Fálkinn - 21.03.1947, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
væri í rauninni ánægja að því
að vita um það með sjálfum
sér, að hann hefði þrek og
kjark til að gera það. Svona
ætlaði hann að gera upp reikn-
ingana við lifið.
Innihald bréfsins kom- flatt
upp á alla.
— Það er þá ekki að sjá, að
Sonja eigi neina sök á þessu!
Það stendur ekki eitt orð um
hana í hréfinu! sagði einn af
stúdentunum.
í raun réttri stóð ekki eitt ein-
asta orð um Sonju í bréfinu.
Það var bersýnilegt, að hún
hafði ekki haft nokkur minnstu
áhrif á að hann tók þessa á-
kvörðun.
— Hlauptu upp og sæktu
hana!
Þegar sást til Sonju i gangin-
um var kallað glaðlega til
hennar úr öllum áttum:
— Flýttu þér að koma! Við
höfum hérna syndafýrirgefn-
ingu handa þér. Hérna er bréf,
sem Nikolaj hefir skrifað litlu
áður en hann dó.
Augun i Sonju stækkuðu, og
það sáust tveir dreyrrauðir
blettir í fölum kinnunum.
— Hvar - hvar - hvar stend-
ur það?
Hendur hennar skulfu og hún
horfði gráðugum augum á bréf-
ið.
— Iiér. . . . hér stendur þetta
verulega, bréfið er skrifað í ör-
væntingu en það er ekki það.
Aðalatriðið er, að hann hefir
ekki skotið sig þin vegna, held-
ur af allt öðruin ástæðum.
Kinnarnar, sem voru orðnar
rjóðar, urðu nú náfölar aftur.
— Hvað eigið þið við með
þvi. . . . ekki mín vegna?
— Nei, alls ekki. Hérna er
ekki eitt einasta orð um þig.
Sonja hrifsaði bréfið, braut
það sundur og fór að lesa með
sjúklegri eftirvæntingu - ekki
að lesa, heldur að leita, hvað
leynst gæti milli línanna.
Svo braut hún bréfið saman
aftur, rétti það frá sér án þess
að segja noklcurt orð, og fór út
úr stofunni.
— Hvað gengur eiginlega að
henni? spurðu félagarnir og
horfðu forviða hvor á annan.
En enginn gat svarað þvi.
Sonja fór upp i herbergið sitt,
sem hún hafði ásamt nokkrum
öðrum og tók eitthvað fram,
sem hafði verið troðið undir
undirsængina. Það var blaða-
böggull, sem Nikolaj Malakof
hafði látið eftir sig. En í sama
bili kom vinstúlka hennar inn,
hún hafði orðið óróleg yfir þvi
hvernig Sonja hafði liagað sér
áður. Sonja stakk blaðabögglin-
um í barminn.
Leon Blum flytur ræðu
*****
Nóra: „Eg skil ekki hvernig þú
getur náð svona miklum peningum
hjá manninum þinum!“
Jóna: „Það er ósköp einfalt. Eg
segi bara: „Eg fer lieim til liennar
mömmu,“ og þá gefur hann mér
undir eins fyrir fargjaldinu.“
— En hvað ég gleðst yfir
þessu, þín vegna, sagði vin-
stúlkan og lét sem liún tæki ekki
eftir svipnum, sem var á Sonju.
Hún ætlaði að reyna að dreifa
hugsunum hennar, sem auðsjá-
anlega höfðu á ný horfið að liin-
um látna. — En hvað mér þyk-
ir vænt um, að þú þarft ekki
að liafa neina samvisku af þessu!
Sonja stóð eins og steinn; hún
starði hugsunarlaust út að glugg-
anum.
Vinstúlkan var lijá henni um
stund og talaði við liana; svo
fór hún út til þess að fá Sonju
tækifæri til að jafna sig i næði.
Sonja tók blöðin fram, reif
þau i tætlur og fleygði þeim út
um gluggann, eins og maður
fleygir því, sem maður óskar
að minnast aldrei aftur; svo
fleygði hún sér á rúmið, gróf
andlitið niður í koddann og
kjökraði eymdarlega.
*****
E. M. Donaldsen, enski kapteinninn,
sem flaug á Jet-vélinni sinni, Star
Meteor E. 549, meÖ 991 km. hraöa
á klst., sést hér eftir metflag sitt.
er sú leikkona, er
langmest orö fer
af í enskum kvik-
myndum. Hún er
fædd i London og
kom fyrst fram á
leiksviöi 1925. -
Frægust er hún
fyrir leik sinn í
myndunum „Vic-
toria hin mikla“
og „Sextiu frægö-
arár“. Áriö 1943
giftist hún leik-
stjóranum Her-
bert Wilcox. Hún
vildi strax i æsku
veröa leikkona en
faöir hennar var
á móti því, þang-
aÖ til hann varö
öryrki og Anna
varð að fara aö
vinna fyrir hon-
um. Þá tók hún
að sér kennslu í
dansi á gistihúsi
í London. Litlu
siðar lék hún
fyrsta hlutverkiö
sitt, og komst þ,á
i fclag C. B. Coc-
hrane sem ein-
dansari og lék við
góðan orðstír í 2
leikjum eftir Noel
Coward. - Eftir
það lék hún i
kvikmyndum, en
þaö var ekki fyrr
en hún komst
undir stjórn Wil-
cox sem farið var
að veita lienni at-
hygli. - Síöasta
hlutverk hennar
er „Emma“, en
sú mynd er eftir
samnefndri sögu
Jane Austen. - -
Efsta myndin er
einkamynd og sú
í miöið er úr
„Emma“. Neðsta
myndin: „Victor-
í a droltning á
Anna
Neagle