Fálkinn - 12.07.1940, Blaðsíða 4

4
F A L K I N N
Eini krýndi
\
einvaldurinn í
Evrópu.
Fyrir skömmu birti Fálkinn grein um Rúmeníu. Þar
sagði frá framförum síðari ára í landinu. Þá var enn
sæmilega bjart yfir stjórnmálahimni Rúmeníu, þótt fram-
tíðin væri óviss. Nú hefir það komið yfir Rúmena, sem
þeir óttuðust, erlent stórveldi hefir sett Rúmeníu úr-
slitakosti, Rússar hafa tekið Bessarabíu og hluta af Bukov-
inu, og her þeirra hefir vaðið yfir þessi Iandsvæði, bar-
dagalaust, því að Rúmenar urðu að beygja sig. Ungverja
langar líka í sneið, og örlög Rúmeníu eru ekki ákveðin
enn. En konungur þeirra, Carol, heldur stjórnartaumun-
um öruggri hendi og um hann er eftirlarandi grein. —
Sannar lífshlaup Carols gamla málsháttinn, að „oft verður
góður hestur úr göldum foIa.“
Carol konungur
Q Á, SEM EITTHVAÐ hefði
^ kynst hinu ljettúðuga lífi
Carols krónprins í London fyrir
20 árum, eða þá i París nokkru
síðar, hefði varla getað látið sjer
detta það í hug, að hann ætti
eftir að verða einn af duglegustu
þjóðhöfðingjum álfunnar. Allir
lijeldu liann vera dáðlausan æf-
intýramann, en liann hefir nú
sýnt það svart á hvítu, að hann
er annað og meira. Hið mjög
umtalaða ástaræfintýri hans og
Magda Lupescu er nú alveg horf-
ið í skuggann fyrir alvarlegum
viðfangsefnum, sem konungurinn
hefir farið að glíma við, Hohen-
zollern-prinsinn, Carol, sem liefir
tvívegis kvænst og tvívegis skilið,
stjórnar ríki sinu á Balkan, með
mesta dugnaði.
Stefnubreytingin í lífi Carols
lconungs varð eiginlega fyrir 4—
5 árum, þegar liann fór fyrst að
fá áliuga fyrir pólitískum við-
burðum. Hann fór að lesa. Það
var ekki laust við að brosað væri
að lionum fyrst i stað. En hann
ljet það sig engu skifta. Hann
las Machiavelli, Hitler og aðra þá
stjórnmálamenn, er hæst hefir
borið.
Skilningur hans á pólitískum
efnuin skýrðist smám saman, og
hann gerði sjer grein fyrir því,
að ef land hans þarfnaðist ein-
ræðisherra, þá vildi liann ekki
taka sjer hlulverk Victors Em-
anúels gagnvart einræðisherran-
um, lieldur taka stjórnartaum-
ana í eigin hendur. Heimurinn
þurfti að sjá það, að hægt var
að vera konunugur og einvaldur
i senn!.
í hittiðfyrra var Carol konung-
ur á ferð i London. Það var ekki
laust við að enska hirðin væri
dálítið kvíðin að taka á móli hon-
um. Hegðun hans á árunum hafði
ekki alveg verið eftir hennar
höfði. En einvaldurinn Carol,
kom fram með mesta virðuleik.
I hinni opinberu kvöldveislu,
er haldin var honum til lieiðurs,
stóð hann upp frá borðum klukk-
an hálfellefu, kvaddi með virkt-
um, og lijelt til herbergis síns.
Og enska hirðin varð alveg for-
viða yfir hi'eytingunni, sem á
lionum liafði orðið. Einlivern-
tíma liefði nú Carol haldið leng-
ur út!
Sonurinn, Michael krónprins,
er alinn upp í samræmi við hið
nýja líf konungsins.
Honum er haldið mjög við
leslur, og áfengi er óþekt hug-
tak fyrir unga krónprinsinn, sem
nú er 17 ára, og á að taka við
ríkjum í Rúmeniu eftir föður
sinn.
