Fálkinn - 14.05.1938, Blaðsíða 4

Söífcsabftimmuna nm 10. $pril 1938
igiimntsetteí
önmmft ®u, Dcutfd)er 6oi&at, fier am 13. 9ltd*3 ,938 öolfeosencn
% ■■
'S'/ls /■'•' ' /
zmzmmr.
SJÁLFSMORÐ AUSTURRÍKIS
ÞEGAR AUSTURRfKISMENN SAMÞYKTU
INNLIMUN LANDSINS 10. APRIL. S. L.
von Ribbentrop utanríkisráðherm
að halda ræðu á undirbúningsfundi
nndir þjóðaratkvæðið.
Hinn 13. mars 1938 hætti
Austurríki að vera til. Undir
eins og Hitler hafði tekið.land-
ið voru gerðar ráðstafanir til
þess að afmá öll einkenni anst-
urrísks sjálfstæðis, stjórnar-
erindrekar landsins voru kall-
aðir heim, þýska myntin var
lögleidd i Austurríki og þýsk
lög. fengu gildi þar, meðal ann-
ars lögin um rjettleysi Gyðinga
í landinu. Með undraverðum
hraða og röggsemi var þetta
framkvæmt, þýskur agi var
kominn á alt stjórnarfar í stað
hins austurríska „á rnorgun."
Gg -alt var gert til þess að sýna
og sanna hinni endurheimtu
þýsku þjóð, að nú væru menn
komnir .að stýrinu, sem kynnu
að stjórna að nýir tímar
væri runnir upp, hetri tímar.
Þvi að timarnir hafa ekki
verið góðir í Austurríki undari-
fárin ár. Þar hefir ■ Iíka verið
einræði, ekki ósvipað násisma,
en landið hinsvégar farið á mis
ýmsar þarflegar framkvæmdir,
sem fylgdu nasismanum í Þýska
landi. Það mun mála sannast,
að enginn liafi verið; ánægður
með stjórn Austurríkis hin síð-
ari ár. Sú óánægja átti mestan
þáftinn í því, að aliur fjöldi
nianna tók Hitler eins og nokk-
urskonar endurlausnara og sam
þykti innlimun landsins svo að
segja einum rómi.
Þjóðin var ekki spurð fyr en
eftir á. Við atkvæðagreiðsluna
10. apríl stóð hún gagnvart
staðreyndum, sem ekki urðu
aftur teknar, landið var þegar
innlimað og hún átti aðeins að
leggja sainþykki sitt á verkið.
Það var þýðingarlaust að segja
nei. En samt mun fáum hafa
dotlið í hug fyrirfram, að at-
kvæðagreiðslan mundi leiða í
ijós jafn inróma samþykki og
raun varð á.. Sunnudagskvöldið
10. apríl gat Biirckei, liinn þýski
„framkvæmdastjóri“ þýska
valdsins í Austurriki tiikynt,
að 9975 manns af hverjum
10.000 hefðu greitt atkvæði með
innlimuninni. 4.353.100 höfðu
haft atkvæðisrjett og af þeim
hafði 4.273.884 svarað já, 10.911
nei en 5125 atkvæði voru ógild.
í Wien voru 300.000 Gyðing-
ar. Svöruðu þeir já? Nei, þeir
fengu ekki að svara, þeir liöf.ðu
ekki atkvæðisrjett.
Kosningaþátttakan var gífrir-
leg. Og samt var ekki gott veð-
ur daginn sem þjóðaratkvæðið
fór fram og snjóaði til fjálla.
En það hafði verið sjeð fyrir
því, að lokka fólkið lit. Öll höf-
uðborgin var fánum skiýdd og
hersýningar fóru fram á göturi-
um, og hljómsveitir voru á öll-
um torgum. í Wien einni vóru
2000 kjörstaðir. Undir eins i
bítið um morguninn liófst at-
kvæðagreiðslan og Miklás for-
seti var meðal þeirra fyrstu sem
greiddu atkvæði. Tveir lögreglu
þjónar fylgdu honum á kjör-
staðinn. Þegár hann kom aftur
út úr kjördeildinni var liann
með nasistamerki í hnappagat-
inu. Seitz borgarstjóti greiddi
líka atkvæði og vakti það eftir-
tekt ear hann sást á kjörstaðnum
Wien, einn æstasti fylgismaður
Hitlers heilsaði með nasista-
kveðju bæði þegár hann kom á
kjörslaðinn og fór.
Hópum saman komu Austur-
ríkismenn, sem búsettir voru
erlendis, til Wien til að greiða
atkvæði, og þó hafði verið sjeð
fyrir því, að menn erlendis
Svona leit aLkvœðaseðillinn út við þjáðaratkvæðið um innlimun Austur-
ríkis.
því að sagt hafði verið að hann
væri í fángelsi. En Schuschnigg
kanslari sat um kyrt i „stofu-
fangelsi“ sínu í Belvedereliöll.
Innitzer kardináli, erkibiskup í
Myndin er gerð eftir auglýsingu sem límd var upp víðsvegar í tilefni
af innlimun Austnrrikis. Vndir. stendnr: 13. mdrs 1938. Ein þjóð— eitt'
ríki —. einn foringi.
gæti greitt atkvæði um borð í
þýskum skipum. Frá Ungverja-
landi komu t. d. 4000 Austur-
ríkismenn til Wien eða næstu
landamærabæja. Frá Jugosla-
víu komu 2000 til Graz og til
Innsbruck 4000 manns frá
Tyrol. í Leonding skaml frá
Linz fóru allir bæjarbúar í einiii
fylkingu á kjörstaðinn. Það er
i Leonding, sem foreldrar Hitl-
ers eru jarðaðir.
Um kvöldið var Wienarborg
öll upplýst af kastljósum. Og
nóttiria fyrir þjóðaratkvæðis-
daginn voru bál tendruð á öll-
um fjallstindum í Austurríki
og á hæðunum i kringum Wien.
Og hakakrossinn blakti við hún
á hæstu tindum Austurríkis,
Hohen Daclistein og Gross
Glockner. — —
Samhliða atkvæðagreiðslunni
í Austurríki fór fram þjóðarat-
kvæði um alt Þýskaland. Þjóð-
verjar áttu líka að segja til um
hvort þeir aðhyltust innlimun
Þýskalands og vitaniega var
svarið kunnugt fyrirfram. En
þó urðu já-atkvæðin ekki hlut-
fallslega eins mörg þar og í
Austurríki — „ekki nema“ 99
aí' hundraði, og var veðrið yfir-
leitt betra þar.
Þegar Biirckel tilkynti úrslit
atkvæðagreiðslunnar komst
hann svo að orði: „Þetta er í
annað sinn sem mjer gefst tæki-
færi til að skýra frá þjóðarat-
kvæði (hann skýrði frá úrslit-
unum í Saar). Og þetta svar er
einsdæmi. Það er svar til lýð-
ræðismanna og það er játning,
sem hiriir þýsku Austurríkis-