Fálkinn - 30.05.1931, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta nr. 75.
Lárjett, skýring.
1. blað. 5 klaki, 7 völ, 12 kven-
mannsnafn. 13 mólmur. 14 tóvinnu-
áhald. 15 gróðurblettur. 17 þyngd-
areining. 18 afstaða. 20 líffæri. 22
meira en nógu. 24 í reykjarpípum.
25 ýLduvottur. 27 tala. 28 á auga.
29 barátta. 30 kveðja. 32 upphrópun.
33 kvabb. 35 afltaug. 37 æðri vera.
38 leit. 40 geta. 41 orgar. 43 upp-
hrópun. 44 umferðaveiki. 48 fylgj-
endur stjórnmálaflokks. 53 púki. 54
gól. 55 eygði, 56 fugl. 57 sjá eftir.
60 beislað. 62 óprýði.*“64 ógna. 66
atviksorð. 68 sama. 70 Líffæri. 72
mögulegt. 73 hraði. 74 liey. 75 starf.
76 fiska. 77 tónn. 78 fita. 79 bardagi.
80 kærleikar. 82 með tölu. 83 band.
86 guð. 87 löng leið. 94 fór. 97 yfir
höfuðið. 99 æði. 101 húsdýr. 102 fyr-
irgefning. 105 flatarmálseining. 106
missa marks. 109 sjúga. 110 nóLægt.
111 störf. 112 skotvopn. 113 ljóm-
andi. 115 heyílát. 116 mýri. 118
spýta. 119 rás.
Lóðrjett, skýring.
1 öðlast. 2 kend. 3 tónn. 4 skamm-
ir. 5 slark. 6 blessa. 8 hitunartæki.
9 á fæti. 10 lærdómur. 11 þyngdar-
eining. 15 viður. 16 hrylLa. 17 bál.
18 sjór. 19 tvíhljóði. 21 viðbit. 22
hjó. 23 snjór. 25 kvæði. 26 rauf. 28
skáldskapur. 31 vond. 33 borg. 34
frumefni. 35 sjó. 36 egg. 39 fisk. 40
mynni. 42 stíga. 43 upphrópun. 44
tónn. 45 flatareining. 46 nið. 47 upp-
spretta. 49 þurka út. 50 annars. 59
veiðitæki. 52 málmur. 58 mjór. 59
litur. 60 éldivíð' 61 heyvinnuverk-
færi. 63 atriði i hernaði. 64 athvarf.
65 jæja þá. 67 ysti skanki. 68 hægur
róður. 69 mcðvitundarleysi. 71
bakki. 74 gæluorð. 79 samkoma. 81
grasblettur. 82 skeina. 84 opnunar-
tæki. 85 hlutur. 86 lengdareining.
88 skrifa (fornt) 89 korn. 90 Mðugt.
91 óvíst. 92 skima. 93 sarga. rithöf-
undur. 96 ungað. 98 umsetin. 100
málmur. 103 slæðingur. 104 harðæti.
107 samtenging. 108 lækur. 113 fálm.
114 skagi. 116 atvinnurekstur. 117
hreyfing.
Lausn á krossgátu 74.
Lárjett, ráiöning.
1 bylting. 5 ös. 7 hreykin. 12 öxi.
13 Iv. N. 14 ála. 15 fá. 17 súð. 18
lilín. 20 lof. 22 og. 24 lira. 25 krað-
ak. 27 öll. 28 kola. 29 ra. 30 loks.
32 skör. 33 ský. 35 arg. 37 tíst. 38
of. 40 hælL. 41 traf. 43 ei. 44 tor-
færur. 48 slingrar. 53 áta. 54 ól. 55
að. 56 aga. 57 aðal. 60 öfug. 62 afar.
64 þrep. 66 ás. 68 kv(int). 70 ós.
72 iðn. 73 veð. 74 fó. 75 peð. 76
hó. 77 es. 78 kál. 79 vá. 80 úti. 82
oft. 83 óL 86 ás. 87 landslag. 94 il.
97 ský.’ 99. lúalag. 101 rák. 102 Yngvi.
