Fálkinn - 14.05.1938, Blaðsíða 13

F ÁLKINN
13
1 -- o 1 | 4 5 1« 1 7 1 !s>; 8 19 10
11 ■ 1 <§> 1 g||u: |
14 1 | \o) 1 &> 10 m 171
19 m 20 121 m
- m m 23 i 1 m 24!
25 26 27 1 :i$> m * 1 ■ ’•
,’y T' 3U - X; T ■
11 m m 32
13! m 34 35 u *
m 36 m 37 38
to 4 1 I-1» S1 T
4« | <s>u? 13 |*|«
5u l»l“ ! !: 1 '1' 1
Krossgáta Nr. 278.
Lárjett.
1 verstöð. .8 veitti. 11 .jarðfræðilegl
fyrirbrigði. 12 mannsnafn. 13 heilög
rún. 14 ilát. 1Ö atvinna. 17 elur upp.
18 hvatningarorð. 20 gamanskáld. 23
kind. 24 tónn. 25 er eyjaklasi kendur
við. 28 liðug. 29 er ofl í Fálkanum.
31 stök. 32 tónatákn. 33 á hverri blað
síðu. 34 borg í Þýskalandi. 3C niæli-
eining. 37 rafgeymir. 40 spyrja. 42
ólga. 44 mannleysa. 64 hnje. 47 vera
geyminn. 49 bæjarnafn. 50 greinir.
51 skógarlundur.
Lóðrjett.
t eins bókstafir. 2 sænskur kvik-
myndamaður. 3 fljót i Mið-Evrópu.
4 í nöfniim aðalsmanna. 5 Arabiskl
nafn. 6 þar sein höfð er stundar dvöt.
7 klaki. 8 inóti. 9 flasa. 10 ódýr gjald-
eyrir. 13 ögra. 15 vorkunnsemi. 19
mæða. 21 er réýkur af reykelsi. 22
frægur eðlisfræðingur. 24 horfðu. 2G
ljelegur skáldskapur. 27 hress eftu’
aldri. 28 fum. 30 glápir. 34 band. 35
bílstjóri. 30 lag. 38 gamall. 39 kven-
mannsnafn. 41 segir só, sem er a
öðru máli. 43 óhagræði. 45 herma.
48 margt smátt.
Lausn á Krossgátu Nr. 277.
Lárjett.
1 Kain. 5 Thea. 9 vella. 10 Nolli.
12 Ella. 14 Fell. 15 slá. 16 krá. 18
Sís (= Samband Islenskra samvinnu-
fjelaga). 19 tá. 20 reimt. 22 rá. 23
Salómon. 25 heyi. 26 agar. 28 sú. 29
út. 30 slor. 33 fast. 36 uniform. 39
lá. 41 drasl. 42 sl. (= sentilítri). 43
álf. 45 als. 46 Lóa. 47 kala. 49 I. O.
G. T. 50 Aníta. 52 óvant. 53 drit. 54
Kári.
Lóðrjett.
1 kella. 2 aila. 3 ila. 4 riá. 5 tn. 6
hof. 7 Eles. 8 allir. 9 Vesta. 11 ilsár.
13 tríó. 16 Keli. 17 amma, 20 Ray-
mond. 21 Tog-karl. 23 sé. 24 ná. 25
liús. 27 Rut. 31 lú 32 ríra, 33 Foss.
34 Sm. (= Suðurmúlasýsla). 35 slaka.
37dalm. 38 blátt. 40 Áland. 42 Sogni.
44 flir. 46 lóar. 48 ati. 49 ífá. 51 at.
52 ók.
* Allt með íslenskum skipuni! *
FLUGSLYS í DANMÖRKU. kornungur maður Klúver-Jensen að
Nálægt Bergneröd í Danmörku nafni. Vjelin var á afar mikilli ferð
hrapaði. flugvjel frá hernum nýlega og malaðist í smátt er hún lenti.
á æfingaflugi, og fórst flugmaðurinn, eins og sjá má á myndinni.
„AáAMA MARU“ cyju i' Sywanflóa. Skipið rak alveg
eitt af stærstu farþegaskipum Japana upp í landsteina og þykir mjög tvi-
strandaði i vetur i ofviðri á kletta- sýnt að því verði bjargað.
— Gerið þjer. svo vel að lofa mjer að fara.
