Fálkinn - 25.10.1940, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
VNCWW
LC/&H&VRHIR
Einföld hljóðfæri.
Oft má lítið laglega fara, segir
máltaeki'ð. Hjer eru t. d. leiðbein-
ingar um hversu búa skal til mjög
einföld liljóðfæri.
Á myndinni hjer að ofan efst til
vinstri er skrýtin „fiðla“. Hún er
búin til úr blikkdós og er á hana
gert gat báðum megin (I a). Gegn-
um bæði götin er stungið tegldri
spýtu, sem á að falla vel út í götin.
Yfir opin á blikkdósinni er strengd
pergamentspjatla, alveg eins og þeg-
ar maður bindur pappír yfir sultu-
krukku. Ef pergamentið er vætt áð-
ur en það er strengt á, stríkkar á
því þegar það þornar. Á pergament-
ið er límdur þríliyrndur trjeklossi,
með fjórum litlum hökum á þeirri
brúninni, sem snýr upp (1 b) og
loks eru strengirnir festir á, eins og
sýnt er á myndinni. í strengina er
notað seglgarn, mismunandi gilt.
Ekki er það heldur sjerlega marg-
brotið hljóðfærið, sem sýnt er á
mynd II. Það er flöt spýta, sem á
er fest mörgum títuprjónum. Svo er
eitthvert lag tiltekið og þú neglir
prjónana mismunandi eftir því,
hvernig tónninn á að vera. Því dýpra
sem prjónninn er rekinn þvi hærri
verður tónninn. Þegar prjónarnir i
fjölinni eru orðnir jafnmargir og
tónarnir í laginu, er hægt að spila
lagið með því að láta nál snerta
prjónana í sömu röð og þeir standa
í fjölinni.
Myndin III sýnir hljóðfæri, sem
kallað er „maribma" og er gert úr
nöglum. Naglarnir eru festir í röð
með tveimur seglgarnsspottum eins
og sýnt er til vinstri á myndinni og
með því að velja mismunandi langa
nagla, og með því að sverfa af sum-
um þeirra má fá þá til að mynda
rjetla tónaröð. Seglgarnsspottarnir
eru festir á trjegrind. Þegar spilað
er er grindin lögð á sljett borð.
Best er að spila með trjehamri eins
og sýndur er á myndinni að neðan.
Auðvelt er að smíða hamarinn og
á skaftið að vera úr sljettu og sveigj-
anlegu trje, en hausinn úr þungu og
hörðu trje.
Samskonar hamar á að nota, ef
„flöskuspil“ er búið til (mynd IV).
Það er gert á þann hátt, að margar
flöskur eru settar í röð og er helt i
J>ær vatni, mismunandi miklu. Því
hærra sem vatnið er í flöskunni því
hærri er tóninn. Á slíkt flöskuspil er
hægt að' spila flest lög, ef nóg er af
flöskum. Bestan tón gefa flcskurnar,
ef J^ær eru festar upp á stútnum upp
i grind, þá kemur hljóðið betur fram.
Sje maður leikinn í þessu spili má
leika tvíraddað með tveim hömrum.
Copyright P. I. B. 80« 6 Copenhagen
Nr. 416. Hvað qevir maður ekki 'fqrir blessuð börnin.
S k r f 11 u r.
— Nú er jeg, sem betur fer, að
verða lam við þetta barnastúss. Jeg
ætla að giftast eftir helgina.
— Ertu viss um, að allir hafi
komist með bilnum. Jeg hefi ennþá
tima til aðiskifta um gir.
Sá hlýðnasti.
Fjölskyldan sat við kaffidrykkju
á sunnudagsmorguninn.
„Segið þið mjer nú, krakkar“,
sagði faðirinn, „hver liefir verið
hlýðnastur síðastliðna viku og gert
allt, scm mamma liefir sagt?“
Börnin litu hvert á. arinað án þess
að segja nokkuð Jjar til Bagga litla
sagði:
„Þú, pabbi!“
í biblíusögutíma.
Það var biblíusögutími í bekkn-
um og kenslukonan sagði:
„Góður guð fylgir ykkur alls-
staðar“.
„Gengur hann líka með okkur upp
stigann?“ spurði Palli.
„Já, það gerir hann“.
„Já, en þegar jeg geng nú upp
stigann, en Bjössi niður, með hvor-
um okkar er guð þá?“
Tvö góð ráð.
Það er oft vont þegar rúða brotn-
ar. En stundum er hægt að hjálpa
svolítið upp á sakirnar á þann hátt
sem sýnt er hjer.
Hnappur er settur sitt hvorum
megin rúðunnar og eru þeir tengdir
saman með vír og endarnir snúnir
saman. Rúðubrotin haldast ])á lengi
vel saman, ef til vill þar til hægt
verður að setja nýja rúðu.
Ef þú þarft að festa nagla ein-
hversstaðar Jjar sem þú getur ekki
haldið honum með fingrunum meðan
— Þú verður að játa, að þessir
þverröndótlu kjólar eru hrœðilega
Ijótir.....
Útbreiðið Fálkann.
hann er að festast, geturðu fest nagl-
ann f klaufina á hamrinum eins og
sýnt er á myndinni og rekið hann i
fyrsta höggi svo langt, að hann
festist.
— Þjer eruð víst ekkert hrædd,
ungfrú Hansen?