Fálkinn - 23.01.1948, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 664
Lárétt, skýring:
1. Ótti, 5. feiti, 10. málmur, 12.
vann «ið, 13. mjúk, 14. fug’l, 16.
kraftur, 18. fyrirlitið, 20. steinteg-
und, 22. mann, 24. lyf, 25. neyðar-
merki, 26. látinn, 28. meiðsli, 29.
forsetning, 30. höfuðfat, 31. mjög,
33. ósamstæðir, 34. stef, 36. for-
setabústaður, 38. fljót, 39. fönn, 40.
hljóð, 42. iíffæri, 45. leyst upp, 48.
samþykki, 50. í glugga, 52. sjávar-
gróður, 53. ósamstæðir, 54. elska,
56. tölu, 57. svað, 58. reiði, 59.
kútter, 61. liræddur, 63. þungi, 64.
atviksorð, 66. kona, 67. lofttegund,
68. skel, 70. hvíldist, 71. vafði, 72.
sælgæti.
Lóðrétt, skýring:
1. Veik, 2. á sleða, 3. málmur,
4. ending, 6. endi, 7. þúfur, 8. am-
boðs, 9. fjöldi, 11. rit, 13. land, 14.
kúnst, 15. minnast, 17. tíni, 19. svif,
20. blauta, 21. reika, 23. aðgæsla,
25. mylsna, 27. kveikur, 30. karl-
fuglar, 32. trufla, 34. farartæki, 35.
kona, 37. brim, 41. tré, 43. ílát, 44.
innýfli, 45. snikjudýr, 46. bókstaf-
ur 47. skemmdist, • 49. kona, 51.
stjórnar, 52. flaug, 53. elskaður, 55.
kenning', 58. framkoma, 60. merki,
62. hól, 63. flík, 65. hreyfast, 67.
op, 69. samtenging, 70. haf.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 663
Lárétt, ráðning:
1. All, 4. slabb, 7. æki, 10. ófresk,
12. látinn, 15. al, 16. lcláf, 18. haki,
19. gá, 20. Sál, 22. all, 23. aka, 24.
því, 25. tak, 27. manna, 29. ára,
30. hikar, 32. sái, 33. klára, '35.
Aron, 37. sóar, 38. at, 39. fantinn,
40. ei, 41. fang, 43. Ægir, 46. klafa,
48. sök, 50. alein, 52. áll, 53. sótar,
55. lið, 56. ýsa, 57. lýð, 58. tif, 60.
fró, 62. L.I. 63. fáki, 64. Asia, 66.
A.S. 67. angaði, 70. slifsi, 72. nit,
73. nefna, 74. rit.
Lóðrétt, ráðning:
1. Afláti, 2. L.R. 3. lek, 4. skálm,
5. at, 6. blaka, 7. æti, 8. K.I. 9.
Ingvar, 10. óas, 11. slá, 13. Áka, 14.
nái, 17. flas, 18. hani, 21. laka, 24.
þrár, 26. kar, 28. náttföt, 29. ála,
30. hrauk, 31. rofna, 33. kónga, 34.
arinn, 36. nag, 37. snæ, 41. fala, 42.
afl, 44. ill, 45. reif, 47. lásinn, 48.
sóði, 49. Kata, 51. iðrast, 53. sýkin,
54. rissa, 56. ýla, 57. áð, 59. fíl,
61. ósi, 63. fat, 65. air, 68. G.I. 69.
CAN»D» OBT
, COLA
SpuA
‘DKEKKIÐ
— Það var ég sem gerði það, sagði Cally.
— Ekkert gort, telpa mín, sagði Hoot.
— Þetta var ekki mín vatnslitamynd, Sam-
úel. Þér skjátlaðisl. Þú spilltir öllu með
því að senda mig þangað.
Hook sagði: — Það er venjan að mér
skjátlist. Og annars mun það vera það
venjulega í þessari grein að ekkert gangi
að óskum.
Cally var liætt að Iiugsa um að liún bar
ábyrgð á dauða manns. Nú var liún að
liugsa um allt annað. Hún leit upp. — Ó!
sagði hún og sitt af hverju frá liðnum
fimm árum fór að rifjast upp fyrir henni.
— Herra Hook, sagði hún áköf, — þér liaf-
ið þá alltaf vitað að Hoot var lifandi! Svo
fór hún að hugsa um eiltlivað annað —
Hvorumegin er Hoot? Það eina, sem ég
kæri mig um að vita er hversvegna Hoot
hefir málað myndir fyrir Þjóðverja og
hversvegna liann hefir hjálpað enskum
flugmönnum til að flýja frá Frakklandi
og hversvegna hann er liérna nú ásamt
yður, og hversvegna •— ----. Nú dró hún
loks andann. — Eg skil ekkert í þessu!
— Nei, það er líka talsvert erfitt að skilja
það, frú, sagði Hook vingjarnlega. —
Stundum getum við lika leikið svo á óvin-
ina að þeir skilja ekki neitt! En venjulega
gerum við það ekki. Áð minnsta kosti ekki
til lengdar.
