Fálkinn - 14.04.1944, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
Lepivopn eru
Mjög ofl er á ])að íninst nú, að
hernaðarþjóðirnar, einkuin Þjóð-
verjar, hafi einhver œgileg leyni-
vopn í bakhendinni, sem ekki verði
gripið til fyrr en í. fulía linefana.
Þessar vojinasögur eru að jafnaði
uppspuni helber, eða ]iá lieilaspuni
manna, sem kalla sig hernaðarfræð-
inga og spá í eyður sinnar eigin
vitneskju.
Bretum liefir verið ógnað með
leynivopnum fyrr en nú, marg-
sinnis þegar þeir hafa átt í stríði.
Artaro Toscanini
Frh. af bls. 6.
um vegna innrásar Þjóðverja i
Austurriki.
Toscaninin var fyrsti hljómsveit-
arstjórinn, til að taka upp jiann
sið að láta alla liljómsveitina standa
á fætur, til að taka á móti sinum
lilut af fögnuði áheyrenda, cn áður
var siðurinn að Iiljómsveitarstjór-
inn einn hneigði sig i viðurkenn-
ingarskyni. Hann er strangur á
söngsviðinu, en ljúfur og blíðmáll
utan veggja söngleikhússins.
Engu að siður cr hann ákveðinn,
])egar nazistar eiga hlut að máli.
Hann hefir afdrátlarlaust látið skoð
anir sínar i ijós við mörg tækifæri
og með tónsprota sínum liefir hann
haft inn miljónir dollara í j)águ
baráttunnar gegn einræðinu. Dag-
inn, sem ítölsku herirnir gáfust upp
fyrir bandamönnum, sagði Toscan-
ini: „Loksins! .Teg er svo yfir mig
glaður af uppgjöf ítölsku herjanna,
að hugur minn er eins og bylgjur
útliafsins. Jeg get aðeins sagt: Guð
blessi Ítalíu. Að lokum ertu frjáls,
til að taká l)átl i baráttunni með
bandamönnum, sem berjast fyrir
frelsinu í lieiminum.41
ekfei ný bóla
En oftast reyndust sögurnar ekki
nema hugarburður, sem aldrei varð
að staðreynd. Aldrei bar meira á
þessum sögum cn i Napoleonsstyrj-
öldunum, eftir að Napoleon liafði
safnað liði á klettunum við Boulog-
ne 1803, til innrásar í England. —
Hann gat j)á sjeð til Englands í
kíki, en á milli var 32 km. breiður
sjór.
Napoleon hugsaði mikið um inn-
rás i England,, og til þess að koma
því máli i framkvæmd hvalti liann
menn til þess að finna upp „leyni-
vopn“. Ýmsar tillögur komu fram
og margar æði stórbrotnar. Einn
stakk’ upp á risavöxnum fleka rneð
vatnshjóli á hverju horni, eu aflið
skyldi koma frá vindmyllum á flek-
anuin. Þessi mikli fleki átti að vera
702 inetrar á lengd en 550 á breidd.
A miðjUm l'Iekanum skyldi kmnið
fyrir fallbyssuvirki, sem átti að
verja landgönguliðið meðan verið
væri að skipa upp. IIugvÞsmaðurinn
áætlaði að meðfram hliðum flekans
eða prammans skyldu settar raðir
af 30 og 37-punda fallbyssum, fimm
hUndruð alls. Og að auki átti flek-
inn að gela borið 50.000 manns.
Annað leynivopnið var loftbelgur
sem Montgolfier-bræðurnir liöfðu
gert áætlun um. Mun hafa verið tek-
ið mark á „plönum“ þeirra, jjvi
að þeir höfðu búið til fyrsta not-
hæfa loftbelgin i heimi, árið 1783.
Napoleon var ekki úrkula vonar um,
að hann gæti komið með her inn
i England á svona farartækum.
Hjer birtist mynd af þessu leyni-
vopni, eins og ]>að mundi liafa litið
út liefði jiað nokkurntima orðið
til. Það liefði orðið lítið úr Zeppe-
lin-loftskipum nútímans hjá svona
tæki, því að belgurinn átti að geta
borið 3000 hermenn og „nokkra
liesta“. En ekki átti hann að þurfa
að kosta nema 30.000 fraaka, og
hefði þvi verið reyfarakaup.
„TILHREINSUN“ í ORTOUNA.
