Fálkinn - 25.10.1940, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar: Skúli Skúlason,
Ragnar Jóhannesson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Sími 2210
Opin virka doga kl. 10-12 og 1-6.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
kr. 6.00 á ársfj. og 24 kr. árg.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTSprent.
Skraddaraþankar.
Undanfarna daga hafa Reykvíking-
ar fagnað góðum gestum. Landar
vorir sem erlendis hafa dvalist,
teptir af stríðinu, eru nú komnir
lieim eftir langa ferð og æfintýra-
lega. Allir fagna því hve giftusam-
lega tókst til um þessa ferð. Hjer
hafa beðið ástvinir og vinir, sem
nú þykjast hina nýkomnu úr helju
heimt hafa.
En eigi hvað síst er það ferða-
fólkið sjálft, sem fagnar heimkom-
unni. Það lýsir fagurlega fyrstu land-
sýninni til íslands, hversu mjall-
hvitir jöklar gkinu, hreinir og tigu-
legir, i bleiku mánaskini, undir ljós’-
um skýjum. Tíguleg var fyrsta kveðja
landsins til barnanna, sem voru að
snúa heimleiðis. Nokkuð kalt var
yfir svip þess, að vísu, en heim
höfðu allir þráð að komast, heim til
þessa kalda lands.
Það er e. t. v. langt siðan fegnari
skipshöfn hefir lagt i höfn á ís-
landi. Reyndar hefir oft mörgum
þótt gott að komast heim til sín, en
hjer vcJru hundruð Islendinga, sem
höfðu orðið að sitja innikróaðir i
löndum, sem kúguð eru af erlend-
um árásaher, löndum sem búa við
skelfingar stríðsins og afleiðingar
þbsss.
Það er slciljanlegt, að við slíkar
aðstæður eflist heimþráin meir en
á venjulegum tímum. Hjer heima
er þó skárra ástand. Hjer höfum
vjer að vísu orðið striðsins áþreifan-
# lega vör. Yér höfum líka erlent setu-
lið i landinu. Hjer er lika dýrtíð og
okur. En að mestu leyti erum við
frjálsir menn, a. m. k. þegar litið er
á aðrar þjóðir, t. d. Darimörku og
Noreg. Það er því gott að koma
heim hingað úr slíkum löndum.
En það er fleira, sem dregur fólk-
ið heim. Því að römm er sú taug,
sem rekka dregur föðurtúna til. Jeg
geri ráð fyrir því, að margt af þessu
fólki, sem nú kom frá Norðurlönd-
um, hefði lika viljað komast heint
þótt verra hefði verið ástandið
hjerna heima. Jafnvel þótt hjer hefði
geisað styrjöld og ógnir. Þegnar
stríðsiandanna hafa viljað komast_
heim í land sitt, þótt þar stæðu
hörmungar yfir. Þráin eftir átthög-
um og því, sem kunnugt er og kær-
komið, er ekki minni fyrir það.
Einmitt þá er ástin á landinu heit-
ust og heimþráin sterkust.
Þá sannast göfgi hennar best.
„Esja er komin frá Petsamol“
Heimkoma íslendinganna
írá Norðurlöndum.
Pjetur Jóhannesson, Njálsgötu
38, verður 50 ára 27. þ. m.
Fregnin flaug um bæinn eins og
eldur i sinu þriðjudaginn 15. októ-
ber og allir fögnuðu henni. Og marg-
ir Reykvikingar skunduðu niður áð
höfn þann dag — óvenjulega tindil-
fættir. Jú, ekki bar á öðru, þarna
utan við hafnargarðinn lá hið góða
skip Esjan með dýrmætan farm inn-
anborðs, langþráða vini og vanda-
menn, íslendingana frá Petsamo.
Ásgeir Sigurðsson
skipstjóri á Esju.
Fólk beið landgöngu komumanna
með óþreyju. En auðvitað urðu þeir
að undirgangast rannsókn hjer á
liöfninni, áður en þeir kæmu í land.
Síðari hluta miðvikudags konni
fyrstu hóparnir i land á enskum
línuveiðara. Á andlitum fólksins, sem
beið á hafnarbakkanum mátti lesa
eftirvæntingu og alvöru. Það var að
hugsa um livort ástvinirnir, sem nú
nálguðust ströndina, væru heilir á
húfi, hvort þeir bæru ekki merki
einhverra hörmunga og þrenginga,
sem yfir þá hefðu gengið úti í lönd-
um styrjaldar og kúgunar. Eftir
nokkrar mínútur átti óvissunni að
vera lokið.
