Fálkinn


Fálkinn - 18.10.1946, Page 5

Fálkinn - 18.10.1946, Page 5
FÁLKINN ö hve mikið var af útlendum nöfnum í gestabókum liótelanna^ í Hönefoss, því að ekki var um nein skemmti- ferðalög að ræða á þeim slóðum. Og nöfnin voru heldur ekki venju- leg' útlendinganöfn, þvi að þau end- uðu flest á irisku og skaja, þó að flest muni þau hafa verið fölsuð. Nokkrum dögum síðar liitti blaða- maðurinn Trygve Lie i matvörubúð — Trygve Lie vill helst kaupa sér í matinn sjalfur — og spurði liann hvort ekki væri grunsamlega gest- kvæmt á Vaxhall, húsinu sem Trot- ski átti heima í. Og hvort þessir „luristar“ mundu ekki vera sam- verkamenn Trotskis. Trygve Lie liristi liöfuðið. — þú hefir mikið hugmyndafiug', sagði hann við blaðamanninn. En hvað um það: nokkrum dögum siðar skipaði hann svo fyrir, að Trotski skyldi fluttur úr landi. Eina landið, sem fékkst til að taka við honum var Mexico, og það er vafa- lítið að Trygve létti þegar Trotski fór. Hópur af lögreglumönnum hélt vörð um Trotski meðan verið var að koma lionum um borð. Og „lif- vörður“ hans á leiðinni vestur var enginn annar en Jonas Lic, sami maðurinn sem síðar varð frægur að endemum, sem lögreglustjóri Quistlings og lauk æfi sinni með því að fyrirfara sér þegar Þjóð- verjar gáfust upp í Noregi í fyrra- vor. — Þeir eru alveg óskyldir þess- ir tveir Lie — Jónas er af ætt skálds- ins, en Lie-ættirnar eru margar í Noregi. — — Skömmu áður en styrjöld- in skall á varð Trygve Lie birgða- málaráðherra, og Noregur á honuin manna best að þakka, að þjóðin var sæmilega birg af matvælum þeg- ar landið var hernumið. Fólk liafði dregið mikið að sér og mörgum tókst að fela það fyrir Þjóðverjum. Vorið 1940 var Lie settur utan- ríkisráðhérra stutta stund. Það var þegar stjórnin flúði frá Molde með ensku herskipi til Norður-Noregs til þess að halda vörninni áfram þaðan. Koth utanrikísráðherra hafði þá verið sendur til Englands til þess að semja um hjálp handa Nor- egi hjá Bretum og Frökkum. Lie tók við störfum hans lieima fyrir á meðal, og þrátt fyrir hin erfiðustu skilyrði tókst honum að koma skriði á þau mál, sem mest kölluðu að. Hann ávann sér þá traust stjórnar- innar i utanríkismálum, og eftir að Halvdan Koth reyndist ómögulegur að gegna embætti sinu, sakir sinnu- leysis og kveifarskapar, varð Trygve Lie aftur utanrikisráðherrann og varð það öll stríðsárin. 1 þeirri stöðu kynntist hann áhrifamönn- unum hinna mörgu þjóða, sem höfðu stjórnir sínar í London og ávann sér traust þeirra. Án Lundúnaver- unnar hefði hann aldrei orðið aðal- ritari Sameinuðu þjóðanna. í æsku hallaðist Lie að komún- istum innan verkamannafélagsins norska, en hefir orðið meir hæg- fara síðan og telst nú „moderat“ jafnaðarmaður. Styrkur hans er í því fólginn, að hann hefir fengið reynslu i svo mörgum greinum og kann að not- færa sér þá reynsiu. Hann er hag- sýnn stjórnmálamaður. Hann hefir ó- lakmarkað sjálfstraust. Því hefir hann haldið siðan hann stóð á sápu- kassanum á Grorud í gamla daga. — — Konu sinni, Hjördísi, kynnt- ist liann á skólaárunum. Hann gaf lienni einu sinni súkkulaðimola i frimínútum, og þau urðu vinir æfi- langt. Þau giftust þegar hún var 21. árs og næsta ár halda þau silfur- brúðkaup. Og 16. júli i ár varð Trygve Lie fimtugur. Þau hjónin hafa ferðast mikið. Þau liafa tvivegis verið í Rússlandi og komið i flest lönd Evrópu. Þau tala ágætlega ensku — þó að norski hreimurinn heyrist vel. Aðalritarinn er dús við alla menn — ekki bókstaflega heldur í anda. Umsvifaminni mann getur varla, og hann talar við hvern sem vera skal eins og liann hafi þekkt hann lengi. Hann er vanur þessu frá æskuár- unum, siðan hann gekk á skiðum og sparkaði fótbolta — liann er á- gætur knattspyrnumaður óg hefir unnið marga sigra fyrir félag sitt. Hann var góður spretthlaupari fyrr- um — því að hann hefir ekki alltaf verið feitur — og hljóp hundrað metrana á 11 sekúndum réttum. Og veiðimaður er hann líka. Þau lijónin eiga þrjár dætur. Siss- el heitir sú elsta, 23 ára og var gift norska flugmanninum Gunnari Fosse sem féll i innrásinni í Holland á Walcheren-eyju i október 1944, en þar var hann liðsmaður í 1. Kanada- hernum. Guri heitir önnur, 20 ára, - LITLA SAGAN - Heidur nei en hálft loforð Tyrknesk smásaga. Fátækur g'arðyrkjumaður kom ut- an úr sveit til þess að leita sér at- vinnu í Miklagarði. Hann langaði mest til að eignast ofurlítinn lóð- arskika, sem