Fálkinn - 12.07.1940, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
Litli: — Þetta eru skrítin hjú þarna á
pallinum. Og hvað efri helmingurinn á
þeim hrópar .... skyldu þau vera að kalla
til okkar.
Stóri: -— Við skulum fara og hlusta á þau
.... það er alt gott gefins.
Stóri: — Þjer eruð svoddan krarigi, að
þjer fáið hana aldrei aftur. En nú skulum
við sýna okkur sem Siamstvíbura. Þeir
hafa aklrei sjest hjer fyr.
Nasi: — Ljómandi! Þá læt jeg hana róa
með þeim sterka.
Durgur: - - Þeir eru skritnir, en jeg gæti
líka setið svona. Hvernið stánda þeir upp?
Skeggi: Feginn er jeg að vera ekki
svoná. Hvernig ætti jeg þá að kyssa konuná
mina eða sitja til borðs með henni.
Litli: — Þarna kemur ánamaðkur og ætl-
ar að sleikja á mjer nefið.
Stóri: — A-æ, það eru leikföng nöðru-
drotningarinnar. Jeg vil komast burt, hann
kitla mig ó nefinu.
Litli: — Jeg sje ekki betur en það sjeu
tveir hausar á honum.
Eva: — Verlu sæll, kunningi, og líði þjer
vel þangað til þú sjerð riiig næst, en það
verður aldrei.
Nasi kallari: — Því er nú ver, sem betur
fer!
Litli: Þau eru að skilja. Þetta var nú
skrítið.
Stóri: — Við skulum ekki víla liót....
Nasi: .— Hræðilegt! Konan min strokin
með sterka manninum. Hvar næ jeg í nýja
nöðrudrotningu?
lútli: ■— Mjer sýndist hún nú giidari en
naðra.
Bravó!
Litli: — Já, þjer duttuð í lukkupottinn.
Stóri: — Þetta verður fallegur samvaxinn
jakki.
íslensk. Hjer sjer þið jeg og bror minn,
hermetisk samfast! Vi liefur fjóra bein og
getur hlaupið fljótar.
Litli: — Jeg hef stutt bein og get hvilt
mig nor jeg hleypur.
Hjálp!
þið Síamstvíbura. Fullorðnir 25 aura,
börn og kvenfólk hálfvirði. Fyrsta sýning
á íslandi og' annarsstaðar í Reykjavík.
kann De faa penninginn tilbaks, en det
borger sig ikke.
Durgur: Ógurlegt! Þeir sitja á tveimur
höggormum.
Pjetur — Mjer finst bara gaman, sjer i
lagi, að berja þá á eftir.
Stóri: Mikil hundameðferð. En það var
eina bótin, að fólk skemti sjer.