Fálkinn - 08.02.1946, Blaðsíða 6

6
PÁLKINN
Leikarar læra
margföldunartöfluna
Virginia Patton.
hin unga leilc-
kona, sem gat
sér frœgö í
myndinni Miss-
ion to Moscow
sést hér með -
kennarc, sínum,
Lois Ilorne.
- LITLA SAGAN -
Lítill flóttamadur
Eftir
R, H. W.
Peggy reyndi að gera sig eins
litla og lnin gat, í ysta horninu á
forstofunni. Hún hélt fingrunum í
hlustunum, en samt gat lnin ekki
annað en lieyrt hvað foreldrarnir
sögðu. Þau voru að rifast.
— Ekki skil ég, hvernig ég gat
gifst öðrum eins manni og þér!
Þú hefir gert mig að ambátt. Aldr-
ei fær maður að koma út. Og mað-
ur skyldi þó ætla, að þú tækir eitt-
hvert tillit til mín!
— Tillit. Svei, attan! Þú og krakk-
inn eru alltaf að ónotast við mig.
— Vertu ekki að blanda barninu
i þetta. Hún er þitt barn ekki siður
en mitt!
— Ef svo er, þá er það víst lielst
þegar eitthvað þarf að kaupa handa
lienni.
Peggy sveið í kinnarnar. Varirn-
ar skulfu. Tárin byrjuðu að flóa.
Svona hafði þetta verið í heilt ár.
Fyrst í stað höfðu rifrildin verið
með löngu millibili, og þau höfðu
alltaf endað með því, að annað-
hvort liafði beðið hitt fyrirgefning-
ar. En nú lét hvorugt undan.
Peggy minntist þess hve hún
hefði verið hamingjusöm, þegar Iiún
var litil — lnin var tólf ára núna.
Þá hafði allt verið svo rólegt og
svo gaman að öllu. En svo hafði
jagið byrjað, og Peggy hafði með
tímanum komist að þeirri niður-
stöðu, að það væri hún sjálf, sem
rifrildið stæði um. Hún skyldi ekki
hversvegna, en gerði sér far um
að vera þæg og gera báðum jafnt
undir höfði. Af einhverju samtalinu
hafði hún orðið þess áskynja, að
pabbi hennar og mamma höfðu
elskast og verið sæl áður en hún
fæddist.
Og hún var svo sorgbitin af
þessu. Oft var hún að brjóta heil-
ann um hvort hún gæti ekki gert
eitthvað til þess að jafna þetta mál,
en hún fann aldrei nein ráð.
Þegar pabbi loksins fór út og
niamina var farin út í húsagarðinn
til að hengja upp þvott, hljóp hún
upp í herbergið sitt og sat þar
góða stund. Hún grét svolítið, en
svo þurrkaði hún sér um augun
og rykkti höfðinu. Það var eitt
úrræði til. Ilún gæti strokið. Og
þá mundu pabbi og mamma verða
hamingjusöm aftur.
Hún tók fram litlu ferðatöskuna
sína, sem hún hafði fengið í jóla-
gjöf frá Emmu frænku sinni og lét
í hana allt það, sem hún taldi sig
þurfa. Svo læddist hún út um bak-
dyrnar. í dyrunum heyrði hún að
mamma hennar var að tala í síma.
Hún virtist vera kát og glöð núna,
og Peggy sveið í hjartað, þegar hún
hugsaði til þess, að nú fengi hún
aldrei að sjá hana aftur. En hún
reyndi að lilusta ekki meir, og
flýtti sér niður stigann. Hún hljóp
gegnum portið, og út í Maple-
stræti. Þegar lnin hafði farið þessa
götu um stund sveigði hún út á
þjóðveginn i vesturátt.
Peggy hafði enga grein gert sér
fyrir því hvert lnin ætti að fara,
eða hvað hún ætti að taka fyrir.
Hún vissi að það mundi verða
leitað að sér, en hún skyldi sjá
um, að hún fyndist ekki.
Þegar liún hafði gengið lengi,
kom vörubifreið að henni. Bílstjór-
inn nam staðar og spurði hvort
hún vildi setjast í bílinn dálítinn
spöl. Hún hikaði sem snöggvast,
en steig svo upp í bílinn. — Eg
ætla að heimsækja Emmu frænku
m ína í Merriville, sagði hún. —
Er langt þangað?
Maðurinn brosti. — Um fimtán
kílómetrar. Eg kalla þig duglega
að ætla að ganga svona langt!
— Uss, eins og það sé mikið!
Eg geng oft langar leiðir.
