Fálkinn - 23.11.1960, Blaðsíða 13

um Mallesen á mörgum heimilum það
kvöld. Nú efaðist enginn lengur.
MALLESEN fékk sér bjór í geymsl-
unni. Hann drakk langan teyg úr flösk-
unni og ropaði svo drundi í kexkössun-
um, sem var raðað þarna.
— Þetta er síðasti bjórinn þinn,
Malle, sagði hann og andvarpaði. Hann
lyfti flöskunni. — Þegar þú ert kom-
inn á áfangastað, verður engan bjór
að fá. Hann sá í anda stórt skilti, sem
á var letrað blóðugum bókstöfum: „Eng-
ar veitingar“.
Mallesen gat ekki borgað skuldir sín-
ar. Snemma næsta morguns var von á
sýslumanninum. Hann tók tappann af
annarri bjórflösku, í borðröndinni voru
tvær skrúfur, sem hann notaði til að
taka upp flöskurnar.
Hann skuldaði bjórinn, sem hann var
að drekka. Hann skuldaði yfirleitt öll-
um allt. Húseigandinn vildi henda hon-
um út. Mallesen strauk erminni um
nefið. Og svo var það sjóður karlakórs-
ins. Hann hafði fengið lánað úr honum.
Endurskoðun hafði aldrei verið nefnd
á nafn og á síðasta aðalfundi var hann
einróma endurkjörinn gjaldkeri kórs-
ins. En í fyrramálið átti að nota pen-
ingana, — formaðurinn ætlaði að taka
við þeim. Mallesen fékk sér einn bjór
í viðbót ....
Bezt hefði verið að skjóta kúlu gegn-
um hausinn á sér. En hvar náði maður
í byssu á þessum tímum, — þegar mað-
SMÁSAGA EFTIR
ur átti heldur ekki grænan eyri? En
hann átti reipi ....
Mallesen fór fram í búðina. Pening-
ana, sem inn höfðu komið yfir daginn
ætlaði hann að setja í umslag og senda
til frú Jensen. Frú Jensen var ekkja
og bjó í litla húsinu bak við búðina.
Henni yrði sennilega hent út einn góð-
an veðurdag, eins og honum. Hann hafði
oft hjálpað henni með því, að gleyma
að senda henni reikninga.
Mallesen opnaði peningakassann.
HAR maður í svörtum regnfrakka og
með hendurnar á kafi í vösunum, kom-
Frh. á bls. 33
PAUL DYRHAUGE
FALKINN
13
i