Fálkinn - 13.08.1938, Blaðsíða 6

G
F Á L K I N N
S k r f 11 u r.
Götumaðurinn tekur saman fögg-
ur sínar.
■— í gær kom brjef frá lionuni
bróður mínum í Ameríku. Iiann hef-
ir ekki látið heyra frá sjer i tuttugu
ár.
— Og hvernig líður lionum?
— Jeg veit bað ekki. Brjefið var
vanfrímerkt svo að jeg ljet það fara
aftur.
SUMA RLE YFISFERÐIN.
— Þú verður \að fara i þennan
lika, Ferdinaiul. Það kemst ekki
meira fgrir í kofortinu.
— Þú ættir að vita, Pjetur, hvað
þú varst flónslegur, þegar þú baðst
mín.
— Og þó sýndist jeg ekki nærri
eins flónslegur og jeg var.
Cirkusstjórinn, sem altaf hafði
stegpibaðið tilbúið við hendina.
—Nei, jeg er ekki sgfjaður sjúlf-
ur; það eru bara fæturnir á mjer,
sem sofa.
Það er gott að fá meira af lista-
verkum á almannafæri.
— Alt það, sem þjer þurfið að
(jera nú, er að laka á öllum gðar
kröftum og sparka duglega í hund-
inn þarna.
Tveir iðjuleysingjar sátu undir
brú og voru að segja hvor öðrum
sitthvað frá iiðinni æfi. — Hefir
þig aldrei langað til að verða eilt-
hvað? spurði annar.
— Jú, einu sinni langaði mig
ósköp til að verða útvarpstækjasali.
En þeir voru ekki búnir að finna
upp útvarpið þá.
Unga frúin kemur í bankann og
segir sínar farir ekki sljettar
— Jeg þarf að fá hjá yður nýtt
ávisanahefti, því að jeg hefi týnt
því gamla. En sem betur fór var
jeg svo forsjál, að undirskrifa öll
biöðin, svo að aðrir geta ekki notað
þau.
— Jeg segi þjer það satt, Anton,
að ef þú lieldur áfram að lirella mig
þá missi jeg vitið.
— Nei, gerðu það ekki. Það er
svo erfitt að finna smámuni þegar
maður missir þá.
— Hugsaðu þjer, Anna. Við höf-
um alveg glegmt að draga fgrir
gluggann!
Þegar Ferdinand hafði glegmt eldspgtunum sínum heima.