Fálkinn - 14.05.1938, Blaðsíða 5

F Á L K i N JN
5

menn Iiafa gert, viövíkjandi
sameiningunni viö hið stóra
ríki. Það er svar við friðar-
samningunum i Versailles, og
ítldrei hefir nokkur þjóð lýsl
jafn einróma fylgi sími við
Þýskaland og Austurríkismenn
hafa gert nú. Heimsstyrjöldinni
ei nú loksins lokið, að þvi er
Þýskaland snertir."
Hitler svaraði þessari ræðu
í útyarpinu frá kanslarahöllinni
i Berlin: „Úrslit atkvæðagreiðsl-
unnar í Austurríki eins og i
Þýskalandi fara fram úr
björtustu vonum minum. Jeg
gleðst svo innilega yfir þeirri
sönnun, sem fengist hefir fyrir
hinum þýska hugsunarhætti
manna í Austurriki og yfir
trausti þvi sem mjer hefir verið
sýnt. Samþykki það, sem þjóð-
in hefir lagt á aðgerðir mínar,
er mjer viðurkenning fyrir því,
að þær hafi verið rjettar. Þessi
stund er mjer stoltasta stnnd
lífs míns. Jeg get ekki annað en
þakkað allri þýsku þjóðinni, en
fyrst og fremst þakka jeg ætt-
landi mínu af heiíum hug“. Og
enn mælti hann: „Það er til
æðri forsjón og við erum ekki
annað en verkfæri í hendi þess-
arar forsjónar. Þegar Sclnissh-
nigg rauf gerða samninga, fann
jeg á sömu stund, að nú var for-
sjónin að kalla á mig. Á þrem-
ar dögum laust drottinn þá . .
Jeg hefi sannað með æfistarfi
mínu, að jeg get meira en þess-
ir dvergar, sem rjeðu hjer ríkj-
um og gjöreyddu heilu ríki.
Nafn mitt mun ljóma sem nafn
stærsta sonar þessarar þjóðar.
Jeg hugsa, að það hafi verið
guðs vilji, að senda hjeðan
clreng til Þýskalands, láta hann
verða mikinn og foringja heill-
ar þjóðar“. Það leynir sjer ekki
að Hitler finnur til sín og hann
er ekkert feiminn við að láta
bera á því.
Göring hjelt auðvilað ræðu við
þetta tækifæri, í Sporlpalast í
Berlín: „Án máttar er enginn
rjettur til. Við vitum hvað sagl
er um drotnun rjeltarins, en
við höfum líka tekið eftir, að
rjettur er því aðeins rjettur, að
máttur sje máttur. Mörg högg
og stór hafa okkur verið greidd
en nú notum við hamarinn
og við sláum fast. Við höfum
unnið dag og' nótt að þvi að
smiða sverðið, og þessvegna höf-
um við nú frið og mátt — og
þessvegna rjett .... Nasistar
hefðu fullan rjett til þess að
taka hefndir á böðlum Austur-
rikis, en af þvi að þeir hafa
fundið, að guð hefir blessað
gerðir þeirra á svo undursam-
legan hátt, ætla þeir ekki að
koma til Austurríkis sem dóm-
arar“. Þó bætti hann við: „Úl-
lendingar eru að tala um, að
við liöfum sent lögreglu og hej'
til Wien, en Wien er ekki þýsk
borg. Þar sem 300.000 Gyðingar
lifa, eru svo margir afbi’ota-
menn, að fangelsin rúma þá
ekki“.-------
En nú er umhreinsunin hafin.
Himmler leynilögregSluforseti
var einn af fyrstu mönnunum
sem kom til Wien eftir innlim-
unina, til þess að koma skipu-
lagi á kúgun Gvðinganna og
Gyðingahatarinn Julius Streich-
er hefir einnig farið þangað til
að kynna sjer ástandið. Fjöldi
Gyðinga hefir fyrirfarið sjer en
aðrir reynt að flýja. Þeir vita,
að í hinu nýja Austuri-iki hafa
þeir engan tilverurjett.
JEG ER ALVEG
HISSA
Um daginn ætlaði maður einn i
Frakklandi, að nafni Chamoix að
fara að gifta sig, sem ekki er í frá-
sögur færandi. En þegar hann ætl-
aði að fá sjer leyfisbrjef, var honum
sagt, að hann yrði fyrst að leggja
fram sannanir fyrir því, að hann
væri skiiinn við konuna sína, þyj
hann væri giftur. Maðurinn sór og
sárt við lagði, að hann liefði aldrei
gifst, hvorki hjá presti nje lögmanni,
en hann varð að meðganga, að hann
hefði nokkrum árum áður selt manni
einum skirnarvottorð sitt, og önnur
skilríki, fyrir þvi liver hann væri,
en þessi maður hefði síðan kvongast,
og auðvitað í hans nafni. Maðurinn
er nú í standandi vandræðum hvern-
ig hann á að fá leyst úr flækju þess-
ari svo hann komist i hjónabandið.
Um daginn kom Bandaríkja-beiti-
skipið Louisville til Sidney í Ástra-
líu, og var farið á mörgum skipum
út til þess að fagna þvi, og síðan
haldið á eftir því inn í höfnina.
Meðal þessara skipa var vjelskip,
ineð tveim þilförum, og var fult áf
fólki á báðum, samtals 150 manns,
alt fólk er fór þetta aðeins til þess
að skemta sjer. Skip þetta lenti inn
i ótguna frá skrúfu beitiskipsins,
svo það hatlaðist mikið, þar til það
skyndilega snerist alveg við. Nóg
var af bátuin þarna alveg i kring,
en þó druknaði um sjötti hver mað-
ur, sem á skipinu var, eða alls 29
manns.
Goethe var yfir áttrætt þegar fræg-
asta verk hans, „Faust“ kom út.
Michelangelo var sjötugur þegar
hann gerði livelfinguna á Pjeturs-
kirkjunni í Róm. Gladstone var 84
ára þegar liann varð forsætisráð-
heira í fjórða sinn. Hindenburg var
07 ára þegar liann vann orustuna
við Tannenberg. Clemenceau var 77
ára þegar hann undirskrifaði frið-
arsamningana í Versailles. Mazaryk
var 68 ára er hann varð forseti
Tjekkóslóvakíu. Voltaire var 60 ára
er hann samdi „Candide“, Bernhard
Schaw 67 er hann samdi „Jeanne
d’Arc“ Wagner sextugur er hann bjó
til „Niflunga-hringinn og Foch mar-
skálkur 66 ára er hann tók vð aðal-
herstjórn bandamanna. — Hlns-
ar varð Mozart ekki nema 35 ára og
Shelley þrítugur, Wílliam Pitt varð
ráðherra 22 ára og Jolin Delane
aðalritstjóri „The Times“ 24 ára og
Kipling samdi allar bestu sögur sín-
ar á aldrinum 25—-35 ára.
Myndin sýnir tnnitzer kardinála vera að greiða atkvæði.
Myndin er jrú ferðalagi Hitlers um Austurriki og sýnir lögregluna, sem
varnar fólki að ryðjast í veginn fyrir foringjann.