Fálkinn - 17.01.1941, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Amy Jobnson ferst.
Hver er Aniy Johnson? munii ýnis-
ir spyrja, því að frægð dvínar stund-
um fljótt. En fyrir tíu árum var ekki
uni aðra konu meir talað en liana og
liún verður tvimælalaust lalin fræg-
asta flugkona veraldar á því tíma-
bili sem liðið er af þessari öld, ásamt
Amalie Earliart. Nú eru þær báðar
farnar sömu leiðina: „týndar“ á flugi.
Amalie hvarf í langflugi suður í höf-
um fyrir nokkrum árum, en Amy
týndist úr flugvjel yfir Thamesárósum
á sunnudaginn annan en vár. Sást það
síðast til liennar, að hún steypti sjer
í fallhlíf út úr flugvjel, sem hún
stýrði fyrir flutningadeild enska flug-
hersins.
Amy Johnson varð aðeins 3G ára.
Hún fædidst í Hull árið 1904 og tók
lagapróf í Sheffield og rjeðst siðan á
lögfræðingaskrifstofu i London. En
hún undi sjer þar ekki — hana þyrsti
í æfintýr og frægð. Haustið 1928 lærði
hún að fljúga og tók síðan próf i
vjelfræði. Keypti síðan litla Moth-
fíugvjel notaða og 5. maí 1930 lagði
lnin upp frá Croydon-flugvellinum
við London og var ferðinni heitið
livorki meira nje minna en til Ástral-
íu og tókst það. Setfi hún nýtt met á
leiðinni England—Indland og koin
aftur úr leiðangrinum í byrjun ágúst.
Fyrir flugafrek þetla fjekk hún 10.000
sterlingspunda verðlaun hjá Daily
Mail“ og var gerð „Connnander of
Britisli Empire“. í ágúst 1931 flaug
hún til Japan. í júlí 1932 giftist liún
flugmanninum Jim Mollison og ruddi
meti hans á leiðinni London—Cape
Town 3 Vi mánuði síðar, með þvi að
fljúga vegalengdina á 4 dögum, G
tímum og 54 mínútum. Þau hjónin
skildu samvistum árið 1938: Árið 1936
vann Amy Johnson siðasta flugafrek
sitt, er hún flaug frá Englandi til
Cape Town og til baka á styttri tíma
en nokkur hafði gert áður.
— Er hann bróðir niinn, sem á að
skíra á morgun, ekki heiðingi. Eða
trúir hann á guð?
— Er hljóðið lengi að berast?
— Það fer mest eftir því hvert það
fer. Þegar t. d. hringt er á menn til
máltiða berst það rnílu á sekúnd-
unni, en þegar hringt er á menn til
að fara á fætur þá kemst það ekki
nema nokkra faðma á klukkutíman-
um.
ítbreiðið Fálkann!
Hlöðin hafa sagl frú æfintýrum logarans „Arinbjörn hersir“ viö írland þ. 22. desember, er flugvel Ijel
rigna 14 sprengjum gfir skipiö, en skaut af vjelbyssum ú skipshöfnina er hún flgði í björgunarbútinn. Eng-
in mynd mun vera l.l af þeirri viönreign, en af mgndinni hjer aö ofan geta menn nokkuð rúöiö hvernig
umhorfs hufi verið meðan sprengjunum rigndi niður kringum togarann. Myndn er sem sje tekin af sams-
konar atbur&i í Ermasundi, er þgskar flugvjelar vörpuöu þar sprengjum gfir enska togara í haust. Vatns-
strókarnir gjósa upp kringum skipið, er sprengjurnar springa í sjónum.
FÓSTUINNGANGUR Á AMAKRI.
Á Amager við Kaupmannahöfn býr
„sjerstök þjóð“, ef svo inætti segja,
því að forðum daga flutti einn fyrir-
hyggjusamur Danakonungur fjölda
Ilollendinga til Danmerkur til að
kenna þar garðrækt og fleira, og var
þessuin innflytjendum fenginn veru-
staður á Amager. Þar er því hollenskt
blóð í fólkinu, þó að lekið sje að
þynnast, og búningar gamla fólksins
á Amager eru náskyldir hollenskum
þjóðbúningum. — Einn er sá siður,
scm enn er í heiðri hafður á Amager
og liann er sá, að slá köttinn úr
tunnunni. Og það er gert ríðandi,
en ekki gangandi. Safnast þá kná-
ustu menn saman i Store Magleby,
sem er liöfuðstaður Amagerbúa, með
gæðinga sína og þykir það eigi minni
lieiður þar að slá köttinn úr tunn-
unni, en að verða glímukongur lijer.
Myndin er af væntanlegum keppend-
um í þessari íþrótt, er þeir hafa
safnast saman með hesta sína og bíða
bardagans.
Maja litla: — Jeg skal segja þjer,
mamma, hvað stelpan hún Lísa hak-
arans sagði við mig í gær. Hún kall-
aði liann pabba bókaorm, og sagði
að hann læsi svo mikið.
Mamma: — Hvað sagðir þú þá við
hana?
Maja: — Jeg sagði að verri væri
hann pabbi hennar, því að liann
væri mjelmaðkur af því að hann hak-
aði svo mikið.
Kennarinn: — Þú hefir verið ó-
þekkur strákur í dag. Jeg skal nú
liegna þjer með því að lta þig engan
kveldmat fá, hinum drengjunum til
viðvörunar.
Dengsi: — Æ, kennari. Viljið þjer
ekki heldur svelta hina strákana. Það
getur orðið hinum drengjunum til
viðvörunar.

— Hvar er vindurinn geymdur,
pabbi minn, þegar logn er?
er miðstöð verðbrjefavið-
skiftanna.
iþrðttafulltrúi
hefir Þorsteinn Einarsson verið skip-
aður, samkvæmt íþróttalögunum, sem
setl voru á þinginu i fyrra. Skal í-
þróttafulltrúinn vera ráðunautur hins
opinbera í íþróttamálum og hafa eft-
irlit með íþróttakenslu skóla og starf-
semi íþróttafjelaga. Hinn nýji íþrólta-
fulltrúi var um eitt skeið einn af
beslu glímumönnum „Ármanns“ og
tók m. a. þátt í utanförum fjelagsins,
en hin síðustu ár hefir hann verið
búsettur í Vestmannaeyjum og hafl
þar á hendi íþróttakenslu. Hann mun
taka við embættinu nú þegar og
verður að hitta á skrifstofu fræðslu-
málastjóra.