Fálkinn - 14.10.1949, Blaðsíða 12

12
FÁLKINN
39.
ÚT í OPINN DAUÐANN
— Gjaldið sem Rússland heimtaði fyrir
að styðja Hitler var að Þýskaland skyldi
al'sala sér öllum réttindum í Eystrasalts-
löndunum, og að Þjóðverjar sem höfðu
húið þar í mörg hundruð ár skyldu verða
á burt þaðan. Hugsið yður hvílíkt kjafts-
liögg þetta væri fyrir hvern þjóðrækinn Þjóð-
verja, hverrar stjórnmálaskoðunar sem
liann svo var. Hyggnustu nasistarnir fóru
að sjá, að ef Hitler ekki fengi sæmilegan
frið við vesturveldin, frið sem tryggði lion-
um iandvinninga í Póllandi í sárabætur
fyrir það sem hann hafði misst í Eystra-
saltslöndunum, þá væri úti um völd hans.
Af því að Þjóðverjar gátu ekki sigrað
bandamenn 1914—’18 er það alveg öruggt
að við getum ekki sigrað þá 1939—’43. Með
þvi að sigra í leiftursóknum meðan hann
er á hátindinuin getur Hitler kannske tek-
ist að halda vinsældunum eitthvað áfram
og fresta ósigrinum. Ef liann ræðst á Hol-
land og Belgíu getur það lengt stríðið um
eilt ár. Ef hann getur talið Stalin á að
ráðast á Ungverjaland þannig að þeir skipti
Rúmeníu á milli sín, getur það lengt strið-
ið um tvö til þrjú ár. En Rússland styður
i rauninni ekki Hitler, og jafnvel þó að
það gerði það eru hvorki hráefnahirgðir
eða landbúnaðarafurðir þess svo miklar að
það geti séð liergagnasmiðjum Þýskalands
fyrir hráefnum eða sent okkur nægilega
mikið af mat. Þess vegna er lokaósigur
Hitlers óhjákvæmilegur.
— Það er áreiðanlegt, sagði Gregory.
— Og á eftir verður kannske England og
Frakkland að lijálpa Þjóðverjum gegn
Rússum.
— Eg efast um að það verði nauðsynlegt,
að minnsta kosti ekki i okkar tíð, en marg-
ii Englendingar halda það. En við skulum
nú vikja aftur að Grauher. Því fljótar sem
við ljúkum við hann því fyrr getuin við
farið að tala um okkur sjálf.
-— Grauber og hans nótar spyrja sjálfa
sig hvað verða muni þegar Hitler er fall-
inn, hélt hún áfram. — Þeir óttast að
kommúnistabylting komi yfir landið og að
af lienni leiði kvalafullan dauðdaga allra
nasista. Getta þeir hindrað það? Til þess
er aðeins ein leið. Við Þjóðverjar erum
löghlíðið fólk. Við sönnuðuin það með því
að gerasl ekki bolsjevikar í fyrri bylting-
unni. Og hægt er að afstýra nýrri byltingu
með því að herinn taki völdin nógu
snemma. Allur fjöldinn kýs hereinræði
fremur en að skríllinn fari rænandi og
ruplandi um borgirnar og allt lendi í vit-
leysu.
— Grauber er þá að hugsa um að segja
skilið við húsbónda sinn og hina heimsk-
ari stéttarbræður sína?
Hún hristi liöfuðið. — Það hefi ég ekki
sagt, en ég hugsa að hann undirbúi jarð-
veginn, ef þetta kynni að reynast nauðsyn-
legt. Eins og ég hefi sagt leikur hann
tveimur skjöldum í augnablikinu. Hann
reynir að afla allra hugsanlegra upplýs-
inga hjá mér til þess að nota þær nasist-
um í hag meðan mögulegt er að þeir haldi
völdunum. Persónulega er ég sannfærð um
að ekki er hægt að kaupa bandamenn fyrir
nokkurt verð núna, en Hitler hefir verið
meistari í því að koma fram óvæntum
stjórnarráðstöfunum. Það verður maður að
játa. Og Grauber og lians nótar halda að
ennþá sé hægl að komast að samkomulagi
við vesturveldin með því að nota Stalin
sem fuglahræðu, skjóta hlutlausu þjóðun-
um skelk i bringu og fá Roosevelt til þess
að miðla málum. Hitler missir vitanlega
álit við' slíkt skref, en hann missir ekki
allt. Hann verður der Fiíhrer eftir sem
áður.
— Svo lengi sem nokkur von er heldur
Grauher áfram jafn ótrauður og hingað til
og jafn miskunnarlaus. Hann hefði aldrei
fengið jafn háa stöðu og liann hefir, hjá
nokkurri annari stjórn. Þess vegna gerir
liann það sem hann getur til þess að Hitler
haldi völdunum þangað til í síðustu liig.
En hann vill gjarnan koma sér vel við mig
til þess að hafa gagn af mér ef þörf gerist.
— Og hvað liafð þér þá sjálf upp úr
þessu? spurði Gregory.
