Fálkinn - 12.02.1938, Blaðsíða 10

10
F A L K 1 N N
Nr. 477. Adamson dásamar náttúrufegurðina.
S k r í 11 u r.
— Heyrið þjer þjónn — þessi blóm
eru víst tilbúin, er ekki svo, spurði
gesturinn á jurtafæðu-veitingaliúsinu.
— Jú, þau eru það. Ef við hefðum
náttúrleg blóm á borðinu mundu gest-
irnir óðar jeta þau.
— Segir úrið yðar yður hvað tím-
anum líður?
— Nei, jeg verð altaf að líta á það.
— Er fólkið ekki skrítið?
— Jú. Ef þú segir einhverjum, að
það sjeu 270i biljón stjörnur í him-
ingeimnum þá trúir liann þvi, en ef
liann les einhverstaðar „Nýmálað“!
þá vill hann reyna sjálfur hvort það
sje satt.
— Ert það þú, Grœni úlfur, sem
hefir Ijaldað skýlinu minn yfir
hninni?
UNGFRÚIN:
PILTURINN:
En ekki að lúkunni.
Jeg kum fgrst!
Já, í þennan heim
J ítill drengur fór með föður sín-
um á rakarastofu til að láta klippa
sig. Á rakarastofunni sá hann ber-
sköllóttan mann.
— Heyrðu, pabbi, er þessi maður
hjerna til að láta klippa sig eða tit
að láta fægja sig.
Hjarlagóður enskur prestur sá
gamla konu vera að rogast með
barnavagn upp brekku. Hann lijálp-
aði henni að ýta vagninum upp
brekkuna og svaraði henni þegar hún
þakkaði: — Minnist l>jer ekki á það,
mjer þótti vænl um að geta gert það.
En má jeg svo kyssa barnið í stað-
inn?
— Barnið? Hjálpi yður! Það er
ekkert barn, það er bjórinn hans
gamla míns.
— Svo þú baðst hennar Geraldínu,
spurði maðurinn kunningja sinn.
— Já, en jeg fjekk hryggbrot. Hún
spurði mig hvort jeg ætti nokkra
stöðu vísa.
— Gastu ekki sagt henni frá, hvað
hann frændi þinn væri rikur.
— Jeg gerði það. Hún giftist hon-
um í gær.
— Off þetta er nú sá frœgi Karts-
vagn.
— Hve margra cytindra er hann,
pabbi?
— Halló, Anna! Nú er þvottaskál-
in ekki stoppuð lengur!
TÖFRAMAtíURINN: - Eins og
þjer sjáið, lollmaður .... hokm
pokus .... þá er ekkert tutlskyll
hjerna.
— Fröken! Gætuð þjer ekki látið
framkalla þessar myndir fyrir klukk-
an þrjú. Það eru fyrstu myndirnar
af litla burninu okkar, sem fæddist
i gœr.
FfRO'
HAND
p.i.a
Hattakaupin.