105. ló. 106 ,atast. Ninon. 110 að. 111
rámur. 112 dvelja. 113 ósar. 115
Malkus. 116 brottrekin. 118 sí. 119
ör.
Lóðrjett, ráðning.
1 bö. 2 yxn. 3 Li(thium). 4 náð.
5 öklar. 6 sníða. 8 ról. 9 ká. 10 ilt.
11 Na(trium). 15 flos. 16 ái. 17 súla.
18 hr. 19 Na(trium). 21 flog. 22 ol.
23 glit. 25 kukL 26 korr. 28 krof.
31 stig. 33 sær. 34 ýl. 35 at. 36 gas.
39 fæ. 40 hula, 42 flak. 43 en. 44 tá.
45 ota. 46 raða. 47 ró. 49 ið. 50 raup.
51 aga. 52 ra. 58 afl. 59 La. 60 ör.
61 fet. 63 ráðhús. 64 þvesti. 65 dó.
67 snót. 68 kvef. 69 há. 71 spá. 74
fló. 79 vesöld. 81 il. 82 og. 84 líkhús.
85 kýrmeis. 86 ásynja. 88 aLin. 89
nú. 90 dalast. 91 slóðar. 92 la. 93
agar. 95 lötrar. 96 krukkur. 98 agn.
100 kam. 103 nía. 104 vo. 107 tá.
108 sum. 113 ótt. 114 rek. 116 bý.
117 ný.
Hvernig kötturinn varð kongur.
Framh. af bls. 11.
sama trjeð, sem björninn hafði klifr-
að upp í. Og þið getið nú aðeins í-
myndað ykkur hvernig gamla birn-
inum varð við. Hann varð svo
hræddur að hann steyptist á haus-
inn niður úr trjenu og hentist inn i
skóginn á eftir úlfinum. Til þess að
hræða þá ennþá meira stóð frú Ref-
ur og kallaði:
„Flýtið ykkur, kóngurinn ætlar að
drepa ykkur báða“.
tJlfurinn og björninn flýðu inn í
skóginn, og þar sögðu þeir öllum
dýrunum frá hinum ógurLega kon-
ungi, sem farin væri að ráða ríkjum
þar í skóginum. Og til að milda hinn
stranga höfðingja sinn, slciftust öll.
dýrin á að flytja stóran hluta af
veiði sinni til, konungsins. Hann lá
fyrir utan holu sína, og vei þeim
vesaling, sem ekki kom með nógu
álitlega gjöf til hans, hann fjekk að
reyna hinar • beittu klær kattarins,
því allir skyldu vita hver var hinn
sanni höfðingi skógarins!
Horfna miljónin.
Skáldsaga
eftir
Edgar Wallace.
urium og reyndi að opna, en liurðin var
læst. 1
„Opnið dyrnar!“ skipaði röddin fýrir ut-
an og nú þekti liann rödd Bill Dickers.
„Jeg liefi engan lykil“, svaraði harin. „Ert
það þú, Bill? Mölvaðu upp hurðina“.
Á næstu sekúndu flaug hurðin upp með
braki og brestum. Bill Dicker stóð á þrösk-
uldinum og bak við hann tveir menn og
þekti Jim þar lögreglumenn úr Scotland
Yard. Aldrei hafði Jim sjeð augnaráð Dick-
ers likt því, sem það var nú. „Hvað ert þú
að gera hjer Sepping?“ spurði harin og
starði á Jim, sem stóð þarna á nærfötun-
um.
„Það veit jeg ekki. Ilvar er jeg?“
„Þú ert í spilavíti Caseys i Jemon Street“.
Jim andvarpaði og settist upp á rúm-
stokkinn. „Annaðllvort er jeg brjálaður,
eða þú ert það“.
„Látið Casey koma liingað“, skipaði
Dicker stuttur í spuna og annar lögreglu-
þjónninn kom aftur með Casey að vörmu
spori. Hann var kjólklæddur.
„Hvað er þessi maður að gera hjer?“
spurði Dicker með embættissvip.
„Hvað liann er að gera? Hann á heima
hjerna“, gall Casey við. „Mjer þykir leitt
að koma upp um yður, en jeg er í gildrunni
sjálfur“.
