Fálkinn - 21.12.1935, Síða 14

12
F Á L K 1 N N
til forsetans í Washington,
grjet og andvarpaði, Taft ljel
sig og simaði til Ellis Island
að sleppa þeim lausum. Einni
klukkustund áður en að skipið,
sem flytja átti föðUrinn og öll
börnin heim aftur átti að láta
úr liöfn, kom boðið frá forset-
anum — og jeg gleymi aldrei
samfundagleðinni, sem skein úr
augum fjölskyldunnar, er þau
föðmuðust og kystust öll á
hafnarbakkanuin í Hobóken.
Með sama skipi og jeg' var
einu sinni átta ára strákur frá
Slesvig, sem sendur var heim.
Foreldrar lians voru komnir
yfir liafið með 6 hörn sin og
ætluðu að setjast að’ í Ameríku.
Öll voru lieilbrigð nema þessi
litli strákur, sem var hálfgerð-
ur fáviti og honum var neitað
um landvist. Og það var ekki
annað fyrir foreldrana að gera
en að ofra drengnum fyrir alla
vonina um framgang i landi
frelsisins, rjettlætisins og hinna
stóru möguleika. Þau fóru sína
leið með öll hin hörnin, en litla
stráknum var komið aftur út i
skipið og aflientur föðurbróður
sínum er komið var til Ham-
borgar aftur. Hver getur gleymt
þeirri stundu, er þau kvödd-
ust, móðir og sonur, grátandi,
ekkandi, óskiljandi liarðneskju
og ómannúð liinna amerísku
innflutningsyfirvalda, er ekki
vildu lofa móðurinni sjálfri að
annast bariiið sitt, sem vegna
veikinda þess einmitt þurfti
hennar sjerstaklega með?
Langflestir allra innflytjend-
anna er snautt fólk. Margir
eiga ekki eyri i vasanum og eru
endursendir undireins. En það
ber líka við, að meðal innflytj-
endanna á þriðja farrými er
fólk með alveg ótrúlega mikla
peninga.
Dag einn labbaði fram fyrir
umsjónarmanninn á EIlis Is-
land maður og kona með 15
börn, sem faðirinn hafði raðað
í lialarófu eftir aldri, frá 23
árum og niður að tveggja ára
lítilli stelpu.
— Hvaðan eruð þjer, spurði
umsjónarmaðurinn ?
— Frá Johannisthal við
Odessa, svaraði maðurinn.
— Hvað eigið þjer mörg
börn?
— Fimtán alls, var svarað.
— Hvert ætlið þjer?
— Til Norður-Dakota.
— Og hvað hafið þjer marga
peninga meðferðis?
— Tuttugu og sex þúsund og
fimm liundruð dollara og ná-
lega 5000 rússneskar rúblur,
rausaði rússinn úr sjer, því
hann var búinn að æfa sig i að
segja þetta reiprennandi.
Þegar umsjónarmaðurinn
leyfði sjer að efast um að þetta
gæti átt sjer stað, fór komumað-
ur með hendina í huxnavasann
og dró upp seðlapakka, lagði
á borðið og bað umsjónarmann-
inn telja fúlguna sjálfan.
26.000 dollara svo miklir
peningar liöfðu aldrei fyr fund-
ist hjá einum einstökum inn-
flytjanda á Ellis Island.
ÖIl nánari rannsókn á fjöl-
skyldunni var ónauðsynleg, þar
sem yfirvöldin á Ellis Island
álitu, alveg í liinum sanna ame-
ríska anda, að maður með 15
börn og liálft annað hundrað
þúsund krónur í vasanum í
reiðum peningum, livað svo
sem þeim annars kynni að vera
ábótavant, væru kærkomnir inn-
flytjendur og velsjeðir borg-
arar.
— Og má það náttúrlega til
sanns vegar færa.
Hvergi eru bófarnir jafn út-
smogriir og óskammfeilnir og í
stórborgunum amerísku, og
það bæði í stóru og smáu. Jeg
minnist ungs þýslcs pills, sem
með mjer var á skipi og fyrsta
sinni kom til New York. Hann
fór að skoða bæinn og rataði
auðvitað ekki. Er liann ætlaði
aftur út á skipið og var kom-
inn alveg niður að höfn, án
þess þó að geta áttað sig, spurði
hann vörubílstjóra til vegar
niður að Hobokenferjunni.
Uss, sagði bílstjórinn, það
er voðalangur vegur. Það tekur
vður marga klukkutíma að
gánga þangað, en þjer getið
ekið með mjer lijer á sætinu.
Jeg skal ekki taka nema 3 doll-
ara fyrir það.
Aumingja Þjóðverjinn varð
alveg eyðilagður yfir þvi, hvað
hann hefði vilst, tók upp pyngj-
una, horgaði bílstjóranum doll-
arana, livers virði liann varla
þekti, og klifraði upp á sætið
til hans. Billinn fór af stað,
með braki og hávaða, ók einu
sinni í hring og staðnæmdist
svo hálfri annari mínútu síðar.
Hjerna er ferjustaðurinn,
sagði bílstjórinn. Þjer skuluð
bara fara inn um þessar dyr.
En það voru næstu dyr við þær,
sem pilturinn stóð við, er hann
spurði til vegar.
— Jeg skammaði auðvitað
strákinn fyrir aulaskap og bað
hann vara sig betur framvegis,
er hann gengi á land einn síns
liðs, því það fór í raun og veru
betur fyrir honum i þetla sinn,
en hann eiginlega átti skilið.
Hann var þar að auki af efn-
uðu fólki, svo það gerði ekkert
til með dollarana. En gjarna
hefði jeg viljað sjá andlitið á
hílstjóranum, þegar liann rak
strák niður af sætinu á vöru-
bílnum. Það hlýtur að liafa
verið skemtileg sjón.
En menn vanir ferðalögum
og veru í stórborgum geta jafn-
vel átt fult í fangi með að vara
sig á þessum útsmognu ame-
rísku bófum. Jeg sannfærðist
EGILS-
JÓLADRYKKIR:
JOLAÖL
á % fl. og ýj fl., ómissándi á jólaborðið.
HVÍTÖL
á y2 fl. og % fl. og á hinum vinsælu 5 og
10 lítra fl., sem vissara er að panta i tíma.
Þjóðfræg þrenning,
' sem síst dregur úr
jólagleðinni.
PILSNER
B J Ó R
MALTÖL
CABESO
mjólkursýrudrykkurinn óviðjafnanlegi,
sem kemur öllum i liátíðaskap.
GOSDRYKKIR
margar tegurnir á og y8 fi.,
tilvalið handa yngra fólkinu.
S ODAVATN
hið besta á landinu.
Gjörið svo vel að senda okkur jólapantanir sem fyrst.
H.f. Ólgerðin Egill Skallagrimsson
Sími: 1390 — REYKJAVÍK — Símnefni: Mjöður