Fálkinn - 01.10.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
l 3 4 5 m 6 7 8 l& 9 10
m \i |§g| u 1 1 m it
13 14 * 15 M 16 17
m 18 m 19 as' 20 m
Í1 21 M 23 24 m m 25 26 —
27 28 20 :<g>: 30 31 32
33 M 34 m 35
m Hl3r> m 37 m w.
38 39 m 4 0 w. 41 42 1 i 43
U 45 m 46 47
48 | m m 4 9 50 m m 51
m 52 53 <g> 54 | w.
')5 56 ISS 57 08 j|g|.. 1 |« 00 Ifll
m m 02 1 i m
63 m 64 m 65 m 60
Krossgáta Nr. 286.
Skýring, lárjett.
1 trje. 3. isjá. 9 stendur upp. 11 ár-
mynni. 12 viljugur. 14 stefna. 15 flik.
16 neyðarmerki. 18 ör. 20 þaut. 21
rjúka. 23 geisli. 25 þjálfa. 27 staðar-
heiti. 30 óhreinindi. 33 brunaði. 34
slyngar. 35 bit. 36 hamingjusamur.
37 jörð. 38 dægurhluti. 40 ílát. 41 lyf.
44 skordýrin. 46 ásælast. 48 hress.
49 á jurt. 51 eldstæði. 52 spýtti. 54
bókstaf. 55 jurt. 57 fiska. 59 óákveðni.
60 rugg. 62 hefðarkona. 63 veggur.
64 skel. 65 bátur. 66 vagn.
Skýring, lóörjett.
2 til baka. 3 ilátið. 4 kvenmanns-
nafn. 5 tíðum. 6 rölt. 7 þjóð. 8 vonsk-
ast. 10 þannig. 12 votlendi. 13 spark-
aði. 16 viðureign. 17 órjett. 19 klukka.
22 skreytir. 23 áleitnar. 24 óttalegt.
26 gleymist. 28 skorturinn. 31 hraðari.
32 fyr. 38 tilhæfulaus. 39 hnöttur.
42 trýni. 43 í stofu. 45 framleiðslu.
47 knáir. 50 hljóm. 53 Eytt. 54 una.
56 púki. 58 fæða. 59 bæjarnafn. 61
von.
Lausn á Krossgátu Nr. 285.
Ráðning, lárjett:
1 sjal. 6 árla. 9 efnaður. 12 þorri.
14 æða. 15 nótan. 17 laða. 19 lýsi.
20 klak. 22 svala. 25 klár. 27 kirn-
una. 29 útliýsti. 31 apaköttur. 32 lag.
33 smá. 34 risalegar. 38 banaráð. 40
rólegir. 43 órað. 44 irssa. 46 gana.
47 pilt. 49 nælu. 51 vorra. 52 fis. 54
Tatol. 55 grænkál. 56 kría. 57. aura.
Ráðning lóðrjett:
2 jarlar. 3 teið. 4 snæ. 5 iða. 6
Árný. 7 lítils. 8 óþekk. 10 aðla. 11
snjeri. 13 rakna. 16 óskýr. 18 asna.
19 latt. 21 litaðar. 23 vaknaði. 24
Lúthers. 26 átumein. 28 Upsir. 30
lnunal. 34 raðir. 35 sárt. 36 Góan.
37 regla. 38 bóndi. 39 naprar. 41
Gautur. 42 raula. 45 sein. 48 laga.
50 ætla. 52 fær. 53 ský.
HERVARNALÁN FRAKKA.
Franska stjórnin hefir notað að-
ferðir nýjustu tísku til þess að aug-
lýsa lánsútb.oð sitt, 5 miljard franka,
enda fjekst lánið fljótt. Hefir hún
notað bæði flugvjelar og loftskip til
auglýsiriga og hjer sjást stór aug-
lýsingaspjöld, sem hafa verið sett
upp við Sigurbogann i París.
í einu tilliti standa Norðurlanda-
búar framar öllum öðrum þjóðuir
veraldar. Hjer á landi og í Dan-
mörku. Noregi og Svíþjóð eru engir
ólæsir menn til, þ. e. a. s. fólk með
fullu viti, sem orðið er yfir tíu ára.
Allir kunna að lesa og skrifa. En
þetta er ekki alstaðar svo. í austur-
löndum til dæmis hefir fjöldi manna
atvinnu af því að skrifa brjef fyrir
ólæst fók og lesa fyrir það. Og jafn
vel í gömlu menningarríki eins og
Frakklandi eru fimm manns af hverj-
SKRÍTIÐ SKEMTITÆKI.
1 Þýskalandi, þar sem Rhönhjólin
svonefndu — þ. e. stór lijól til að
ganga innan i á þurru landi — hafa
verið notuð í nokur ár, hafa verið
gerð lík hjól til notkunar á vatni.