Það var ánægjulegt að sjá gleðina
þegar gestirnir stigu á land. Þarna
var gömul kona að taka á móti syni
sínum. Hún strauk varlega niður
eftir handleggjum hans, eins og til
að fullvissa sig 'um, að hann liefði
nú sloppið heill og óbrotinn úr
greipum vondu mannanna þarna úti
í löndum. Og þarna tók unnusta á
móti kærasta sinum, og börn koniu
hlaupandi á móti föður sínum, sem
hafði verið svo lengi í burtu frá
þeim.
Nú voru Petsamofararnir komnir
heim til sín. Það er sama við hvern
þeirra er talað, allir lýsa þeir yfir
feginleik og gleði yfir að vera nú
komnir heim. Þótt ekki hafi þeir átt
við skort og hörmungar að búa er-
lendis, segja þeir að ástandið þar
sje ilt og þreytandi. Þeir frjettu
ekkert að heiman og yfirleitt kom
það mjög illa við marga hversu all-
ar frjettir voru litaðar og einhliða,
jafnt i blöðum og útvarpi.
Þeim gekk ferðin vel, enda þótt
stundum hafi hún eflaust verið
nokkuð erfið. Og þröngt hlýtur að
hafa verið á Esju með allan þenna
fjölda innanborðs. En allir láta
ferðamennirnir hið besta af skips-
höfninni á Esju og allri aðhlynn-
ingu þar.
Petsamofararnir liafa nokkuð hald-
ið saman síðan þeir komu hingað
til Reykjavíkur. Þeir hjeldu sam-
sæti síðastliðinn sunnudag i Odd-
fellow-höllinni og var það hin besta
samkoma. Þá hafa þeir og stofnað
með sjer fjelagsskap, Petsamo-klúbb-
inn. Enda hafa þeir margs merkilegs
að minnast sameiginlega frá þessari
löngu og tafsömu pilagrímsför, til
fósturjarðarinnar í nyrstu höfum.
Þeir hafa lika margt að segja okk-
ur, sem heima höfum verið. Enda
reynum við óspart að veiða upp úr
þeim, þegar við hittum þá einn og
einn. En hjer verður ekki farið út
i þá sálma að lýsa ferðinni frá
Petsamo, því að Fálkinn er svo liepp
inn, að annar ritstjóri hans, Skúli
Skúlason, kom einmitt heim hingað
með Esju eftir langa dvöl í Noregi.
Hann mun skrifa um förina í næstu
blöð Fálkans og er fyrsta greinin í
blaðinu i dag.
Annars hefir það ekki verið svo
auðvelt að ná löngu tali af þeim
hinum nýkomnu þessa fyrstu daga,
því að allir vilja tala við þá. Jeg
gekk með einum Petsamofaranum
um Auslurstræti um daginn og það
var seinlegt ferðalag. Allstaðar voru
hendur á lofti, stundum þrjár og
fjórar í senn. — „Sæll og blessaður
og velkominn! Blessaður segðu okk-
ur frjettirnar!“
Það er mikill ljettir að hafa nú
lieimt þessa landa vora. Fálkinn
býður þá hjartanlega velkomna.
Sölnbörn komið
og seljið FÁLKANN.
Húsfrú Guðrún Sigurðardáttir,
Haðarstíg 8, verður 50 ára 25.
þessa mánaðar.
Guðjón Jónsson, bóndi, Lttlu-
Háeyri, Eyrarbakka, verður 75
ára 28. þ. m. *
Sumarleikhús.
Eigandi sumarleikliúss eins fjekk
skeyti frá fo,rstjóra umferðaleik-
flokks. Flokkurinn ætlaði að leika i
leikhúsinu nokkrum dögum síðar.
Skeytið hljóðaði svo:
„Æfing á mánudag slop Ráiðiff leik-
hússljóra, hvíslara, hársngrti, Ijósa
meistara gg verkamenn."
Tveim tímum síðar sendir leik-
hússeigandinn svohljóðandi svar-
skeyti:
„Maðurinn skal vera hjer stund-
víslega.”