Væri ekki betur um margt, ef meiri kröfur væri gerðar af almenningshálfu til foringjanna, um að hafa það í lieiðri? Enn halda menn málfundi til þess að ræða mál, sem ekki þykir nægja að ræða í blöðunum. Enn halda menn þingfundi þannig, að skoðanir sjeu settar fram í ræðu en ekki í skriflegu áliti. Alt það sem mest liykir um vert, er framsett munnlcga. Væri þá ekki nokkur ástæða til, að þeir menn, sem mestum áhrifum vilja ná, tenulu sjer málsnild og skör- ungsskap í ræðuflutningi, þannig að „allur lýðurinn“ sópaðist að þeim, hvenær, sem kostur væri á að heyra orð ganga fram af þeirra munni. Þeir menn þjóðarinnar, sem mest þykir sópa að um þessar mundir, gæti unnið þarft verk í þessu tilliti, því eftirdæmi þeirra ræður öllu, um úrslit þessa máls. Ef þeir gera vel, munu allir þeir mörgu, sem vilja ná gengi hjá almenningi, gera sjer það að skyldu, að temja sjer góðan flutn- ing góðrar ræðu. Þá yrði unun að koma í þingsalina og á alla opinbera mannfundi. Norður um höf. Oft sárnar manni, eftir lestur Ijóðaþvættings og ljelegra sögubóka, að pappírinn og allur tilkostnaður skyldi ekki fremur notaður til þess, að flytja íslenskum lesendum fróð- leik, eins eða annars efnis. Þvíþaðer mála sannast, að jjar er stórt skarð i íslenskum bókmentum, sem fræðandi bækur við allra hæfi ættu að vera. — íslenskri hókaútgáfu skiftir irijög í tvö horil: annarsvegar skáldskap- argerð ( og þar á meðal margt, sem sem betur hefði aldrei sjest á prenti), — hinsvegar vísindaleg rit, sem eigi eru lesin nema af fáum útvöldum. Alþýðlegar fræðibækur um það, sem er að gerast og gerst hefir í ver- öldinui, hafa hinsvegar setið á hak- anum. Islendingar eiga ekki svo mik- ið sem litið „lexikon" á sinu máli. Þeir eiga engar bækur um ýms merki- legustu fyrirbæri veraldar, i náttúru- fræði, landafræði, eðlisfræði eða því um líku. Og þó hrósa þeir sjer af því, að hjer sje bókaútgáfa og blaða meiri að tölu, en ineð nokkurri ann- ari jijóð veraldar. I>eir, sem til þessa skorts finna, gleðjast því, er þeir fá upp í hend- urnar bók eina, sein út koin rjett fyrir jólin. Ilún heitir ,,Norður um /iöf“. Saga rannsóknarferða til norð- urheimskautsins, landa og eyja um- hverfis það, ásamt stuttu yfirliti yfir Íielstu dýr á Norðurvegi". Höfund- urinn er Sigurgeir Einarsson stór- kaupmaður. Jeg var iðnari við lestur þessarar bókar en bestu skáldsögu. Hún hefir það tvent til síns ágætis, að liöfund- urinn hefir gagnkynt sjer efni það, sem hann skrifar um, og svo hitt, að stíllinn er skemtilegur og aðlaðandi. llöf. hefir lag á því, að koina fróð- leik að í hverri línu, án þess að bók- in verði of þur aflestrar. Höfundurinn rekur bókstaflega all- ar þær landkönnunarfarir, sem farn- ar hafa verið i Norðurveg, lýsir þeim og velur úr þau atriði, sem mestu máli skifta, til frásagnar. I byrjun bókar- innar er meira að segja sagt ítarlega frá landafundunum í Ameríku, sem einskonar aðdraganda að þvi, að land- könnuðir yfirleitt fóru að beina hug sinum norður á bóginn. Hvötin til landafunda á miðöldum var aðallega sú, að finna hentugustu sjóleiðina frá Evrópu til Asíu. En þegar menii fóru að leita þeirrar teiðar í vestur- átt, rákust þeir á þröskuld í leiðinni, sem hjet Ameríka. Næsta skrefið var svo það að reyna að krækja norður fyrir Ameríku eða norður fyrir Ev- rópu eða Asíu. Og við þessar tilraun- ir þokaði landkönnuðum smátt og smátt norður á bóginn, og lauk svo, að kappraunirnar beindust að norð- urheimsskautinu sjálfu. Hin nýja bók Sigurgeirs Einarsson- ar rekur alla þessa viðburði í sam- feldri röð, þannig að lesandinn fylg- ist ávalt með og getur eftir lestur bókarinnar haft greinilega útsýn yf- ir það, sem g'erst hefir. Niðurröðun efnisins er svo góð, að ýmsir rithöf- undar gætu tekið höfundinn sjer til fyrirmyndar Iivað þetta snertir, og er þetta þó fyrsta bók hans. Hann hefir sem sje alls ekki við rithöf- undastörf fengist, enda haft ljarskyldu starfi að gegna um æfina. Bókin er tómstunda verk hans, — og ágætur ■vitnisburður um, hvað gera má í tóm- stundum sinuin, ef maður kann að nota þær. Ctgáfan er hin prýðilegasta. Bókin er prentuð á góðan pappír og eru í henni 94 myndir, ásamt