En hann hafði staðnæmst milli hennar
og dyranna. Flón hafði hún verið að hætta
sjer til hans, það skildi hún nú. Hvernig
átti hún að komast út? Hún gat ekki komist
það gegn hans vilja. Hann var vanur að
fá það sem hann krafðist. og hún mundi
varla fá samúð annara þó hún hleypti öllu
í uppnám. Hún hafði farið inn til hans af
frjálsum vilja. Mundi nokkur trúa þvi að
hún vissi ekki hvað hún átti á hættu?
Hugsanir hennar voru á fleygiferð. Hún
reyndi að gera sjer ljóst að hún yrði að
stilla sig, og þá mundi henni opnast leið.
— Hevrið þjer, Nora, sagði hann með
víðkvæmni. —- Þjer eruð yndislegasta stúlk-
an sem jeg liefi hitt á æfinni. Hversvegna
getum við ekki orðið vinir? Jeg get gefið
yður það sem þjer óskið. Meira en þessar
þerlur. Þjer þurfið ekki annað en nefna
livað þjer óskið.
— Kanske vinátta tákiii eitthvað annað í
vðar landi en hún táknar hjer, sagði lnm
og reyndi að stilla sig. — 1 Englandi kaup-
ir maður sjer ekki vináttu með gimsteinum
eða kúgar sjer hana með ofbeldi. Lofið
mjer nú að fara. Á morgun eða hvenær
annars sem þjer viljið, getum við talað bet-
ur um vináttuna. . ,
Eruð þjer reið mjer?
— Já. En jeg á máske sjálf sökina að
nokkru leyti.
-= Mjer þj'kir leitt ef jeg hefi móðgað
yður .... enda þótt þjer sjeuð ennþá fall-
egri þegar þjer eruð reiðar.
— Yðar konunglega tign, sagði hún með
þunga. — Það var rangt af mjer að koma.
Máske hafið þjer þessvegna haft rjett til
að hugsa um mig það, sem þjer sennilega
hafið hugsað. En jeg vissi ekki ð þjer vor-
uð einn, jeg hjelt að það væru aðrir gestir
hjá yður. Við höfum misskilið hvort ann-
að. Og gerið þjer nú svo vel að lofa mjer
að fara.
—- Þjer iðrist þess að þjer komuð?
— Já, það geri jeg.
— Jeg vildi helst að þjer .yrðuð hjer á-
fram. En fæ jeg koss hjá yður ef jeg lofa
yður að fara.
— Hvaða ánægju hefir maður af kossi,
sem hann tekur með valdi?
— Látið þjer mig um það, sagði hann og
augu lians brunnu. — Gangið þjer að
þessu?
Hann færði sig nær henni og hún hörf-
aði undan. Hún var alls ekki tiltektasöm.
Koss gæti verið ódýrt gjald fyrir frelsið, en
það var eitthvað i framkomu hans, sem
skelfdi hana. Því meira sem hún Ijeti eftir
honum því meira mundi hann taka.
Hann þreif til hennar og hún leit í ör-
væntingu kringum sig, livort hvergi væri
hjálp að fá. Svalirnar! Kanske gæti hún
komist þangað.
Hún var í þann veginn að fleygja sjer
út að glerhurðinni þegar hún staðnæmdist
við hátt hróp. Það var þarna alveg hjá . .
nístandi skelfingaróp. Nú heyrðist það aft-
ur og svo var hurðinni að hliðarherberginu
hrundið upp.
Hálfnakin kona kom inn úr dyrunum.
Hún æddi að þeim og öskraði á ný.
XXI. Andlitið á glugganum.
Þegar Nora sá að konan sem kom á
svona óformlegan liátt inn í herbrgið var
G\ven, sá hún undir eins að nú mundi hún
fá frjálsræði sitt aftur. Úr þvi að önnur
kona var viðstödd gat maharadjainn ekki
liindrað hana í að fara út þegar lienni
sýndist.
Henni varð nú fyrst fyllilega ljóst hve
framkoma hans var skítmannleg. Hvers-
konar maður var þetta, sem levfði sjer að
gerast nærgöngull við liana, samtímis þvi
sem hann hafði konu af tegund Gwen
liggjandi i næsta herbergi háttaðri til að
bíða eftir sjer.