„Ifvað eigið þjer við með orðunum „á
heima?“ spurði Dicker rólega. „Yiljið þjer
gefa i skyn, að hr. Sepping liafi þekt þetta
spilaviti ?“
„Já, það leyfi jeg mjer“, svaraði hinn
kaldranalega. „Jeg liefi borgað honum
hundrað pund á viku tiJ þess að aðvara
mig, ef aösúgur væri væntanlegur“.
Án þess að mótmæla einu orði reikaði
Jimmy að þvottaborðinu og dýfði höfðinu
ofan í kalt vatn. Honum skánaði lieldur
liöfuðverkurinn við þetta og hann reyndi
að liugsa skýrar. „Segið þjer þetta aftur“,
sagði hann.
„Hvað ætli það þýði?“ svaraði Casey
smeðjulega. „Þjer hafið verið giápinn hjer
glóðvolgur. Jeg fæ sex mánuði og þjer
missið einkennisbúninginn. — Hann befir
sofið hjer tvær nætur í viku, að því hefi jeg
tug vitna“, hjelt hann áfram og sneri sjer
að Dicker.
„Farið þið með liann“, mælti Dicker ró-
lega, gekk svo inn í klefann og lokaði hurð-
inni. „Jæja hvað hefir eiginlega gerst,
Jimmy?“
Jimmy hristi verkjandi , liöfuðið. „Jeg
vildi óska að jeg gæti sagt þjer það,“ sagði
hann. „það eina sem jeg get múnað er, að
Parker gaf mjer kaffi i gærkvöldi, eða i
fyrra kvöld, — guð má vita hvort lieldur var
— og þegar jeg vaknaði, þá lá jeg hjerna“.
Svo skýrði hann í stuttu máli frá því, sem
gerst hafði á Portland Place.
„Jeg trúi, þjer, Jimmy“, sagði Dicker, er
hinn liafði lokið máli sínu. Þetta var sam-
særi til þess að spilla mannorði þínu; en
klæddu þig nú og svo förum á Portland
Place og tölum við Parker. Hvað var klukk-
an þegar þú fjekst kaffið?“
Jimmy hugsaði sig um. „Nálægt átta“.
„Nú er hún orðin liálf þrjú“, sagði Dicker
og leit á klukkuna. „Jimmy, það er Kupie,
sem hefir verið i tæri við þig. Kannske er
Parker Kupie“.
Þeir komu á Portland Place; var þá al-
dimt í húsinu, en er þeir höfðu hringt ná-
lægt tíu sinnum kom Coleman til dyra og
virtist hinn fýlulegasti þar sem hann stóð í
slobrokknum. „Komið þið inn, komið þið
inn“, mælti hann önugur. „Hvað viljið þið?
Gátuð þið ekki beðið til morguns, Sepping
góður? Það liggur við að mjer finnist það
bera í bakkafullan lækinn að rífa mig upp
úr rúminu um þetta leyti nætur, eftir að —“
Ilann þagnaði. „Hefir eitthvað gerst viðvíkj-
andi Parker?“ spurði hann svo.
„Því spyrjið þjer um það? spurði Dicker.
„Hann var farinn út þegar jeg kom lieim,
og er ókominn enn. Jeg sat uppi og beið
lians til klukkan eitt. Það er dálaglegt að
tarna. Vitanlega rek jeg hann út vistinui á
morgun, „hjelt Coleman áfram. „Jeg hefi
aldrei biðlund með óáreiðanlegu þjónustu-
fólki. Það er min reynsla, að þesskonar fólk
færi sig upp á skaftið hvað lítið sem maður
lætur eftir þvi — en jeg hjelt að jeg gæti
reitt mig á Parker“.
„Það er ekkert á seiði með Parker — enn-
þá“, tók Dicker fram í. „Megum við sjá her-
bergið hans?“
Coleman lmyklaði brúnirnar. „Hvers-
vegna viljið þjer sjá það? spufði hann ön-
ugur. „Hann er þar ekki — jeg liefi gætt að
því“.