Fálkinn - 12.09.1931, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
o ""llllir o ""Illlin' O ""lllllii" o ""lllliii" O ""tllllu' III Illli O ""Hllln" O ""Hllli'" O ""Hllli'" O ""UUlu' O ""HUli'" O
I I
f Þegar húmar að. I
o
o
Það var svarta myrkur inni i
herberginu hans Áka, þjettu
gluggatjöldin höfðu verið dregin
fyrir gluggana, svo að liann sý
ekki handa sinna skil. Þarna lá
hann í rúminu og braut lieilann
um alt milli himins og jarðar, ■
hugsaði eins og aðeins drengir á
lians aldri geta liugsað þegar
þeir liggja i myrkri og heyra
livergi liljóð né stunu. Hann var
að hugsa um dagana fyrir ári
liðnu, þegar liann Wulff læknir
kom á hverjum degi til hennar
mömmu hans; liann liugsaði um
möinmu sína, hvað hún var föl
og tekin. Þá voru gluggatjöldin
líka dregin fyrir — og móðir
lians hafði grátið í hvert skifti
sem hann kom inn til hennar. . .
þangað til einn daginn að hjúkr-
unarkonan tók í liöndina á hon-
um og leiddi hann út. Eftir það
hafði hann aldrei sjeð hana
mömmu sína — liún var dáin,
hafði alt fólkið sagt við hann —
farin frá þeim, upp í himininn,
þar sem stjörnurnar tindra og
hlika ....
Og nú var aftur dimt í her-
berginu — svo dimt að honum
lanst hann geta tekið á myrkr-
inu; það var af þvi að þykku
gluggatjöldin liöfðu verið dregin
fyrir — og svo gat liann heldur
ekki sjeð með öðru auganu —
læknirinn hafði bundið fyrir það.
En liefðu gluggatjöldin ekki ver-
ið dregin svona þjettt fyrir
gluggana þá mundi hann samt
liafa sjeð nóg með hinu auganu
til þess, að hann hefði getað
skoðað skemtilegu bókina sina,
sem hann hafði fengið um dag-
inn, með myndunum af örrtún-
um úti i skóginum.
Hann pabbi hans og hann
Wulff læknir voru víst inni i
dagstofunni, liann gat heyrt að
þeir gengu aftur og fram um
gólfið þar inni, þvi það var i
dagstofugólfinu, sem brakaði í
einni gólffjölinni í hvert skifti
sem stígið var á liana. Hann
lieyrði líka vel, að þeir voru að
tala saman, þeir töluðu mikið
báðir, en hann lieyrði ekki af því
nema orð og orð á stangli:
— Þegar hann fjekk rænuna
aftur, lieyrði liann að Wulff
læknir sagði, muldraði liann í sí-
fellu fyrir munni sjer: „Vertu
góður við þann sem gerir þjer
ilt.“
Hann var á leið heim úr skól-
anum, þegar slysið bar að liönd-
um, svaraði faðir hans og þeir
höfðu víst liaft kenslustund í
kveri um daginn — það er setn-
ing þaðan, sem hann endurtók
livað eftir annað.
Svo liðu nokkrar mínútur og
Áki heyrði ekkert nema brakið
í gólffjölinni inni i dagstofunni.
En svo lieyrðst aftur rödd lækn-
isins, lægri og ógreinilegri en
áður:
Vinur minn, það er víst hetra,
að þú farir inn til lians og segir
lionum livernig í öllu liggur, eins
rólega og þjer er mögulegt.
— Að hann hafi mist vinstra
augað ?
— Já, og svo þetta um liitt
augað.
— Læknir, heyrði liann að
faðir lians sagði: Læknir, held-
urðu....?
— Já, vinur minn. Því miður.
Jeg hefi reynt að girða fyrir, að
bólgan breiddlst út — og jeg
liafði von um, að mjer tækist
það, þangað til í dag! En það fer
hægt — máske nokkra daga —
máske nokkrar vikur....