— Eg hefi ekkert haft upp úr því liingað
ti! nema það, að nasistar sletta sér ekki
fram i það, sem ég er að gera meðan ég
kém mér vel við Grauber. En þegar frá
liður getur liann orðið maður, sem mikið
veltur á. Hann gegndi ýmsum háum stöð-
um innan nasistaflokksins áður en hann
varð forstjóri erlendu deildarinnar.
Herforingjarnir þora ekki að hefjast
handa fyrr en allt er undirhúið. Þeir verða
að vita hverjum treysta má og hvaða her-
foringjar starfa í Gestapo. Grauher getur
sagt mér það. Ef Grauber heldur að hann
sé i hættu þá kemur hann til mín. Þá segir
hann að hann hafi alltaf verið vinur minn
og biður mig um að leggja gott orð inn
fyrir sig hjá herforingjunum. Og þá get
ég heimtað af honum allt sem liann veit
gegn þvi að honum verði þyrmt.
Gregory fyllti glasið sitt og kinkaði kolli.
Þetta litur dável út! En víkjum nú að
mínu hlutverki. Án þess ég vissi höfum við
stefnt að nákvæmlega sama marki síðustu
vikurnar. Það var leiðast að við vissum
ekki hvort af öðru fyrr. En það er ekki
nauðsynlegt að gera Grauber nein tilboð.
Nafnalistann get ég útvegað, yfir herforingj-
ana sem eru í Gestapo.
— Svo? hrópaði hún. — Hafið þér list-
ann? Getið þér gefið alveg áreiðanlegar
upplýsingai um hvaða herforingjar eru
i Gestapo?
Já. Breskur njósnari náði i listann
rétt áður en stríðið hófst. llann er í örugg-
um höndum i Berlín. Og með listanum er
hréf, undirritað af áhyrgum stjórnmála-
mönnum, sem tryggja Þýskalandi heiðar-
legan frið ef liershöfðingjar taki völdin
af nasistum. Erindi mitt er að ná í þessi
tvö skjöl og afhenda þau liershöfðingjan-
um, sem er foringi samsærismannanna.
— Þetta er dásamlegt — stórfenglegt!
Hún klappaði saman lófunum og augun
ljómuðu. — En hvað ég er glöð yfir að
hafa skilið þessa litlu víshendingu eftir i
Londan.
Það var áhætta fyrir yður. Ef nasista-
njósnari hefði heyrt það sem þér sögðuð
við þennan Jimmy þá hefði verið úti um
vður.
Kannske. En ég þóttist nokkurnveg-
inn viss um, að ef Jimmy segði frá, þá
mundi liann segja það ensku fréttaþjón-
ustunni og engum öðrum.
Hvers vegna töluðuð þér ekki greini-
le.gar?
Eg hafði ekkert umhoð til að gera
það. Eg vissi ekki lieldur að striðið mundi
skella svona fljótt á, og hafði ráðgert að
fara stutta ferð til Ameriku. Ef Gestapo
hefði snuðrað uppi það sem ég sagði og
fari að rannsaka hjá herforingjaráðinu, var
það engu nær. Liðsforingjarnir mundu
hafa kallað þetta meiningarlausan þvætt-
ing úr einhverjum fyrrverandi höfðingja.
Og svo hefði ég fengið bendingu um að
verða kvrr í Ameríku fyrst um sinn.
Þér hefðuð þá ekki getað komið aft-
ur til Þýskalands svo lengi sem nasistar
sátu við völd.
Það er satt, en hvaða máli skiptir það,
þegar ekki var nema örlítill möguleiki á
að áformið gæti tekist.
Mér finnst það enn dásamlegra að
þáð skuluð vera þér, sem eigið að hjálpa
mér að reka erindið, sem ég hefi tekið að
mér.
— Já, ég skal hjálpa yður. Þér getið ekki
ieikið Grauber. Þér þurfið hjálp til að
komast til Berlín, önnur föt, annað gerfi.
Þegar Grauher uppgötvar að liann liefir
liaft tvífara í Munchen, er þessi tvífari
horfinn án þess að hafa skilið eftir nokk-
urt spor. Við skulum hafa búið til góða
áætlun áður en birtir af degi.
Eg var viss um að ég gæti treyst yður
uridir eins og ég kom inn í þetta herbergi,
sagði Gregory. Og það verðurv erfitt fyrir
mig að komast burt frá Munchen án þess
að njóta hjálpar yðar. Eg hefi ekki lokið
erindi minu fýrr en ég liefi fengið að vita
hver það er, sem ég á að afhenda skjölin,
som ég á að taka við í Berlín. Þess vegna
kom ég hingað til þess að tala við Eriku
von Epp.
Hún fór hjá sér. - Mér er ómögulegt að
segja frá því.
— Ha? hrópaði Gregory. — En þér hljót-
ið að vita liver það er? Hverjum munduð
þér liafa afhent listann yfir herforingjana
í Gestapo, ef þér hefðuð fengði hann hjá
Grauber? Jafnvel þó að þér vissuð ekki
hver foringi samsærisins er þá þeklcið þér
vafalaust einhvern, sem er honum nákom-