Fálkinn - 04.01.1930, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
Yngstu lesendurnlr.
Riddararnir og skjöldurinn.
Einu sinni fyrir langa langa löngu
reið riddari nokkur um skóg. Kem-
ur hann þá í rjóður þar sem stend-
ur prýðisfögur standmynd af frels-
isgyðjunni. Riddarinn liafði farið
fyrri riddarinn, „ætlið þjer að telja
mjer trú um að það sje ekki gull í
skildinum, þegar jeg sje það með
mínum eigin augum“.
„Jeg kæri mig ekki um að telja
um víða veröld en aldrei hafði hann
sjeð fyrir sjer þvilikt furðuverk.
Hjelt gyðjan sverðinu i slíðrum,
skjöldurinn lá við fætur henni og
var boginn vafinn lárviðargreinum
forkunnarffögur stóð hún þarna og
slarði mót suðri.
„Nei“, hrópaði riddarinn upp yf-
ir sig „aldrei liefi jeg nú sjeð eins
dásamlegt listaverk og þetta, enda
sje jeg ekki betur en skjöldurinn sje
úr gulli“.
Riddarinn var svo sokkinn niður
að skoða listaverkið fagra að hann
tók ekki eftir að maður kemur að
úr annari átt. Staðnæmist sá einnig
og liorfir hugfanginn á gyðjuna.
Riddarinn hregður við er liann heyr-
ir að sagt er: „En skjöldurinn er
úr skíru silfri“, þvi þaðan sem hinn
maðurinn stóð sýndist skjöldurinn
vera úr silfrþ
Riddararnir hittast.
„Hvaða vitleysa er þetta“, hugsaði
riddarinn, „eg verð að fara og tala
við manninn, sem ekki þekkir gull
frá silfri“.
„Hvað á þetta að þýða?“ segir
yður trú um neitt, en jeg þekki silf-
ur þegar jeg sje það og lýsi því yfir
að skjöldurinn er ekki úr'gulli“.
„En jeg segi að hann sje úr gulli“.
„Slúður“ mælti liinn riddarinn.
„Þjer móðgið mig“, mælti hinn
fyrri fokreiður „ef þjer viljið berj-
ast við mig þá skuluð þjer koma“.
Riddararnir drógu nú sverð sín
úr slíðrum, en varla höfðu þeir
mæst, þegar þeir heyrðu rödd hrópa:
„Farið hægar, hversvegna berjist
þið?“
Iliddararnir námu staðar, þeir sáu
litla hvítklædda stúlku koma hlaup-
andi, hún gekk á milli þeirra og
kallaði þegar hún sá æðisgengin
andlit þeirra. „Stansið, þetta er alt-
saman misskilningur".
„Nei“ hrópuðu háðir i senn, „hún
hregður okkur um lygi. Farðu frá,
við viljum halda áfram“.
Litla stúlkan reynir aÖ slcilja
riddarana.
Aftur glumdu sverðin og litla
stúlkan hrópaði: „Hættið, jeg ætla
að segja ykkur dálítið". Riddararn-
ir liættu þverúðarfullir mjög.
Þá sagði hún við annan þeirra:
] Saumavjelar ]
! !
I VESTA Í
: ódýrar og góðar útvegar :
[ fleildv. Garðars Gíslasonar j
Reykjavík.
“ t K H A '
VINDLAR:
Danska vindilinn PHÖNIX
þekkja allir reykingamenn.
Gleymið ekki Cervantes, Amistad,
Perfeccion o. fl. vindlategundum.
Hefir í heildsölu
Sigurgeir Einarsson
Reykjavík — Sími 205.

„Þú, sem komst sunnan að farðu
norður fyrir styttuna og sjáðu hvað
þú sjerð þar“..
Undrandi hrópaði hann: „Jeg sje
silfurskjöld".
Við hinn mælti lnin: „Gakk þú til
suðurs, þú, sein komst að norðan og
vittu hvað þú sjerð“.
„Jeg sje gullskjöld" hrópaði hann
hissa.
„Já einmitt", mælti stúlkan,
. skjöldurinn er hálfur úr gulli og
íiálfur úr silfri, háðir hafið þið á
rjettu að standa, en segið mjer nú
hvað þið ætlið að gera?“.
„Deilan er útkljáð", við höfum
háðir rjett fyrir okkur, mæltu þeir.
„Rjettið þá hvor öðrum hendina
og látið sjá að þið sjeuð orðnir vinir“
sagði litla stúlkan.
Riddararnir skellihlóu og gerðu
eins og stúlkan liafði fyrir mælt.
Rreyttist lnin þá i fullvaxna konu.
Hún var svo skínandi fögur og tign-
arleg og báðir vinirnir fjellu á knje
fyrir henni.
Gyðjan hverfur.
„Farið“, mælti hún, „og lifið í min-
nm anda, jeg er friðargyðjan, skoðið
og skiljið áður en þið dragið sverð úr
sliðrum“.
Um leið hvarf lnin í þokuskýi.
Riddararnir tókust aftur í hendur,
þeim fanst þeir nú iiafa lært hvernig
sannur riddari ætti að vera.
15 ára flugmaður.
Þessi strákur lieitir Roý Lane og
er.nú að læra að fljúga á flugskóla
í Bretlandi. Að ári er húist við þvi
nð hann verði útlærður og verður
þá yngsti fluginaður heimsins.
ÍSILKOLIN!
■ ■
er ofí verður
besta ofnsvertan :
:
sem þjer fáið.
] A.J.Bertelsen & Co. h.f. [
: Reyk.iavik. — Sími 834.
IBI
P E B E C O-tannkrem
verndar tennurnar best.
Sturlaugur Jónsson & Co.
- -• -.—-tH!1.1 .
Notið ávalt ZEBO ofnlðff I
________ s
■
S
sem gefur fagran svartan gljáa. S