Þau eru úr trje, korki og málmi og
velta áfram þegar gengið er innan
í þeim.
um hundrað ekki stautandi. Betra er
þetta í Englandi, en Þýskaland geng-
ur næst Norðurlöndum. Á eftirfar-
andi yfirliti sjest hve margir eru ó-
læsir af hverjum 1000, hjá þeim
þjóðum, sem þar eru nefndar: Þýska-
land 26, England 45, Frakkland 59,
Norður-Ameríka 60, Tjekkóslóvakía
74, Belgia 75, Estland 108, Ungverja-
land 138, Lettland 188, Ítalía 268,
Lithauen 327, Pólland 327, Búlgaría
397, Spánn 430, Grikkland 433, Rúss-
land 487, Mexíkó 649, Portúgal 652,
„Hversvegna skykli hann hafa viljað
fara hingað? Liklega einhver viðskiftamál
við Alitee?“
„Eliot segir mjer aldrei neitt. Jeg veit
eiginlega ekkert um liann, nema að hann
vildi einu sinni ólmur giftast móður ungu
stúlkunnar þarna.“ Hún benti á Phyllis,
sem var að dansa við Davne. „Það vilduð
þjer líka, var ekki svo?“
„Krakkaástir,“ sagði hann hlæjandi. „Það
hafa sjálfsagl verið hundrað strákar á þön-
um eftir yður líka, áður en þjer giftust?“
„Nei, jeg var undir ströngum aga. Það
var ekki eins og nú í þá daga, þegar maður
var alinn upp við það að líta upp til karl-
mannanna. Ungu stúlkurnar nú á tímum
lilæja þegar þær heyra slíkt, þær vita of
mikið.“
Jaster kom til þeirra. Barkett þótti vænt
um, að hann skyldi hafa sest lijá Gladys.
Þó að Eliot væri l'yrir löngu orðinn leiður
á henni, vissi Barkett að lionum þótti vænt
um, að aðrir væri stimamjúkir við hana.
„Eliot,“ sagði liann, „konan þin liefir
fengið of stóra inngjöf af hryllingunum
lians mr. Ahtee. Hún er farin að ímynda
sjer að hún sjái sýnir.“
„AIls ekki. En jeg hefi margt á tilfinn-
ingunni. Við hefðum aldrei átt hingað að
fara. Og það sagði jeg þjer, Eliol. Jeg sagði
að það mundi enda með skelfingu en þú
vilt nú aldrei hlusta á mig.“ Hún stóð upp
og fór.
„IJún ímyndar sjer altaf, að það komi
eittlivað hræðilegt fyrir mig,“ sagði Eliot,
„en það kemur aldrei fram.“
Barkett andvarpaði. „Þú erl lukkunnar
panfíll, Eliot! Mjer er sagt að þú hafir
komist inn i ,General Motors1 á allra besta
tíma.“
„En þessi olíuverslun þín hlýtur þó að
vera meira virði?“
Barkett setti upp ánægjusvip. Það liafði
verið óvarkárni að láta brydda á öfund-
inni. „Hún er einsdæmi,“ sagði hann íbygg-
inn. „Alitee hað mig um upplýsingar. Það
er ómögulegt að verja olíuna fyrir ensku
fjármagni. Það er þjóðar ógæfa fyrir Stór-
Bretland að engin sæmileg olíulind skuli
vera í öllu ríkinu.“ Barkelt geispaði. „Jeg
sagði honum að við gætum talað betur um
málið á rnorgun. En nú er víst kominn
timi til að fara að hátta. Góða nótt, gamli
vinur.“
Hann fór upp stigann. Menn í lians
slarfi urðu að vera leikarar og lionum var
hægðarleikur að fara með hlutverk rólegs
og vel stæðs peningamanns. Klukkan tiu
átti hann að hitta Alitee. Innan þess tíma
liefði Eliott Jaster sagt álit sitt, felt þann
dóm, sem mundi ráða úrslitum málsins.
Mundi Jaster halda áfram fornum fjand-
skap, eða væri liann í vinarhug?
X. kapítuli.
Hörmungarnar, sem frú Jaster hafði sagt
fyrir, þær fyrstu af mörgum. sem fram áttu
að koma á Manndrápsey eftir meira en tvö
lmndruð ára kyrð, varð heyrum kunn um
miðjan dag, daginn eftir. Það var frú Jaster
sjálf, sem kom hljóðandi og eins og eldi-
hrandur út á tennisvöllinn til unga fólks-
ins og fleygði sjer um hálsinn á syni sín-
um! „Faðir þinn hefir verið myrtur!“ hróp-
aði hún og misti svo meðvitundina.
I sama bili og liún hneig niður komu
tveir vinnumenn með börur, og var breitt
klæði yfir þær. Grönn hvít hönd með sign-
etshring lafði niður af börunum. Jaster
hafði altaf verið hróðugur af höndunum á
sjer og jafnvel í dauðanum gerðu þær
honum sóma.
Ungu gestirnir flýttu sjer framhjá kypr-
uslrjánum, sem nú höfðu glatað drungan-
um i dagsbirtunni, og fóru inn í anddyrið
og blasti þar við þeim einkennileg sjón.
George Barkett stóð þar með brytann á
aðra hlið og garðvrkjumann á hina, frammi
fyrir mr. Ahtee, eins og glæpamaður fyrir
dómara. „Jeg get svarið yður,“ hrópaði
Barkett, „að jeg er eins saklaus og þjer
eruð sjálfur.“
Mr. Ahtee leit á þá nýkomnu. „Það tekur
mig sárt,“ sagði liann, „að verða að til-
kynna ykkur, að mr. Jaster hefir verið
myrtur“.
Georg Barkett horfði inn i örvæntandi
augu sonar síns. Konan hans sat með hend-
urnar fyrir andlitinu og kjökraði.
„Tommie, drengurinn minn,“ sagði liann,
og þannig hafði hann ekki talað við hann