Carol konungur II. er fæddur
1893, sonur Ferdinands konungs
og Maríu drotningar, prinsessu
af Coburg og barnabarns Victoríu
Englandsdrotningar. Ungi krón-
prinsinn var liarla óslýrilátur,
eins og kom glögt í Ijós, þegar
hann flýði úr landi með dóttur
rúmensks slórskotaliðsmajórs.
Ilann giftist henni og reyndi
til að fá hjónabandið löghelgað
samtímis því sem hann hjelt fast
fram rjettindum sínum sem rík-
iserfingi Rúmeníu, þó að Zizi
Tatarescu forsœtisráðherra.
Lambrino, væri ekki af aðals-
ættum, livað þá af konungsætt-
um. Foreldrar lians og stjórn-
málaleiðtogar þjóðarinnar voru
bæði hrygg og reið yfir spill-
ingu unga prinsins. Hvað átti
til bragðs að taka? Hvaða gagn
var að því, þó að rúmenskur
dómstóll dæmdi hjónabandið ó-
löglegt, þegar krónprinsinn neit-
aði að taka hann til greina, og
hjelt áfram að dvelja erlendis9
Ferdinand konungur og María
drotning fóru nú að útsjá syn-
inum hæfilega brúði. Fyrir val-
inu varð hin fagra og óhamingju-
sama prinsessa, Helena frá Grikk-
landi, sem á fáum árum liafði
orðið sjónarvottur að hryllileg-
um dauða afa síns og frænda, er
myrtir liöfðu verið, og lifði nú
i útlegð með föður sínum, Kon-
slantin Grikkjakonungi.
Eftir allmikið stapp var þessu
komið í stilinn, og er talið að
Ilelena hafi ekki verið sjerlega
lirifin af Carol, sem heldur ekki
var von. Málinu sem spanst vegna
Zizi Lamhrino var haldið áfrairi
eftir brúðkaupið, en svo lognað-
ist það út af og gleymdist. —
Iljónaband þeirra Carols og Hel-
enu gekk allvel til að hyrja með,
Michael krónprins
Madame Lupescu
og Michael prins fæddist. Hann
var smábarn, þegar faðir lians
kyntist hinni glæsilegu, rauð-
liærðu hraðritunarkonu, Magda
Lupescu.
Magda Lupescu hefir verið
kölluð „Madama Pompadour“
Rúmeníu. Það verður fátt vitað
um hana eða með livaða liætti
hún kyntist Carol konungi. Það
er þó talið, að hún sje fædd árið
1897 eða 1898 og sje dóttir lyf-
sala eins, er var Gyðingur og tók
sjer nafnið Lupescu. Hann gekk
yfir til grísk-kaþóískrar trúar til
að bjarga fyrirtæki sínu. Það er
og vitað, að Carol konungur hitti
liana fyrst 1921. 1925 gerði hann
ítrekaðar tilraunir til að fá hana
viðurkenda sem drotningu sína.
En þegar það gelck ekki, afsalaði
hann sjer konungserfðum og fór
til Parísar. Þar var hann búsett-
ur, þegar faðir hans dó, og son-
ur lians, Michael, þá aðeins 6
ára, var seltur á konungsstól. En
sjerstöku ráði var komið á lagg-
irnar til að fara með æðstu völd
þangað til konungurinn yrði
myndugur.
Árið 1928 skildi Carol löglega
við Helenu drotningu sína, og
nú virtist hann una lífinu vel
með madaine Lupescu, sem liann
hafði gengið að eiga, er hjer var
komið sögu. En svallgjarn þótti
hann enn sem fyr.
Madame Pompadour Rúmeníu
var samt enn ekki ánægð, og hún
átti sinn niikla þátt i viðburðun-
um, sem á eftir fylgdu.
Carol tókst að afla sjer á ný
liýlli i Rúmeníu fyrir tilstilli
móður simiar, Maríu ekkjudrottn
ingar og Manin forsætisráðherra,
sem var hræddur um að ráðið
myndi sölsa undir sig of mikil
völd. Ekkjudrotningin vann að
því af öllum mætti, að Carol tæki
aftur saman við Helenu. 6. júní
1930 kom Carol i flugvjel lil
Búkarest, og var tekið ineð mikl-