Fálkinn - 14.07.1944, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
og þúsund í tilbót.
—Þjer hræðið mig ekki, sagði
Saunders og hló innilega. — Sögðuð
þjer fimm þúsund?
— Tiu, sagði jeg, hrópaði Jenn-
ings æstur.
Jafnvel þó að tíu þúsund væru
ekkert stórfje í augum hinna spil-
aranna, þá höfðu þessi yfirboð vit-
anlega vakið athygli þeirra og þeir
fylgdust með yfirboðunum af áhuga.
— Jeg vil ekki gera yður Ieiðindi
herra Jennings, en jeg aðvara yður.
— Aðvara mig? Nei, þjer getið
ekki svælt mig inni í tóugreni. —
Hyað segið þjer um tíu þúsund?
— Jeg tvöfalda það — tutlugu
þúsund.
— Tuttugu? Gott og vel. Tuttugu
þúsund.
— Pabbi!
Hin óvænta koma Marjorie Jenn-
ings inn í feykskálann hafði mikil
áhrif á liina æstu spilamenn og
þeim brá við.
— Pabbi?
— Hægan, liægan, telpa mín, ....
Nú-erum við að hætta. . . .
— Já, en pabbi, jeg lieyrði að þú
— Hægan, Marjorie. sagði hann
róandi og lagði spilin sín frá sjer
á borðið.
— Pabbi.
Hún tók báðum höndum um liöf-
uðið og riðaði, eins og hún væri
að falla i ómegin. í sama vetfangi
var Archibald kominn til hennar.
— Þakka þjer fyrir, sagði liún
og tók utan um hana, en svo harkaði
Imn af sér og dró andann djúpt.
Hún opnaði augun, muldraði
lágt og brosti veiku brosi. — Það
var flónska af mjer að koma inn
í allan þennan reyk. Þegar maður
reykir ekki sjálfur.... og. ...
— Svona telpa mín, farðu nú út
á þilfarið, — jeg kem eftir eina eða
fvær minútur....
Marjorie fór út á þilfarið, og
Archibald settist aftur i sæti sitt.
Jennings andaði að sjer löngum
teyg úr vindlinum sínum.
— Það voru tuttugu þúsund sem
þjer sögðuð, var ekki svo? Mjer
þykir þetta sárt yðar vegna, ungi
maður, en sannast að segja held jeg
að jeg sje færari pókerspilari en þjer
eruð.
Saunders pikkaði fingrunum á
spilin sín.
— Það getur verið, hr. Jennings,
að þjer spilið betur en jeg, en eitt
veit jeg: Það er óralangt síðan jeg
hefi átt eins góð spil og jeg er með
á hendinni núna.
— Getur verið, en jeg ætla nú að
hætta þessum tuttugu þúsundum á,
að mín spil sjeu betri.
Archibald brosti og tók upp spil-
in sín fimm af borðinu, en það var
eins og tionum findist allur reyk-
salurinn liringsnúast i einkennilegri
móðu, þegar hann leit á þau og
og sýndi drotlningarnar fjórar og
ásinn, sem hann hafði gefið Jenn-
ings gamla.
En gamli maðurinn glotli og Iiló
ánægjulega. Hann lagði fjóra konga
og ás á borðið.
C1 IMM minútum síðar drap .Tenn-
ing á dyr hjá Marjorie.
— Þá er þetta í lagi, sagði hann
er hann var kominn inn og liafði
lokað á eftir sjer dyrunum. —
Þarna sjerðu það sem jeg sagði.
Jeg var viss um að svona spilahákarl
mundi vera svo önnum kafinn við
sín eigin þorparastrik að hann
mundi ekki óra fyrir að hann
ælti nokkuð á liættu. Vitanlega dró
jeg aldrei í efa, að hann mundi gefa
sjer betri spil en mjer. Þessvegna
var ekki annar vandinn en að skifta
á spilum við liann meðan liann væri
að stjana við þlg.
— En setjum nú svo að hann hefði
ekki látið spilin frá sjer á borðið?