hann gæti ræktað sjálf- ur; en það var hægra ort en gert því að liann átti enga peninga til að kaupa lóð fyrir. Fór hann því til manna sem hann þekkti og spurðist fyrir um nöfn á víxlurum, en jafnframt svipaðist hann um eftir litlum matjurta- og ávaxta- garði, sem væri hentugur til kaups eða til að taka á leigu. í Evrópu er það ekki venja að veita gjörókunnugum mönnum lán, en í austurlöndum er það algengt, svo að það var alls ekki loku fyrir það skotið að garðyrkjumaðurinn gæti fengið peningana. Honum var sagt frá herra einum eða effendi, sem líklegur væri og fór þegar til lians og bað hann um tíu tyrkneskra punda lán (um 190 krónur). En effendinn bað um umhugsunarfrest, 'og garðyrkjumaðurinn notaði tím- ann til að tala við eiganda garðsins, sem hann hafði augastað á. Afgjald- ið var ekki liátt, og af því að garðyrkjumaðurinn gerði sér von um að fá lánið leitaði hann sér ekki annarar atvinnu. En þegar hann kom til vixlarans nokkru síðar fékk hann það svar að hann hefði ekki ennþá getað ráðið við sig hvað hann ætti að gera en þyrfti að fá lengri um- liugsunarfrest. Þannig leið lieilt missiri, og þá loksins að víxlarinn gaf svarið var það neitandi. En nú liafði garðyrkjumaðurinn etið upp það litið sem hann átti, og meira að segja kominn i skuldir þennan tíma sem hann beið svars- ins. Hann hafði þó ekki látið hug- fallast og sneri sér nú til annars vixlara. Hann lét hann segja sér alla málavöxtu, en er hann liafði og var hún öll stríðsárin í deild norska hersitis i Bretlandi. Og Metta er yngst, 16 ára. Hún var í Noregi framan af striðinu og Þjóð- verar létu hana ganga lausa — munu hafa ætlað að nota sér hana sem agn til að veiða feitari drátt á. Þvi að á stríðsárunum var jafn- an að gjósa upp kvittur um að Lie væri kominn til Noregs. Þjóð- verjar pyntuðu árangurslaust marga menn á Victoria Terasse, til þess að fá þá til að segja sér hvar Trygve Lie væri falinn. Það var árangurs- laust þvi að enginn gat sagt til hans af þeirri einföldu ástæðu að hann kom aldrei til Noregs öll hernámsárin. Hinsvegar kom hann oftar en einu sinni til Sviþjóðar, og oftar en einu sinni átti hann tal við norska ættjarðarvini á landa- mærunum — en inn yfir þau kom liann aldrei fyrr en í maí í fyrravor. heyrt þá, neitaði hann kurteislega en ákveðið málaleitun mannsins. Nú fór garðyrkjumaðurinn til garðeigandans og sagði honum sin- ar farir ekki sléttar. Hann lauk sögu sinni með þessum orðum: — „Kismet" (örlög) mín virðast ekki vilja uppfylla heitustu ósk mina. Þessvegna verð ég að hætta að hugsa um garðyrkjuna, en nú fer ég | og ræð mig sem laghundsclie (skolp- ræsislireinsara). Garðeigandinn kenndi í brjóst um manninn og leigði honum garðinn fyrir slikk, og sagði að liann þyrfti ekki að borga leiguna fyrr en við hentugleika. Og svo lánaði hann honum nokkra fjárhæð til nauðsyn- legra útgjalda. Garðyrkjumaðurinn varð lirifinn af þessu og fór nú að rækta, og innan skamms líma stóð garðurinn i blóma. Rósafíkjurnar í garðinum urðu sérstaklega fallegar. , Garðyrkjumað- urinn valdi þær fallegustu úr, undir eins og þær voru fullþroska, raðaði þeim í tágakörfu og fór með þær til liins siðari effendi, þess er liafði neitað honum undir eins. Þetta var gjöf til hans. „Heyrið þér, góði garðyrkjumað- ur?“ svaraði hann, „hversvegna gef- ið þér mér fíkjur? Eg hefi ekkert gott gert yður, og ég hafnaði bón yðar!“ „Þverl á móti — þér hafið gert mér mikinn greiða. Þvi að þegar ég fékk neitun gat ég strax afráðið hvað ég ætti að gera, og það varð mér til bjárgar. — Garðeigandinn kenndi í brjóst um mig og vildi ekki að ég yrði laghundsche. En ef þú — eins og hinn fyrri effendi — hefðir lialdið mér uppi með fögrum loforðum og tálvonum, þá hefði ef til vill aldrei ræst úr fyrir mér. Þessvegna ertu vel að þakkargjöf ininni kominn.“ Effendinn lirærðist og tók á móti gjöfinni og varð traustur skiftavin- ur garðyrkjumannsins upp frá þeim degi. Og garðeigandinn fékk leigu sína greidda með skilum. Þess er eklci getið að garðyrkju- maðurinn gæfi hinum fyrri effendi gjafir. Séra „Divine“ og frú. — Ekki alls■ fyrir löngn gekk negrapresturinn frægi, „Falher Divine", i Banda- ríkjunum að eiga hvita stúlku, sem heitir Edna Rose frá Kanada. Mynd- in er tekin strax eftir brúðkaupiö. Hjördís, lcona Trygve Lie og tvær yngri dætur þeirra, Metta og Guri. r

x

Fálkinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.