Fálkinn - 30.05.1931, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
BlaðiS kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
HERBERTSPRENT, Rvík.
Skr addaraþ ankar.
Það er altitl enn i dag, að menn
fari pilagrimsferðir til fjarlægra
staða til þess að afplána syndir sín-
ar. Þessir menn vilja sýna öllum
heimi, að þeir vilji gera iðrun og
yfirbót, og um leið sýna þeir, að
synd þeirra sje svo mikil, að þeir
hafi ekki fundið frið i lijarta sínu
fyr en þeir fengu fyrirgefning þar,
sem trú þeirra hafði ákvaðið.
Manninum sem þetta gerir sjest yf-
ir eitt. Hann gleymir því, að hann á-
vinnur ekkert með þvi, að sýna
kunningjum sínuin þetta. Ef hann
trúir á kraft fyrirgefningarinnar í
Róm eða Mekka, þá er honum best,
að fara í ferðina svo enginn viti. Því
þessi opinberun fyrir nágrannanum
skapar vantraust. Það er útlerit mál-
tæki, að lánstraustið reki viðskifta-
vinina á dyr. Og það getur til sanns
vegar færst, þvi að þeir fara ef til vill
að halda, að varan sem kaupmaður-
inn býður, sje lakari en hún ætti að
vera, fyrst það þurfi að lána hana
iil þess að koma henni út, og þá hypja
góðu viðskiftavinirnir sig til næsta
kaupmanns. Eins er það með alúð-
iná. Sýnir þú manni of rnikla alúð,
dettur honum oft i hug, að hún sje til
komin af því, að þú sjert að dylja
eitthvað.
Sóaðu ekki tilfinningum þínum i
óviðkomandi menn. Dreifðu ekki til-
finningunum. Sameinaðu þær heldur,
svo að þær fari ekki í súginn.
Alt er undir þvi komið, að maður-
urinn gefi og finni á rjeltum stað og
rjettum tíma. Farðu ekki i pílagríms-
ferð en lokaðu stofunni þinni, svo að
jtað sem best er í þjer rjúki ekki út
og vindurinn feyki því á burt. Láttu
það besta sem, i þjer býr, koma að
notum þeim, sem næstir þjer standa
og þeim, sem þú hefir gert á móti.
En farðu aldrei að eins og maður-
inn, sem færði konunni sinni blóm
þegar hann hafði dregið hana á tálar.
Þú mátt ekki gera þetta sjálfs þin
vegna, því að einnig þessi blóm vekja
vantraust á þjer. Og cnnþá siður
liennar vegna, þvi að hafir þú gert
það einu sinni, tekur hún aldrei fram-
ar við blómum lijá þjer með glöðum
hug. Ekkert vex jafn hratt og svepp-
ur grunsemdanna og tortryggninnar.
Láttu alt sem þú gjörir vera ávöxt
eindreginnar liugsunar þvi að þá
munu menn hlusta á mál j)itt. Láttu
alúð þýða alúð en eklci liræðslu við
það, að þú munir fá hnútur, ef al-
úðin væri minni. Venjir þú þig á, að
Skoða livern hlut eins og liann er,
rnuntu brátt koinast að jieirri niður-
stöðu, að þú þarft ekki að leita langt
til þess, að fórna alúð þinni þeim,
sem standa jijer nærri.
STÓR Þessi naðra, sem sjest lijer
HÖGG- á myndinni og er 8 metr-
ORMUR ar á lengd þykir bera af
------ flestum ættbræðrum sínum
að vexti og fegurð, og vinnur þarft
verk í þjónustu vísindanna. Hún er
sem sje á hinni frægu serumstofnun
í San Paulo í Braslíu, en með mót-
eitri er hægt að afstýra liættunni á
þann liátt, að sprauta móteitri í fólk
og gera það ómóttækilegt fyrir eitr-
un af völdum höggorma.
Sjónaukar mjög ódýrir. — Lestr-
argleraugu, með ókeypis mátun.
Sólskygni, Sólgleraugu o. fl.
Riymor Hanson.