— Marjorie litla, hefir þú ekki
litið í spegil nýlega? Hvaða maður
getur setið rólegur og horft á að
stúlka, sem hann meira að segja er
að draga sig eftir, falli í yfirlið, án
þess að hann reyni að hafast eitt-
hvað að? Það hjálpaði líka vel til
að fá liann til þess að ganga i
gildruna, að okkur skildi takast að
láta hann hlera samtalið okkar
núna i dag.
— Itugsaðu þjer, jeg var svo
hrædd um að hann hefði komið
auga á spegilinn, sem jeg hafði sett
upp svo að jeg gæti sjeð hann er
liann lcæmi út á þilfarið.
— Nei, hann hafði um annað að
hugsa pilturinn. Jæja, skál, Marjorie
jeg óska okkur til liamingju.
— Skát, fjelagi, — og gefðu mjer
nú sígarottu. Skál, fjelagi.
Hvíslandi veggir.
Margir munu hafa heyrt getið um
„hvísíandi svalirnar“ í Pálskirkj-
unni í London, en þar á ákveðnum
stað lieyrist veikt hvísl greinilega
þvert yfir kirkjuna. Þetta er aðeins
eitt dæmi af mörgum um einkenni-
legt bergmál. Má þar tilnefna graf-
liýsi það, sem Súlla reisti yfir lík konu
sinnar. 1 kjallaranum i Pantheon í
Róm er bergmálið líkast því og
skotið væri af byssu. Og ef maður
syngur nokkra tóna í skakka turn-
inum í Pisa þá er bergmálið eins
og liljómur í sterku orgeli.
Ekkert er nýtt.. . .
Okkur hættir til að álita að það
sje eingöngu nútiminn, sem hafi
gert liinar mörgu teknisku nýjungar,
sem okkur finnast svo ómissandi.
En mörg dæmi má nefna um að
ekkert er nýtt undir sólinni. — 1
etrúskasafninu í Papa Júlía, skamt
fyrir utan Róm er t. d. til hauskúpa,
tvö þúsund ára gömul, og i henni
eru gulltennur og einnig það, sem
tannlæknarnir kalla „brú“ nú á dög-
um. Tannlæknalistin hefir með öðr-
um orðum verið á liáu stígi í þá
daga. — Hraðritun hafa menn líka
kunnað í gamla daga, þó að liún
væri með öðru sniði þá en nú. Það t
er tálið að mælskumaðurinn Cicero
hafi orðið fyrstur manna til þess
að kenna skrifurum sínum að nota
tölur og teikn i stað heilla setninga.
Prestur: — Sjáið þjer ekki, Tómas
að þjer gefið ungu mönnunum í
sókninni illt eftirdæmi með þvi að
fara á knæpur á sunnudögum. Þvi
kaupið þjer ekki fimm potta brúsa
af öli á laugardögum og farið með
hann heim .
Tómas: — Hvernig ætti mjer að
vera mögulegt að sofa, og vita af
fimm pottum af öli á heimilinu?
í HEIMSÓKN" HJÁ IIERFÖNGUM
Prelátinn á miffri myndinni er Amleto Giovanni Cicognani
erkibiskup, sem er sendiherra páfans hjá Bandarikjastjórn. Iíjer
er hann staddur i heimsókn hjá itölskum föngum.
ÞÆR STARFA SAMAN.
Þessar skotsku systur, Aileen og Joan Wylie, starfa saman
á flugmiffunarstöð hjá breska flughernum. Hlutverk jieijrra er
þaff aff snuffra uppi hreyfingar óvinaflngvjelanna.

JAFNVÍGUR Á SJÓ OG LANDI.
Þetta er ckki skriffdreki, þó aff hann líkist honum, heldur
einn af skriöbátum 'þeim, sem ýmist eru notaffir til innrása eða
til flutninga yfir ár og vötn. Dáturinn getur fariff hratt á vatni
en þegar hann kennir gruims heldur hann áfram og fer á landi
eins og hver annar skriðdreki.