Fálkinn - 07.02.1931, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Verndið sjónina
og látið ekki ljósið eyðileggja
augu yðar, þegar tiægt er að
forðast það með því að nota
Zeiss Urogler, hin fullkomn-
ustu gler, sem útiloka liina
skaðlegu ultra-violettu og
ultra-rauðu geisla.
Komið til okkar og fáið
liin rjettu gleraugu, sem
mæld eru eftir liinni ná-
kvæmu aðferð, sem altaf er
notuð af gleraugnasjerfræð-
ingnum í
Laugavegs Apóteki.
Ath! Ókeypis ffleraugnamátun.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
VAN HOUTENSIii
konfekt og átsúkkulaði
er annálað um allan heim
fyrir gæði.
Vandlátar húsfreyjur
kaupa
Tigulás-
jurtafeiti.
Hrukkur.
RáSunum gegn hrukkunum fjölgar
meS hverjum degi. Því er ekki að
leyna að margar konur eru sárgram-
ar yfir því að verða hrukkóttar og
gera alt sem þær geta til þess að
losna við hrukkurnar, enda er slíkt
óspart notað af tískusölunum til þess
að græða á.
En hvað eru hrukkurnar?
Hrukkurnar eru spegilmynd af
reynslu okkar — sorg og gleði.
Er hægt að afmá spor lifsins á
andlitum okkar? Er svo nauðsynlegt
að afmá þau? Vinnum við nokkuð við
það?
Jeg mætti miðaldra konu. Hún var
svo falleg. Eg varð að horfa á hana.
Hún var svo sjerstaklega falleg. Það
var einsog það ljómaði af henni.
Eg fór að virða fyrir mjer þetta
andlit. Það var ekki púðurborið, ekki
málað, og líklega varla nokkurntíma
verið borinn á það áburður.
Jeg uppgötvaði leyndardóminn. Það
voru hrukkurnar — litlu sólargeisla-
hrukkurnar, sem sköpuðu hinn lif-
andi og fallega svip, sem hvildi yfir
andlitinu. Það mátti sjá að hún hafði
mætt mörgu misjöfnu í lífinu. En alt
hafði það gjört andlit hennar feg-
urra, skapað samræmi í svipinn.
Mér duttu i liug hrukkumeðölin.
Hvað mundi verða eftir af svipnmn
þegar búið væri að slétta úr hrukkun-
um? Því lögun andlitsins var ekki
sjerlega falleg — kinnarnar full há-
ar, ennið nokkuð lágt. En það voru
hrukkurnar m. ö. o. hinn sanni svip-
ur lífsins, sem gerði þessa konu
svona fagra.
Jeg hitti einnig aðra konu, sem
„neyddi“ mig til að horfa á sig. Hún
kann að hafa verið á aldur við kon-
una fögru. En hvað andlit hennar
var sviplaust. Það var fallegt í lag-
inu og hefði getað verið fallegt. En
það var slétt og ómerkilegt. Og þó
vantaði hvorki púður eða málningu.
Auðsjeð var að kona þessi þráði feg-
urð. Og vel hefði mátt kalla hana
fagra ef liægt er að láta sér finnast
fagrar vaxmyndir.
Þegár jeg hugsa um þessar tvær
konur minnir liin síðari mig á fölan
mána, sem að vísu getur verið fagur,
dimt vetrarkveld — en altaf er þó
ófrjór og kaldur. Hin fyrri vekur hjá
mér tilfinningu um sólskin, sem bæði
lýsir og vermir.
Við þráum allar fegurð. Þáð er
að segja að fólk nú á tímum er altaf
á hlaupum eftir henni og gleymir að
gefa sjer tima til að athuga hvað
sönn fegurð er. Að það er hlutur,
sem kemur innanað, eitthvað lifandi,
sem kemur i ljós í góðlegum hrukk-
um og fallegum svip — en sem ó-
mögulegt er að afla sjer með púðri,
litum eða andlitsfegrun“.
Ilildur.
Gott ráð.
Þegar búið er að þvo livíta hluti
er ágætt að nudda þá upp úr hvitum
skóáburði, best að nota vel mjúka
ullartusku, við þetta fá lilutirnir fall-
egan gljáa.
Þegar festa á teygju í nærföt, er
er ágætt að sauma Ijereftstölu í ann-
an endann og lykkju á hinn, svo
hægt er draga úr teygjunum þegar
fatið er þvegið.
Sokkar, 1900 krónur parið.
Þessi unga stúlka er í sokkum,,
sem 50 manns hafa unnið að í marga
mánuði. Hún keypti þá í búð i New
York, en varð að borga 1900 krón-
ur fyrir parið. En svo eru sokkarnir
NÝJAR AUGNABRÚNIR.
Augnabrúnir kvenfólksins breyt-
ast með tískunni hvað lit og lag
snertir. Hjer sjer maður nýjustu
tísku á þessu sviði. Stúlkan er auð-
vitað frá Hollywood, en þaðan kvað
þessi siður vera að ryðja sjer
rúms viðsvegar í Amerilui. Vonandi
verður langt þangað til kvenfólkið
hjer fer að mála á sig slíkar augna-
brúnir.
----x----
IDOSAN
er af öllum læknum álitið
framúrskarandi
blóðaukandi oö styrkjandi
járrimeSal.
Fæst í öllum lyfjabúðum.
Pósthússt. 2
Reykjavík
Siniar 542, 254
og
30ö(fmmkv.stj.)
Alíslenskt fyrirtæki.
Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje áreiðanlegri viðskifti.
Leitið uyplýsinga hjá nœsta umboðsmanni.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
líka prjónaðir úr því fínasta silki,
sem hægt var að útvega austur í
Iíína, en þaðan kemur, svo sem
kunnugt er, nær alt fínasta silkið.
Framhald af bls. 7.
— Og sjáiS þjer þetta skrítna
far hjerna í röndinni á marblett-
inum?
Norman-Dyke starSi á svolít-
iS skjaldmyndaS far í blettinum.
1 IvaS getur þetta veriS ? spurSi
bann.
— Jeg hefi tekiS ljósmynd af
þessu, svaraSi Wardle meS bægS.
FariS er orSiS ógreinlegt og
bverfur bráðum, en á ljósmynd-
inni geymist það svo lengi sem
vera skal. Þrjátíu fet eru ekki
nema leikur fyrir ungan íþrótta-
mann, sem hefir kaðal í rúmfæt-
inum og lætur bann lafa út um
gluggann.
Norman-Dyke hrökk við.
— Og, hjelt lögreglumaðurinn
áfram, — sannanirnar, sem með
djöfullegum klókindum var kom
ið fyrir i berbergi saklauss
manns, eru ekkert á inóti þessu
.... lítið þjer á.
Hann brá stækkunargleri á
farið í marbleltinum á liálsi
dauða mannsins. Norman-Dyke
leit á.
Farið varð stærra, það lyftist
móti honum .... skjöldur með
þremur stöfum og bring utan
um.
— E. N. — D., hvíslaði hann.
-— Já, uppbafstafirnir yðar
svaraði Wardle. Signetshringur-
inn, sem þjer eruð með á fingr-
inum. Jeg gerði boð eftir yður
til ]iess að fá að sjá bann. Lítið
nú á, bve glögt stafirnir koma
fram í liringnum: Everand Nor-
man-D^'ke. Þjer Iiafið innsiglað
framtíð yðar með hringnum yð-
ar. Varið þjer yður, Everand.
Norman-Dyke rak upp öskur
og rauk til dyra. En þar stóð þá
þreklegur lögregluþjónn og varn-
aði honum útgöngu.