—- Æ, læknir. Þetta er órjett-
látt, þetta er óþolandi — liann
liann er barn að aldri og á eftir
að lifa — ef til vill í mörg ár og
verða gamall maður.
Aðeins einu sinni áður liafði
Áki heyrt þennan djúpa, nær ó-
þekkjanlega hreim í rödd föður
síns — og nú var ár liðið síðan.
Það var daginn sem glugga-
tjöldin höfðu verið dregin fyrir
inni hjá lienni mömmu. . . .
— Vinur minn, sagði Wulff
læknir, þú verður að liarka af
þjer og herða upp hugann, vegna
drengsins þó ekki væri vegna
amiars. Ef þú lætur hugfallast
livernig heldurðu þá að dreng-
urinn berist af ?
En læknir, skilurðu þetta
ekki — liann liefur altaf verið
svo veikbygður — liefir aldrei
getað leikið sjer eins og önnur
börn og ekki getað verið í annara
barna hóp; hækurnar voru það
eina sem hann hafði yndi af
eftir að hann lærði að lesa, bæk-
ur og myndir — og nú....
Áki fór að leggja eyrað betur
við — þetta sem þeir liöfðu talað
um hingað til liafði hann lieyrt
eins og í draumi, án þess að
hugsa út í hvað orðin þýddu —
en undir eins og liann heyrði
nefndar bækur, þá var eins og
liann vaknaði af svefni.
— Pabbi! kallaði hann. Pabbi!
viltu koma hingað inn til min —
mig langar til að skoða nýju
myndabókina mína, bókina um
ernina í skóginum. Og svo ætla
jeg að biðja þig að draga glugga-
tjöldin ofurlítið til liliðar, það er
svo dimt hjerna!
Ilann heyrði braka i gólffjöl-
inii — það var Wulff læknir sem
fór. Svo var herbergisdyrunum
lians lokið upp og faðir lians
kom inn til lians.
— Jæja, væni minn — hvernig
líður honum litla vin hans
pabba?
— Ágætlega, pabbi. Viltu ekki
gera svo vel að draga glugga-
tjöldin frá og gefa mjer svo bók-
ina um ernina í skóginum?
Það var steinhljóð í lierberg-
inu. Faðir lians svaraði ekki.
Áki skildi ekkert i hvernig á
þessu gæti staðið. — Þú svarar
ekki? hvíslaði liann.
Faðirinn tók um aðra litlu
höndina drengsins sins. Áka
fanst hönd föður sins svo þung
og þvöl, alveg eins og vetling-
arnir verða þegar maður leikur
sjer úti í snjó.
Áki, mælti faðirinn liægt,
— manstu eftir drengnum, sem
skaut þig i augað með vindbyss-
uiini sinni á sunnudaginn var?
— Já, pabbi!
Viltu ekki segja honum
pabba þínum liver það var?
— Helst ekki, pabbi! Hann var
besti vinur minn — og hann ætl-
aði ekki að gera mjer neitt ilt. .
— Já, en samt sem áður getur
þú•••-
— Á jeg að segja þjer nokkuð,
pabbi. Mjer er ekki nærri eins
ilt i auganu núna — ekki nærri
eins ilt og í gær.
— Hann Wulff læknir — fað-
irinn ræskti sig órór — hann
Wulff læknir var að segja mjer
áðan, að það geti vel farið svo,
að þú fáir verk í heilbrigða aug-
að þitt líka.
Drengurinn hrökk við. — Á
þá að láta binda fyrir það lika?
spurði liann kvíðinn.
— Já, vinurinn minn, jeg er
hræddur um það.
-— En þá get eg ekkert sjeð,
pabbi — ekki einu sinni þig!
Nei, drengurinn mnn.