SKÝJAKLJÚFUR Þessi einkenni-
HAFSINS. — — lega mynd er af
•------------- skipinu „Maure-
tania“, sem lengi var hraðskreiðasta
skip i heimi, og hafði hráðamet i
siglingum yfir Atlantshafið, þangað
til hin nýju skip Þjóðverja „Bremen“
og „Evropa“ komu til sögunnar. Ný-
lega var „Mauretania“ sett í þurkví
i Sauthampton, til venjuLegs árseft-
irlits. Sýnir myndin skipið á liurru
iandi, og munu margir undrast hæð
þess, þvi að það er öðruvísi bygt en
önnur skip; ristir miklu dýpra, þó að
þetta sjáist ekki þegar skipið er úti
á sjó.
F.A.Thiele
Baukastr. 4.
Þar fást
Hin vinsæla dsnamær og dans-
kennari Rigmor Hanson hefir und-
anfarin ár starfað hjer í bænum, eft-
ir að hafa lokið námi í dansi er-
lendis. Tók hún við starfi systur
sinnar, er hún flutiist búferliim til
útlanda. Það munu margir reka upp
stór augu, er þeir sjá, að ungfrú
Rigmor er enn ekki nema 18 ára, og
það verður hún á morgun, 31. mai.
Mnnu hinir mörgu nemendur henn-
ar senda henni kveðjur sínar við
það tækifæri.
Sýning sú, sem ungfrúin hjelt í
marsmánuði síðastl. bar vott um að
sjálf er hún miklum hæfileikum bú-
in og þá ekki síður þeirri gáfu gædd
að kunna að kenna öðrum, hvort
heldur er tískudansar, listdansar
eða látbragðslist. Allan fjölda þeirra
dansa, sem hún sýndi við það tæki-
fœri liafði hún samið sjálf og lýsir
það, hugkvæmni hennar og smekk.
Auk þess hefir liún samið ýmsa
stutta dansleiki (ballett), sem hún
hefir hug á að sýna hjer i borginni
er stundir liða fram og verður henni
vœntanlega að þeirri ósk sitini áður
en langt um líður.
í Leeds hafa menn i nokkur úr ver-
ið að leitast við að gera einskonar
leðurlíkingu — úr ull! Hefir rann-
sóknarstofa ensku ullarsmiðjanng
haft þessar tilraunir með höndum og
nú er tilkynt, að þetta hafi tekist.
Hafa efnafræðingarnir gert leðulr úr
ullinni og reyndist það ágætlega í
skó, til bókbands, í skinnkápur, hús-
gagnafóður og þessliáttar. Er talið
liklegt, að jiessi nýi iðnaður muni
auka svo eftirspurn eftir ullinni, að
lnin muni hækka i verði. Þessi leður-
líking verður miklu ódýrari en ekta
leður og alveg vatnsheld.
----x-----
inn á hvert heimili.
SAGA AF VILHJÁLMI Tónskáld-
ÞÝSKALANDSKEISARA. M as cagni,
---------------------- sem m. a.
hefir samið hinn fræga söngleik
„Cavalleria rusticana" segir svo frá
þeim einu persónlegu kynnum, sem
hann hafði af Vilhjálmi Þýskalands-
keisara, og lýsir sagan vel geðmun-
um keisarans:
Jeg hafði verið boðaður til Berlín,
til þess að vera staddur við æfingar á
nýjum söngleik eftir mig, sem hjet
„Ratcliff“. Meðan á lokaæfingúniíi.
stóð, kom keisarinn inn, og settist við
liliðina á mjer á áhorfendasvæðinu.
Við stól lians lá textinn að söngleikn-
um, innbundinn i rautt flauel og með
mynd af prússneska erninum framan
á. Jeg liorði varla að draga andann
af því að þessi mikli maður sat svona
nærri mjer. Fylgdist hann vel með
í textabókinni.
Alt í einu sprettur hann upp og
hrópar i bræði: „Þetta er nóg! Hætt-
ið þið!“ Og svo hljóp hann út.
Jeg varð að viðundri og æfingunni
var hætt. Söngleikurinn var aldrei
sýndur. Ástæðan var sú, að í textan-
um stóð tilrvitnun í ljóð eftir Heine,
en það skáld hataði keisarinn eins
og sjálfan kölska.