Fálkinn - 21.03.1947, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
- TÍZKUIMDIB -

hún Vivien Leigh !
Sporvagn brunaði ni'ður Thames
Embankment í London í morgun-
sólinni. Inni í vagninum, út af fyr-
ir sig, sátu ])rír útlendingar —
tveir karlmenn og ein kona — og
hár og lotinn Englendingur í brún-
um vaðmólsjakka og flúnelsbrókum.
Útlendingarnir þrír virtust vera
Egyptar. Þeir voru dökkir á brún
og brá. snyrtilega klæddir, en virt-
ust nokkuð stífir og hátíðlegir.
Konan þagði, með svart hórið í
fléttu kringum höfuðið.
Englendingurinn talaði liægt og
greiniléga: „Og á kvöldin getum við
séð hvort fundur er i þinginu, því
að þá er Ijós í turninum yfir Big
Ben.“
Mennirnir tveir og konan hölluðu
sér fram og kiktu á Big Ben.
„Hinumegin við götuna er Scot-
land Yard — þarna sem þið sjáið
stóra hliðið. Þið hafði náttúrlega
heyrt getið um Scotland Yard?“
Þeir kinkuðu báðir kolli og ann-
ar svaraði: „Yes.“ _______
„Hérna hinu megin er minnisvarði
yfir fallna flugmenn," sagði gamli
maðurinn. Og þegar þeir höfðu
ekið fram hjá því hélt hann áfram:
„Eftir augnablik komum við að Nál
Kleópötru."
Hann liorfði með eftirvæntingu
á mennina eins og liann byggist við
að sjá á þeim forvitnissvip.
„Eins og þið kannske vitið var
hún flutt til London frá Alexandria.
Þær voru tvær þessar steinnólar.
Hin er i París, lield ég, eða þá að
hún er í New York.“
Gamli maðurinn beindi síðustu
setningunni til konunnar. Hún kink-
aði kurteislega lcolli og’ brosti of-
urlítið.
Sporvagninn var kominn að Nál
Kleópötru. „Þarna er hún-“ sagði
gamli maðurinn ákafur. „Skipið,
sem dró hana fórst í Biscayaflóa —
ég lield að það liafi verið um 1870.
En sem betur fór bjarðaðist nálin.“
Mennirnir tveir horfðu aivarleg-
ir út um gluggann og kinkuðu kolli
með semingi.
„Hún skemmdist í síðustu styrj-
öld,“ sagði gamli maðurinn, eins
og hann ætti bágt með að vikja frá
þessu umtalsefni. En svo gat liann
ekki fundið meira til að segja um
þetta, og það varð þögn eitt augna-
blik.
Skömmu síðar hélt hann áfram:
„Þetta er Chaging Cross Bridge. Sú
næsta —- þessi hvíta þarna — er
Waterloo Bridge. Hinumegin við
hana..........“
„AVaterloo Bridge?“ Mennirnir
tveir urðu báðir óðamála. Allt í einu
var kornið fjör í þessi daufingja-
legu andlit og augun ljómuðu. Ann-
ar þeirra benti út um gluggann og
sagði í ákafa við konuna: Water-
loo Bridgel Manstu ........?“
Hinn maðurinn sneri sér að
gamla Englendingnum og sagði:
„Það var Vivien Leigh, sem lék
aðalhlutverkið í kvikmyndinni
„Waterloo Bridge.“ Og liann leit
um öx) aftur til þess að sjá brúna
betur.
Gamli maðurinn svaraði: „Nú
jæja .... einmitt það. Þetta er vit-
anlega nýja brúin . Sú gamla var
rifin jafnóðum og þessi var byggð.“
Án þess að hafa augun af brúnni
sagði konan við mennina tvo: „Og
Robert Taylor! Vivien Leigh og
Robert Taylor!“
Gamli maðurinn lét þau skoða
brúna eins og þau vildu langa stund.
Svo byrjaði hann aftur hálf daufur
i dálkinn: „Fyrir liandan brúna er
„Discovery“, skipið sem Scott sigldi
á til suðurheimskautsins. Disco-
very .........“
En annar maðurinn sneri sér u.pp-
vægur og glaður að Englendingnum:
„Ó — liún er alveg einstök, Hún
Vivien Leigli! Og' þetta er Waterloo
Bridge!“
4>4»fc>|ciK
Sérkennileg er þessi breiischwanz-
kápa, með miklum öxlum og hólk-
víðum ermum og slœr út að ncðan,
til þess að enn betur sé tekið eftir
hve pilsið er þröngt. Hún er eigin-
lega i fljótu bragði ekki ósvipuð
skinnstakk og mikið efamál hvort
dömurnár kjósa ekki fremur nœr-
skornari loðkápur, nema þvi aðeins
að þær séu ólögulegar i vexti.
Jill Linzee, sem nú er ein mesta
skautastjarna Englendinga. —
*
Símastúlka fór i kirkju og sofn-
aði undir ræðunni. í ræðulokin sagði
presturinn: „Nú skulum við syngja
sálminn númer þrjú hundruð fjöru-
tíu og einn — þrír — fjórir — einn.“
Stúlkan vaknaði í sömu andránni,
greip öndina á lofti og sagði. „Á
tali — ég skal gefa yður það á cftir.“
FALLEG ÚLPA. — Úlpur eða ,,stór-
treyjur“ sem sumir ern farnir að
kalla, geta verið fallegar. Það sýn-
ir þessi mgnd. Og þær gera gagn á
við 5000 króna loðkápu, þegar þær
eru fóðraðar með skinni, eins og
þessi. Skinnið er að vísu bara
kaninuskinn, og sést ekki að ulan
nema aðeins á kraganum og upp-
slögunum.
VORDRAUMUR. — / brunagaddi og
kolaleysi sýnir París, sem alltaf vill
vera á undan timanum, þessa fyrir-
mynd að vorfrakka handa litlum
telpum. Hann er úr Ijósrauðu ga-
berdini og postulinsbláir teningar
á hettunni.
M
Kona ein sagði við liinn fræga
orðabókarliöfund dr. Samuel John-
son. —Mér óar við livað þér hafið
safnað mörgum ljótum orðum í
orðabók yðar.
— Og mér, frú, óar við að þér
skulið hafa athugað hvort orðin
voru til þar, svaraði dr. Johnson.