Fálkinn - 07.02.1931, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
Skraddaraþankar.
„Góður er hver genginn!“ Þetta
einfalda máltæki er eins og saklaust
skopyrði um dóma mannanna um
sömu persónuna, dána og lifandi.
Eins og lítilsháttar yfirbót á þvi,
sem manninum hefir verið gert ilt
lil meðan hann lifði. Því enn þykir
það ill tíska að leggjast á náinn —
fyr en hann er rotnaður. Þegar
mannsaldur er liðinn er farið að líta
með svo kallaðri gagnrýni yfir feril
þess sem dáinn er. Stundum að vísu
ekki fyr en eftir aldir, — ef maður-
inn hefir verið nógu stór til þess að
slá ofbirtu i augun á allri gagnrýni
fyrstu mannsaldrana.
En það má i öllu falli segja um
dóma manna á náunganum, að þeir
eru furðu ólíkir rjett fyrir og eftir
dauðann. Það skeður stundum i blöð-
um, að maður, sem hlaðið hefir of-
sótt og þótt alls varnað, verður alt
i einu eftir dauð'a sinn ekki eins há-
bölvaður og hann hafði verið með-
an hann lifði, og eins er það í munn-
um manna. Þegar maðurinn er dauð-
ur er alt i einu farið að tala um, í
munni þeirra sem áður níddu hann,
að þetta hafi nú að mörgu leyti verið
merkur maður og margt vel um
hann. En andstæðingurinn gleymdi
alveg þessu meðan maðurinn lifði.
Það var gallinn.
Ekki að leggjast á náinn! Vonda
samviskan kemur þegar sá er liðinn
sem níddur var. Eða er það svo, að
það verði að Ljúga lofi á dauðann
mann til þess að heita ekki níðingur?
Að logið lof sje í eftirmælum mun
vera afar sjalcigæft, en hitt er víst
algengt, að gert sje sem mest úr öllu
því, sem gott máttí um manninn
segja.
Það er vitanlega mjög falleg regla,
að Ieggjast ekki á liðinn mann. En
hitt væri líka fallegt, að sameina
annað þessari reglu: nefnilega að
unna lifandi manni sannmælis um
það sem hann hefir vel gert. Og
kæmi þetta ekki að betri notum en
falleg eftirmæli? Væri ekki það
gagnlegra einstakling og þjóð, að
viðurkenning væri sýnd manni, sem
á enn eftir að starfa, en að sýna
hana hinum, sem er hættur að
slarfa? Gæti fyrnefnda viðurkenn-
ingin ekki í mörgu falli orðið lil
þess, að sá maðurinn starfaði meir
og betur, eftir viðurkenninguna, i
stað þess að leggja árar í bát og
fyllast þrjósku og harðlyndi yfir
misskilningi og ranglæti heimsins,
sem hann lifir í. Þetta er útlátalaust
og þarf elcki að draga úr eftirmæl-
imum fyrir þvi.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavik. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Um víða veröld.
---x---
Nef-koss.
Á Nýja-Sjálandi er siður að fólk
kyssist með því að núa saman nefj-
unu.m. Hjer sjer maður hefðarkonu
eina heilsa lieimskautafaranum Byrd,
er hann kom fil Nýja-Sjálands eftir
að hafa flogið yfir Suðurpólinn.
konurnar þeim með því að veifa til
pálmablöðum, og þegar veður er
altof lieitt bera þær mennina með
hinni mestu varúð niður í flæðarmál
og ausa yfir þá sjó.
Hin svokallaða „Amma“
stjórnarbyltingarinnar.
Fegnrst allra.
Mynd þessi er af „ömmu“ rúss-
neskustjórnarbyltingarinnar, Kata-
rina Breskovkaja, sem nú er 87 ára
gömul og öðrum þektum byltingar-
manni nefnilega Kerenski. Þau hjeldu
jól saman í Prag.
----x----
Frú Chaplin verður fyrir ræn-
inojaárás.
Mynd þessi er af Lita Grey, fyr-
verandi eiginkonu Charles Chaplins;
varð liún ásamt linefaleikaranum
Carpentier fyrir árás ræningja nokk-
urra i New York. Carpentier gal
ekkerl gerl lil þess að verja sig. Bóf-
arnir tóku upp skammbyssurnar og
miðuðu á bilstjórann og fólkið sem í
bílnum sat og þvinguðu þau til að
aka út fyrir borgina, þar tóku þeir
alt af þeim, sem verðmætt var.
.lón Högnason skipstjóri verðnr Síra Jakob Einarsson á llofi í
fertugur 13. febrúar. Vopnaf. verður fertugur H. febr.
Borgin Núrnberg í Þýskalandi
klykkir ætíð út árið með því að
velja „fegurðardrotningu“ fyrir liið
komandi ár. Er mikiíl „spenningur“
í fólkinu um það leyti sem atkvæða-
greiðslan fer fram, ekki sist meðal
unga kvenfólksins. Hjer birtist mynd
af „drotnjngunni", sem ríkja á til
ársloka 1931.
■ . m —■ i
4 karlar og 198 konur.
í sumar fann ferðalangurinn Robert
Casey, sem verið hafði á landleita-
ferð um Kyrrahafið í 11 mánuði,
eyju eina, þar sem bjuggu 198 konur
og 4 karlmenn.
’Þessir fjórir karlmenn voru til-
beðnir eins og þeir væru guðir, segir
Cacey. Þeir lifðu eins og kalífar og
þurftu ekki einusinni að lyfta litla
fingrinum til þess að hafa ofan af
fyrir sjer. Þegar þeir sofa, svala
Pilagrímur á heimleið.
Ennþá ganga pílagrimar til liinn-
ar heilögu Mekkaborgar. Mynd þessi
er af indverskri konu, sem kemur úr
einni slíkri pílagrímsferð, er lnin
klædd eins og fyrirskipað er í lög-
um spámannsins.
Portugalskur inaður, H. Gleriister
veðjaði um, að hann skyldi skríða
frá Oporto til París. Vegalengdin er
yfir 2000 kílómetrar. Hann vann veð-
málið, en ekki er þess getið hve
lengi hann var á leiðinni.
----x----
Alt iólk úti nm land
ætti að senda pantanir sínar á
gleraugum, sjónauka og baró-
meter til Gleraugnabúðarinnar,
Laugaveg 2, Reykjavik, Póstliólf
222, sími 2222. Einriig eru fram-
kvæmdar allar gleraugnaviðgerð-
ir fljótt og vel. Okeypis gler-
augnamótun af sjerfræðingunum.