Fálkinn - 02.05.1931, Qupperneq 12

12
F Á L K 1 N N
S k r í 11 u r.
Adamson.
139

— Heyrðu, Amanda, viltu gjöra
svo vel a& halda á veskinu mínu
meöan . jeg stíg á vogina.

— Brunatrygðir þú húsið þitt i
gær?
— Já.
— Hvað færðu þá ef þaö brenn-
ur á morgun?
— Fjóra til fimm mánuði, býst
jeg við.
— Varstu nú i áflogum í gær,
drengur minn?
— Nei, en við vorum að flytja i
gær, og jeg flutti köttinn.
MaSur einn var á gangi á vegin-
um með byssu um öxl og liund með
sjer. Þá kemur bifreið þjótandi eftir
honum, hundurinn verður hræddur
og hleypur beint undir vagninn og
steindrepst. Bílstjóranum þótti þetta
leitt og býður undir eins bætur fyrir.
— Ja, 5 krónur eru varla of mikið,
sagði eigandi hundsins.
— Á þessum bíl komist þjer víst ekki nema 30 kilómetra á klukkutima?
— Ójú, talsvert meira þegar jey hefi góðan vind á eftir.
— Bara að það væri jeg,
er rjett búinn!
— Iionan þín er afar há.
— Já, þegar hún lagar á sjer hár
hann verður hún að standa upj>i á st
til þess að ná í það.
Adamson gefst
upp uið skauta-
ferðir.

Maðurinn borgaði orðalaust og af-
sakaði sig. — Mjer þykir leitt, að
jeg hefi drepið veiðihundinn yðar,
svo þjer verðið að hætta við veiði-
förina, sagði hann.
— Veiðiförina? Jeg ællaði alls ekki
á veiðar!
— Hversvegna eruð þjer þá með
byssu?
— Jeg ætlaði bara hjerna norður
eftir til að skjóta hundinn.
Forstjórafrúin: — Er maðurinn
minn farinn af skrifstofunni —
hvert?
Skrifarinn: — Jeg veit það ekki.
Frúin: ■— Viljið þjer spyrja skrif-
stofustúlkuna, hún hlvtur að vita
það.
Skrifarinn: — Já hún veit áreið-
anlega hvert hann fór, því að hún
fór með honum.
COPYW6MT l> t. B. BOX «. {OTONKAŒN

'
J