Átta daga var barist nm italska bæinn Orlona áffur en
þjóffverjar væru hraktir fjaðan, stræti i'ir stræti og niátti heita
aff barisl væri nm hvert einasta hús. Iljelt sók.nin þó áfram
til Pescarz. — Myndin sýnir ungan þýskan fcuiga, sem tekin
var höndum af indverskri hersveit við Ortona 16. desember.
Sandur til glerslípunar Skólastill um„Fugla0Q d$r“
Við Fontainebleau, skamt frá París
er ein af fáum nánium lieims er
geyma járnlausan sand, sem hentar
til j)ess að slípa gler til sjóntækja'.
Önnur sandnáma af þessu tagi er
i Þýskalandi, og hefir hún átt sinn
þátt i því hve góðar vörur Zeiss í
Jena hefir getað framleitt, en ])að
var ein frægasta sjóntækjaverslun
heimsins.
Fyrir 10 til 15 árum fóru enskir
glersliparar að standa jafnfætis þeim
þýsku og jafnvel komast fram úr
þeim. En árangurinn fór eftir því
hvaða slípunarsand jieir notuðu.
Þegar víst ])ótti að styrjöld mundi
verða urðu Bretar að tryggja sjer
nægan sand, því að þó að hægl
væri að sækja liann til Fontaine-
bleau gat jiað orðið vandkvæðum
bundið. Ýmsan sand er liægt að
gera járnlausan, draga úr honum
járnið, — en aðferðin er mjög
koslnaðarsöm og seinlcg. Og ef að
glerið tekur í sig járn verður það
ekki eins gagnsætt og ella, en undir
gagnsæinu er allt koinið.
Um það leyti sem slríðið hófst
mátti sjá menn á vakki víðsvegar
fjörunni umhverfis allt Bretland.
Þeir skoðuðu líka sand inni í landi,
þó að lítil von þætti til ])ess að
áður óþekktar tegundir af sandi
kænm fram við jiessa leit.
En svo var það einn daginn að
nokkrir leitarmenn komu að fall-
egu stöðuvatni uppi i Skotlandi og
var þar sandur við bakkana. Þeir
könnuðu hann og reyndist hann
svotil járnlaus. Og þvi litla járni,
sem i honum var, var hægt að ná
úr honum með einföldu móti, þannig
að þetta gæti orðið einn besti slipun-
arsandur í heimi.
Það er þessuin sandi, ásamt dugn-
aði enskra fagmanna að þakka, að
Bretar geta nú smíðað ein bestu
sjón- og inælitæki i heimi. Hefir
Fuglinn, sem jeg ætla að skrifa
um er Uglan. Uglan getur ekki sjeð
á daginn, og á nóttinni er hún blind
eins og þvottaklapp. Jeg veit ekki
nema fátt um ugluna, og þessvegna
ætla jeg að skrifa um dýrið, seni
jeg þekki best. Það er kýrin. Kýrin
er spendýr og hún er tamin. Á
henni eru sex liliðar, nefnilega fram
og aftur, liægri og vinstri, og upp
og niður. Að aftanverðu er hali á
henni og neðan úr halanum liangir
skúfur. Hún notar hann til þess að
reka burt flugurnar, svo að þær detti
ekki ofan. í mjólkina. Hausinn er
til þess að þar geli vaxið horn, og
til þess að hægt sje að koma munn-
inum einhversstaðar fyrir. Hornin
eru til liess að stanga með. Munn-
urinn er til ])ess að baula með.
Mjólkin hangir neðan á kúnni, og
hún er gerð til þess að mjólka henni.
Þegar maður mjólkar kúna þá kem-
ur mjólkin, og liún hættir aldrei
að koma. Jeg hefi aldrei skilið
hvernig kýrin fer að þessu, en liún
býr altaf til meiri og meiri mjólk.
Kýrin er ákaflega lyktnæm. Það
er hægt að finna lykt af henni iang-
ar leiðir. Þetta er ástæðan til þess
að hreint loft er í sveilinnt. Karl
mannskýrin er kölluð naut, og e.r
ekld spendýr. Kýrin jetur ekki mik-
ið, en það sem hún jelur, það jetur
Inin tvisvar, svo að hún fái nóg. —
Þegar hún er svöng segir hún mö-ö.
og þegar hún segir ekkert þá er það
af því að hún er full af grasi að inn-
anverðu.
þetta eigi litla þýðingu fyrir hern-
aðinn. Og jiegar honum lýkur munu
Bretar geta kept við livaða þjóð
heimsins sem er, i sjóntækjagerð;