Fálkinn - 14.03.1947, Blaðsíða 2

2
FÁLKINN
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSprent
SKRADDARAÞANKAR
„Eft má ekki vera að jþví, ég er
að flýta mér!“ Allir kannast við per-
sónuna, sem alltaf er að flýta sér
og' má ekki vera að neinu. Það
er fremur leiðinleg persóna. Og hún
vinnur sér óhægt og sér að jafnaði
lítinn árangur af starfi sínu.
Það liafa vist flestir reynt hvílík
áreynsla er að því að vinna verk
það, sem maður er orðinn of seinn
með. Þó ekki sé annað en koma
bréfi i póstinn á síðustu stundu —
hvað þá að skrifa það. Flausturs-
verkið er ekki aðeins lélega unnið
að öllum jafnaði, heldur er líka erfitt
að vinna það. Og þó öfugmæli megi
heita: það er seinleg’ra að vinna
það.
Það má áfellast þá, sem sýna á
sér einkenni silakeppsins, þá, sem
aldrci hlaupa. En asinn liefir lika
sína galla. Seinn maður má ekki
flýta sér um of, því að þá fer allt
í handaskolum, en liann verður
hinsvegar að gera betur en að injak-
ast.
Nútíminn er kallaður öld hrað-
ans og það eru ekki allir, sem liafa
samrýmst henni ennþá. Það er eng-
in furða þó að við höfum ekki gert
það. Þeir menn eru enn starfandi,
sem lifðu æsku sína án þess að vita
hvað sími var og án þess að sjá
bifreið. Menn unnu lengur þá. En
unnu þeir hægar?
Það er mikill munur á að sjá
manninn, sem er að flýta spr fyrir
götuhornið eða hinn, sem er að
funda við hakann sinn í gatnagerð-
inni eða höfuðbókina á skrifstofunni
Og það er stundum mikill munur
að sjá svo menn hlið við hlið að
sama verki, sem þeir vinna fyrir
sama kaup. Þeir líta oftar á klukk-
una, sem eru að biða eftir að tím-
inn liði, en hinir, sem finnst tím-
inn vera að hlaupa frá sér.
En óðagotið er þó versti tíma-
þjófurinn. Þeir sein temja sér að
láta sér finnast að þeir hafi svo
mikið að gera, koma sjaldan miklu
i verk, þvi að þeir eyða svo miklum
tíma í að hugsa um hvað þcir liafi
mikið að gera. Þeir kunna ekki að
„flýta sér liægt“. En það er kunn-
átta, sem er engu síður nauðsynleg
en almenn verklægni. Það er ótrú-
legt hve vel þeim manni vinnst, sem
aldrei sýnist flýta sér og sem aldrei
segir: „Eg má ekki vera að því.“
BRITISH
INDUSTRIES
FAIR
IÐNSÝNING
LONDON OG BIRMINGHAM 5-16 MAÍ 1947
Þetta er fyrsta tæki-
færið, sem þér hafið haft
í sjö ár að hitta aftur gamla
viðskiptavini og ná yður í
ný verzlunarsambönd.
Erlendum kaupsýslu-
mönnum er boðið að heim-
sækja Bretland og sjá
brezka iðnsýningu 1947. —
Þetta mun gera þeim kleyft
að hitta persónulega fram-
leiðendur hinna fjölmörgu
brezku vara, sem eru til
sýnis í London (léttavara)
og Birmingham (þunga-
vara) deildum sýningarinn-
ar. Hin nákvæma flokkun
varanna mun og auðvelda
kaupendum samanburð á
vörum keppinautanna.
Hægt er að ræða sér-
stakar ráðstafanir, með til-
liti til einstakra markaða,
beint við framleiðendur —
einnig verzlunarhætti og
skilyrði, vegna þess að ein-
ungis framleiðandi eða aðal
umboðsmaður hans mun
taka þátt í sýningunni.
Allar upplýsingar varðandi Iðnsýningu 1947
láta eftirfarandi aðilar í té: British Commercial
Diplomatic Officer, eða Consular Officer, eða
British Trade Commissioner, sem eru í ná-
grenni yðar.
BRETLAND FRAMLEIÐIR VÖRUNA
Gerist meðlimir Jazzklúbbsins.
Fyrstu hljómleikar verða með Joe Daniels and
his hot shot, aðrir með Harry Parry ásamt sex-
teltinum. Alls fáið þið þrjá liljámleika á áiri,
tvo miða á hvern hljómleik fyrir aðeins
95 krónur.
Áskriftarlistar
liggja frammi í fleslum bóka- oy liljóðfæra-
verslunum bæjarins.
Gerist meðlimir Jazzklúbbsins.
Jón Buðvarsson, trésmíðameistari,
Seyðisfirði verður 60 ára 16. mars.
Eggert Steíánsson.
Eggert Stefánsson hefir kvatt söng-
listina. Að hætti söngvara, sem draga
sig í hlé af opinberum vettvangi,
efndi hann til söngskemmtunar að
skilnaði. Margir söngvarar hafa kvatt
sönglistina, er þeir stóðu á tindi
frægðarinnar, og áður en fór að
halla uildan fæti með sönginn og
röddina. Þetta gerði danski söngv-
arinn frægi AVilhelm Herold og þótti
hann þá fara skynsamlcga að ráði
sínu.
Eggerl á að baki sér langan og
merkan söngvaraferil. Ef undan er
tekinn Ari Jónsson, sem lengi var
óperusöngmaður í Þýskalandi, þá
mun Eggert hafa verið fyrsti ís-
lenski maðurinn, sem lærði að
syngja erlendis og gerði sönginn að
lífsstarfi sínu. Síðan hefir liann far-
ið víða um lönd í tveimur heims-
álfum og sungið. Og þá hefir hann
jafnan gætt þess, að syngja íslensk
lög um leið og kynna íslenska menn-
ingu. Hér á landi mun hann mörgum
hugstæður fyrir söng sinn, ekki sist
á yngri árum, þegar röddin hafði
ljóðræna töfra í ríkari raæli en á
síðari árum, og þótt lionum hafi
stundum verið mislagðar hendur,
eins og öllum dauðlegum mönnum,
þá söng hann eins og innblásinn
söngmaður, þegar honum tóksl upp
og áheyrendur voru að lians skapi.
Það er engin tilviljun, að honum
er það sérstaklega Ijúft að syngja
fyrir vini sina, því að listgáfu hans
er þannig varið, að hún nýtur sin
best, þar sem hann finnur samúð
og velvilja.
Framhald á bls. 15.