Fálkinn - 15.02.1961, Blaðsíða 13

það sem ég segi. Nú skaltu gera alvöru
úr því að taka barn til þín. Það er til
fjöldinn allur af börnum, sem ekki líð-
ur eins vel og þeim mundi líða hérna
hjá okkur.
— Já, en það verður ekki mitt barn,
svaraði Selma.
— Með tíð og tíma finnst þér eins
og það sé þitt barn, sagði Lassi.
— Nei, ég vil það ekki, Lassi, sagði
Selma.
— Ég er svangur, sagði Lassi.
— Maturinn verður tilbúinn á borð-
inu rétt strax, sagði Selma. Þú færð
nýru með baconi og súkkulaðibúðing
með rjóma.
— Namminamm, elskan, sagði Lassi.
Daginn eftir fór Selma til læknisins.
Hann gaf henni þann úrskurð að ekk-
ert ætti að vera því til fyrirstöðu að
hún gæti eignazt barn.
— Eruð þér vissir um það, spurði
Selma.
— Já, hvað yður snertir, þá er ég al-
veg viss um það. Þér megið treysta því.
Það er sveimér leiðinlegt, að þér skul-
uð ekki hafa átt börn. Þér eruð skap-
aðar til þess að eignast börn. En ein-
hvers staðar hlýtur eitthvað að vera í
ólagi. Talið við manninn yðar. Biðjið
hann um að fara til læknis.
— Það þori ég ekki.. .
— Hvaða vitleysa! Þér þorið það víst.
Fullorðið fólk ætti að geta talað um
svona lagað eins og sjálfsagða hluti...
Selma þorði ekki að ympra á þessu
strax. Hún var að varðveita friðinn.
En þegar nokkrar vikur voru liðnar,
gat hún ekki þagað lengur. Hún til-
Þau höfðu verið gift í tíu ár og aldrei
rifizt. Þau voru hamingjusöm að öllu
leyti, nema einu: Þau áttu engin börn ...
kynnti honum, að hún hefði verið hjá
lækninum.
— Ég hef verið svo hrædd um að það
væri eitthvað alvarlegt að mér, sagði
hún. -— En það var það ekki. Ég er
sköpuð til að eignast börn.
— Elskan mín, sagði Lassi. — Skiptir
þetta í raun og veru svo miklu máli?
— Þetta er óskaplega mikilvægt, sagði
Selma og að þessu sinni var hún alvar-
leg. Hún sagði snöggt: — Farðu til lækn-
isins, Lassi. Kannski er það eitthvað,
sem hann getur lagfært.
— Nei, Selma, svaraði Lassi. — Það
er ekki hægt að lagfæra það. Ég hef oft
og mörgum sinnum verið hjá hverjum
lækninum á fætur öðrum, — nú síðast
fyrir um hálfu ári síðan. Okkar á milli
sagt, elskan mín, — þá get ég ekki bú-
ið til börn. En ...
— Herra minn trúr! En hvað?
Lassi strauk henni yfir hárið. — Það
er til nóg af nothæfum karlmönnum,
sagði hann, — ég á við, úr því að þetta
er svona mikilvægt fyrir þig, að eignast
þitt eigið barn.
— Nei, nú held ég, að þú sért orðinn
eitthvað verri, hrópaði Selma. — Svona,
svona, sagði hann. — Þagmælska, fyrir
alla muni: fullkomin þagmælska.
Selma grét og Lassi leiddi hana inn
til sín, huggaði hana og sagði:
— Svona, svona, dúfan mín ...
V
f byrjun maí sprungu blöð trjánna
út eins og þau voru vön og Selma varð
slæm fyrir hjartanu og fór til læknis.
— Ég get ekki séð neitt, sagði lækn-
irinn. — Ég held að þér hafið aldeilis
fyrirtaks hjarta.
— Er ekki hjartavöðvinn eitthvað
slakur, sagði frú Selma.
— Mætti segja mér, að þér hefðuð
heimsins sterkasta hjartavöðva, svaraði
læknirinn og brosti.
— En stundum slær það svo ört, sér-
staklega þegar ég leggst niður, sagði
hún. — Getur það verið frá taugunum?
— Já, ef til vill, svaraði læknirinn.
— En ég held nú samt, að það sé ekk-
ert að yður. En þér getið engu að síður
farið á sjúkrahús og látið taka af yður
röntgenmynd. Ég skal skrifa ávísun fyr-
ir yður.
— Gætuð þér ekki sent mig til sér-
fræðings í höfuðborginni. Ég er satt að
segja hrædd.
— Sjálfsagt, sjálfsagt, sagði læknir-
inn og skrifaði óskiljanlega bókstafi á
pappír, setti í umslag og skrifaði utan
á til sérfræðings.
— Var það nokkuð alvarlegt, spurði
Lassi áhyggjufullur. Hann hafði tekið
sér frí frá skrifstofunni og setið heima
og beðið eftir úrslitunum.
— Nei, ekkert alvarlegt, sagði Selma,
— en til öryggis sendi hann mig til sér-
fræðings. Það er kannski eitthvað í
taugunum, eins og læknarnir kalla það.
Það er víst bezt að ég fari strax á morg-
un. Þú getur borðað í klúbbnum. —
Mamma gætir hússins meðan ég er í
burtu.
Og svo gerðist það, að Lassi fylgdi
henni til lestarinnar, kyssti hana inni-
lega og Selma táraðist. Þau höfðu ekki
verið fjarverandi hvort frá öðru einn
einasta dag í tíu ár, sem þau höfðu ver-
ið gift, og til höfuðborgarinnar höfðu
þau ekki komið, síðan í brúðkaupsferð-
inni.
Selma ferðaðist að sjálfsögðu á fyrsta
farrými. Lassi setti ferðatöskurnar inn
í tóman klefa, kom þeim fyrir í netinu
og síðan var hrópað: Af stað! — og
Lassi hoppaði af lestinni. Lestin hreyfð-
ist hægt af stað. Það var dásamlegt að
ferðast ein. Trén meðfram teinunum
mynduðu græna rönd.
Við næsta viðkomustað steig maður
FALKINN
13