Þegar þau höfðu elcið eitthvað
nálægt þrjá kílómetra varð hún að
stíga út, því að nú ætlaði bíl-
stjórinn aðra leið. Hún þakkaði
fyrir sig, tók töskuna og labbaði
áfram. Það var farið að skyggja
og lnin var orðin svöng. Henni
sárnaði að liún skyldi ekki hafa
stungið nokkrum brauðsneiðum i
töskuna sína. En bráðum varð liún
svo þreytt að hún gleymdi alveg
hungrinu.
Nú kom hún út á engi, þar sem
stórt útihús stóð. Henni liafði alltaf
fundist hlöðurnar i hveitinni vera
eittlivað spennandi. Ilurðin var op-
in, svo að hún vék útaf veginum
og gægðist inn. Það var hálfdimmt
þar inni, en lyktin var góð. Ilmur
af heyi. í einu horninu var mikið
af lieyi. Þar fleygði liiin sér og and-
varpaði — Þarna var hvildin! Nú
ætlaði hún að hvíla sig vel. Og svo
gæti hún athugað hvernig hún gæti
náð sér í mat.
Hapgood bóndi var í þann veg-
inn að stingá heykvíslinni í stabb-
ann, þegar liann kom auga á litla
stúlku. Hann lioppaði hátt upp í
loftið, eins og höggormur hefði bit-
ið hann. — Nú er ég alveg stein-
hissa......! hrópaði hann.
Peggy opnaði augun og starði
eins og álfur út úr liól á skeggjaða
andlitið, sem hún sá uppi yfir sér.
Svo fór liún að gráta.
Klukkan var yfir tíu, þegar Hap-
good stöðvaði gamla bílgarminn
sinn fyrir utan húsið, sem Peggy
átti heima í. Þar var Ijós í öllum
gluggum og fult af fóki fyrir utan.
Hapgood tók i höndina á Peggy
og leiddi hana inn trjágöngin. Fólk-
ið í kring æpti og masaði. Undir
eins og þau komu inn kom Peggy
auga á mömmu sína. Aldrei liafði
hún séð hana svona sorgbitna. En
það birti undir eins yfir henni,
og hún kom hlaupandi, tók Peggy
i faðminn og sagði svo margt skrít-
ið. Svo fór hún að gráta. Og Peggy
grét lika.
Svo kom pabbi inn. Hann var
skelfing þreytulegur. Augun voru
Framhald á bls. 11.
Hefir þú ekki stundum velt þvi
fyrir þér, hvort unglingar, sem
leika í Hollywood-kvikmyndum,
neyðist ekki til að fórna menntun
sinni fyrir frægðina?
Tökum til dæmis Mickey Rooney.
Hann er nú orðinn follorðinn inað-
ur en hefir alla tíð, frá því er
hann var smá kríli, verið að leika
listir sínar fyrir frainan kvikmynda-
vélina. Hvernig er þá lærdómi hans
komið? Maður skyhli lialda, að liann
liefði algerlega sniðgengið mennta-
gyðjuna.
Svarið í þessu tilfelli, eins og
öllum öðrum, er nú samt sem áður
nei og aftur nei. Þvi að lögin i
Kaliforniu mæla svo fyrir, að allir
unglingar verji að minnsta kosli
þremur tímum í skóla á degi liverj-
um. Litlu leikararnir í Hollywood
eru þar engin undantekning frá
reglunni.
í þvi augnamiði, að skólagangan
valdi sem allra minstri röskun á
leikferli barnanna, liafa kvikmynda-
félögin í Hollywood lcomið sér upp
A, '
fullkomnum skólum á sínum eigin
umráðasvæðum. Einn kennari er
ráðinn til að annast menntun liverra
tíu barna og sá hinn sami verður
að sækja réttindi sín til ríkisvalds
Kaliforníu.
Warner Brothers-félagið starfræk-
ir lítið en fullkomið skólaliús, og
forstöðukonan lieitir Lois Horne.
Nemendaskrá þeirrar stofnunar
liefir að geyma fleiri fræg nöfn en
nokkur önnur slík í öllum lieimin-
um. Undanfarin 12 ár hefir fröken
Horne kennt 1000 nemendum af
20 mismunandi þjóðernum, og með-
al þeirra hafa 1. d. verið Mickey
Rooney, Lana Turner, Anita Louise,
Loretta Yong, Bonita Granville o.
fl. o. fl.........................
Fröken Horne eru lítil takmörk
sett, hvað valdsumboð snertir. Ekki
alls fyrir löngu var verið að ljúka
við töku kvikmyndar hjá Warner
Bros, og allir voru önnum kafnir.
En þá birtist Lois Horne allt i einu
á sjónarsviðinu, og með úrið í
Framhald á bls. 11.
Dolores Moran,
sem lék i mynd-
inni Old Acqu-
aintance er að
lœra tandafræði
hjá Lois Ilorne.