uppdrætti yfir norðurheimsskautið og norðlæg íönd. Er bókin öll á 5. hundrað hlað- síður á stærð og því mikið rit. Það væri gott, ef bók sem þessi kæmi út sem oftast. Hjer hefir mað- ur, setn lítið hefir verið við ritstörf kendur riðið á vaðið og gefið út góða og gagnlega bók, sem öllum er gott að lesa. Hafi hann bestu þakkir fyrir. — m—n. Alfred Dreyfus. varð nýlega sjötugur. Um eitt skeið var hann mest um talaður allra rnanna í veröldinni — þegar mál hans var tekið upp að nýju og það sannaðist að hann hafði verið uæmdur saklaus fyrir landráð og fluttur til Djöflaeyjunnar. Hann misti heilsuna í þeirri ægilegu útlegð og hefir lifað síðan í kyrþey, og flestir haldið að liann væri fyrir löngu dauður. Dreyfus var Gyðing- ur, og það var Gyðingahátur sem olli því, að nokkrir háttsettir fransk- ir liðsforingjar — og var Esterhazy þar fremstur í flokki — gátu vilt dómstólunum sýn og fengið Dreyfus dæmdan fyrir njósnir fyrir erlenda þjóð. Iin rithöfundinum Emile Zola var þáð mest að þakka, að málið var tekið upp aftur og sannleikurinn kom í ljós. Djöflaeyjan er ein af þremur eyj- um, sem til samans heita „Les Iles du Salut“. Hún er ekki annað en stór gróðurlaus klettur, opinn fyrir öll- um áttum. Nálega sífelt er brim og stormar kringum eyjuna og auk þess eru þar miklir straumar. Er því mjög erfitt að komast á báti i land. Og í sjónum er krökt af hákarli. Stærsta eyjan heitir Konungsey og þar býr æðsti embættismaður eyj- anna. Fyrir austan hana er St. Josels- ey og Djöflaey fyrir vestan. A Kon- ungsey eru allir þeir fangar, sem eru undir sjerstakri gæslu, á Joseley þeir, sem reynt hafa að flýja, en á Djöflaey landráðamenn eingöngu. Vart er hægt að hugsa sjer ömur- Car/ E. Holm verslunarmaður varð áttrseður 25. des. síðastl. Sigurbjörn Sveinsson er fgrir löngu orðinn landskunnur mað- nr fyrir barnabækur sínar, sem komist hafa inn á hvert einasta heimili á landinu. Má þar nefna „tíernskuna", „Geisla“ og „Æskudrauma“, sem allar eru uppáhald bartianna. Sigurbjörn hefir verið kennari í Vest- mannaeyjum hin síðustu ár. legri örlög en að lenda á þeim kvala- stað. Föngunum er bannað að mæla orð af munni við nokkurn mann og þeir verða að eigra um eyjuna einir og telja stundirnar. Flestir lifa þar ekki lengi, því loftslagið er mjög ó- heilnæmt, og er það eiginlega mesta liknin, sem þeim gefst. Og þegardauð- inn leysir þá loks burtu, er þeim fleygt í sjóinn og verða þeir liákörl- um að bráð. Likið er látið i poka og steinn bundinn við og því síðan varpað í sjóinn. Áður fyr var hringt klukkum rjett áður en líkunum var varpað í sjóinn og var sagt að há- karlarnir hefðu lært að þekkja merk- ið og vitað að von var á bráð ag þyrpst að. En nú er hætt að hringja. Það er aðeins 200 metra breitt sund milli Konungseyjar og Djöflaeyjar, en svo mikill straumur er i sundinu, að það er hálftíma róður á sexrónum báti. Dreyfus var fyrsti maðurinn sem var settur í útlegð til Djöfla- eyjar og þar dvaldi hann nær fimm ár, þangað til mál hans var tekið upp aftur. Kofi hans stendur enn á eynni og eins bekkurinn sem hann var van- ur að sitja á við ströndina og mæna út á sjóinn. Einn eftirlitsmaður og fimm hermenn voru jafnan á verði kringum hann, en ekki fjekk hann að mæla eitt orð við þá. Til þess að Jrepa tímann gerði hann það að gamni sínu að gefa hákörlunum nöfn og hjelt liann sjálfur, að þeir hefðu lært nöfnin og gegndu þeim, er liann kallaði. Á Madagaskar er stöðuvatn eitt, sem er hvítt á litinn, svo að ómögu- legt er að þekkja það frá injólk til- sýndar. Liturinn stafar af því, að sleinefni eitt er uppleyst i vatninu. -----------------x---- Ellen Wilkinson, ein af þeim fáu konum, sem sitja á þingi Breta, hef- ir komist að þeirri niðurstöðu, að konunuin hafi aldrei vegnað betur eu árið 1929. En ekki segir sagan hvernig hún hefir komist að þessari niðurstöðu. ----x---- Það getur verið hættulegt að stela kossum, ef það er á móti vilja þess, sem kossinum er stolið frá. Nýlega var t. d. enskur verkamaður, 38 ára gamall, dæmdur í mánaðar hegning- arvinnu fyrir að liafa stolið kossi af 18 ára gamalli stúlku.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.