Og get jeg ekki lieldur far-
ið í skólann, ekki lieldur skoðað
myndir og ekki lesið........Æ,
pahbi, pabbi!
— Ó, drengurinn minn, elsku
drengurinn minn, — ef þú værir
svolítið eldri mundir þú skilja til
fulls það sem jeg ætla að segja
þjer frá.
— Pabbi! Ó, pabbi! í þessum
svifum fanst lionum móðir hans
vera að livísla einhverju í eyra
lians. — Pabbi, þú átt við, að
það verði altaf dimt, allann dag-
inn, alla daga, pabbi. Lika þegar
sólin skín. Og jeg sje þig ekki
þó að þú komir inn til mín. Er
það þetta, sem þú meinar, pabbi?
Drengurinn fann að hönd föð-
ur sins þrýstist fastar að litlu
fingrunum á honum. Pabbi,
hvíslaði liann. Viltu nú gera svo
vel, að draga gluggatjöldin frá?
Faðirinn stóð upp með erfið-
ismunum.... hann reikaði út að
glugganum og rykti tjöldunum
frá....
— Og, pabbi! Bókina um ern-
ina....
Hendur föðursins skulfu er
liann lagði bókina á hnje
drengnum.
— Pabbi! Það var eins og
kökkur kæmi í hálsinn á drengn-
um. Pabbi! Og svo tók liann
háðum liöndum um lláls föður
sins, til þess að leyna því að
grjet.
— Drengurinn minn. Hjartans
hugdjarfi drengurinn minn.
Drengurinn þrýsti sjer enn
fastar að föður sínum og svo
lagðist hann aftur á bak á kodd-
ann.
— Það hlýtur að vera orðið
framorðið, pabbi? Komið kvöld
’— það er orðið svo dimt.
— Já, Áki; það er orðið fram-
orðið, og það verður dimt hjá
okkur báðum.
— Pabbi hvíslaði hann rjett á
eftir, ertu lijá mjer, pabbi?
Já drengurinn minn.
— Pabbi, bókina sem þú gafst
mjer — bókina um ernina —
viltu ekki gefa honum Fritz liana
— hann er svo fátækur og á
enga bók!
Sólin er fyrir löngu gengin til
viðar. Stjarna sjest á lofti á
stöku stað. Drengurinn sefur en
við rúmið situr faðirinn með
hönd undir kinn. Hugsar um
það órannsakanlega. Hugsar og
hugsar en fær enga lausn á gát-
unni.
Það liúmar að.
Áteiknaðar hannyrðir
fyrir hálfvirði.
Til þess að auglýsa verslun vora
og gera áteiknaðar vörur vorar
kunnar um alt ísland á sem skjót-
astan hátt bjóðum vjer öllu ís-
lensku kvenfólki eftirtaldarvörur
1 áteikn. kaffidúk .. 130xl30cm.
1 — ljósadúk .. 65 x 65 —
1 — „löber“ ... 35x100 —
1 — pyntehandkl. 65x100 —
1 — „toiletgarniture" (5 stk.)
fyrir danskar kr. 6,85 ank burð-
argjalds.
Við ábyrgjumst að hannyrðirnar
sjeu úr 1. fl. ljerepti og með feg-
urstu nýtísku munstrum. Aðeins
vegna mikillar framleiðslu getum
við gert þetta tilboð, sem er hafið
yfir alla samkepni.
Sjerstök trygging vor: Ef þjer
eruð óánægð sendum við pen-
ingana til baka.
Pöntunarseðill: Fálkinn 12 sept.
Nafn ..........................
Heimili........................
Póststöö ...................
Undirrituð pantar hjermeð
gegn eftirkröfu og burðargjaldi
.......... sett hannyrðaefni á
danskar kr. 6,85 settið, 3 sett
send burðargjaldsfritt.
Skandinavisk Broderifabrik,
(Tidligere Herluf Trollesgade 6,
Nörrevoldgade 54.
Köbenhavn K.