— Hvar er Sylvestre? spurði Hoot. —
Hversvegna hefir hann lokað knæpunni
sinni svona snemma í kvöld?
-— Herra Hook, sagði Cally ógnandi, —
ef þér svarið ekki spurningu minni þá fæ
ég móðursýkiskast! Ilversvegna átti Hoot
að skoða vatnslitamyndina hjá Paul? Hver
er það sem Hoot starfar fyrir?
— Kæra frú, svaraði Hook, — það er á
móti reglunum að svara.
Nú hlammaði Hoot sér niður á stól og
lagði fæturna upp á horðröndina. — Skipt-
ir það eiginlega nokkru máli þó að hún
fái að vita það? Og svo bætist það ofan
á, að í kvökl hefir hún flækst nærri því
jafn eftirminnilega í vandræðin og ég hefi
gert.
— Jæja þá, sagði Hook, —kanriske við
byrjum þá með byrjuninni. Maðurinn yð-
ar þarna er tvöfaldur njósnari, en það er
skrambi erfitt starf. Flestir tvínjósnarar
eru bófar og illmenni. Þeir vinna venjulega
fyrir báða aðila og láta hvorntveggja borga
sér vel. Þangað til allt kemst upp um þá
öðrrihvoru megin og þeir eru skotnir. En
eitt af því erfiðasta í veröldinni er að lcoma
virkilega heiðarlegum og þjóðhollum njósn
ara fyrir hjá óvinunum. Hafi maður liins-
vegar komið honum fyrir og óvinurinn
treysti honum þá getur hann gert við ó-
vinina svo að segja hvað sem hann vill.
•— En hvernig —----------byrjaði Callý.
— Hlustið þér nú á, frú Houten. Eg liefi
hugsað málið dálítið. Hver veil nema þér
getið hjálpað okkur. Nazistarnir hafa horf-
ið ofan í jörðina, eins og' við köllum það.
Þér hafið víst heyrt ýmsa staðhæfa að
styrjöldinni sé lokið bér í Evrópu? En það
er eiltlivað annað. Undir yfirborðinu er aJIt
Þýskaland sjóðandi víti. Ef okkur lekst
ekki að finna göngin niður í undirheima
Þjóðverja og snuðra upp hver það er, sem
kyndir undir seyðnum, og takist okkur ekki
að slökkva eldinn á þeim hlóðum, þá verð-
ur helvíti i algleymingi, lengi vel á kom-
andi tíð. Það liefir aldrei tekist neinni und-
irróðurshreyfingu að lialdast við lýði án
þess að liafa öruggar samgönguleiðir við
umheiminn — við hlutlaust land. Á þeim
leiðum fá undirheimamennirnir nauðsynj-
ar og peninga. Nazistarnir liafa þegar eign-
ast ýmsar slíkar leiðir. Við erum fullvissir
um að sumar þeirra liggja til Suður-Am-
eríku um Spán. En vitanlega liggur leiðin
líka um Frakkland og er ósýnileg þar.
— Það væri gaman að fletta ofan af
þessu, sagði Cally.
Karlmennirnir tveir horfðu þöglir hver
á annan, en Cally varð þess áskynja af
þeirri þögli, að hún mundi ekki hafa kom-
ist heppilega að orði. Hvorki Ifook né
Hoot virtist geðjast að þvi, að starf þeirra
væri lalið gamanstarf. Og þegar hún liugs-
aði til þeirra fimm ára, sem Iloot hafð
dvalist þarna í Frakklandi með Þjóðverj-
um, til hinar sifelldu lífshættu, sífellds
strits, uppgerðar og lygavefs, — alls þess
sem hann lilaut að hafa séð ........
— Skratti gaman, sagði Hoot.
Hann stóð upp, opnaði trékoffort við
fótagaflinn á rúminu og tók upp flösku af
rommi. Ilann hellti glasið fullt og rétti
Cally það. Svo rétti lianri Hook flöskuna,
settist aftur og lagði lappirnar npp á borð-
ið. Hook saup á. Svo þurrkaði hann stút-
inn með ermi sinni og rétti Hoot flöskuna.
Herra Hook hélt áfram: — Eg er fædd-
ur í Iowa. Eg vann í Suður-Ameröku, sem
sölumaður fyrir vélsmiðju. Svo starfaði
ég við ýmiskonar ígripavinnu þangað til
ég réðist til G.E. gagnnjósnarstofunar.
Fyrir átján mánuðum fékk ég nasasjón af
öðrum enda einnar leynileiðarinnar, suð-
ur í Suður-Amcríku. Það er ekki hægt að
handtaka nazista í lilutlausum löndum.
Mér tókst að rekja þessa leynileið alla leið
inn fyrir landamæri Spánar. En þar missti
ég af sporinu. en vafalaust liggur leiðin
einhversstaðar norður yfir INTreneafjöll
og þaðan upp í fjallendið, sem er um mið-
bik Suður-Frakklands. Eg held þeir séu að
vikka þessa leið núna, ef til vill í samvinnu
við svikaráðamenn frá Frakklandi. Þegar
við náðum París á okkar vald var mér
falið að finna þessa leynileið hér i landinu