Fálkinn - 15.02.1961, Page 16

> -
J? dagAÍHA CHH
AÐ BERJA GÖLFTEPPI
Ég held ég þekki engan karlmann, sem
ekki er illa við að berja gólfteppi, og
er ég þar engin undantekning. En samt
er það svo, að erfitt er að smeygja sér
hjá því að dangla eitthvað í teppi a. m.
k. einu sinni á ári, þegar engu er eirt
í vorhreingerningunum. Víst er þó um
það, að miklum tíma eyða húsmæðurn-
ar í að dekstra eða hóta eiginmönnum
sínum, áður en þeir taka teppið á öxl
og bankara í hönd og hunzkast út með
ófagran munnsöfnuð á vörum.
Með tvennu móti er þó hægt að losna
í eitt skipti fyrir öll við allan teppa-
barning: Kaupa ryksugu eða teppi horn
í 'horn, sem neglt er niður. Það er mín
kenning, að sá heiðursmaður, sem tók
upp á því að negla niður teppi, hafi
fyrst og fremst verið að hugsa um þetta
leiðinda skylduverk margra hrjáðra eig-
inmanna.
Jæja, en ég ætlaði að segja ykkur af
því, þegar ég fékk 23 eiginmenn upp á
móti mér. Við bjuggum í stóru fjölbýlis-
húsi með 24 íbúðum. Konan mín hafði
nokkrum sinnum minnzt á teppið, en ég
hummað það fram af mér. Nú var hún
farin að herða sóknina, enda var hún
augsýnilega að sigta upp á laugardag-
inn. Hún var nfl. farin að þekkja mig
og afstöðu mína til teppisins, svo að hún
var svo klók að byrja að brýna mig
nokkrum dögum fyrir hinn ákveðna
barningsdag.
Og svo kom laugardagurinn, og hvern-
ig svo sem ég vonaði, þá virtist ekkert
útlit fyrir það, að dropi kæmi úr lofti
þann daginn, en það eitt hefði getað
frestað áformum konu minnar. Þvert á
móti var hið ákjósanlegasta teppaveður:
norðan rok og kuldi. Svo var ég búinn
að borða. Ætlaði ég nú ekki að drífa
mig og ljúka þessu? Svona, hvað er
þetta, kona? Má maður ekki einu sinni
jafna sig eftir matinn?
Svo þurfti ég að líta í Moggann, svo
vildi ég hlusta á óskalögin, fara á kló-
settið o. s. frv. En ég teygði víst þolin-
mæði konunnar of mikið, því að hún
fór allt í einu að rogast við að koma
teppinu á öxl sér og myndaði sig við
að leggja af stað niður stigann. Þá var
mér nóg boðið. Ég þreif af henni bank-
arann og rausaði eitthvað um, að það
væri nú meiri frekjan að ætla að svipta
mann ánægjunni af því að fá að dangla
í blessað teppið, eins og ég væri búinn
að hlakka mikið til þess, ha, ha. Ég fór
í jakkann og setti sixpensara á 'haus mér
og dró niður derið. Af stað fór ég svo
með teppið á bakinu.
í þetta sinn var eiginlega ekki um
það að ræða, að ég hefði svo mikið á
móti því að berja sjálft teppið, heldur
var aðalástæðan dálítið önnur: Þetta
yrði hrein sýning! Snúrurnar voru beint
fyrir framan blokkina, sem var með 24
eldhúsglugga einmitt á þeim vegg, sem
fram sneri. Það var laugardagur og 23
eiginmenn voru heima hjá sér að hlusta
á óskalögin, en 23 forvitnar eiginkonur
voru sífellt að gægjast út um eldhús-
gluggana.
Og ég gekk ótrauður fram á leiksviðið
með sixpensarann niður í augu, teppið
á bakinu en bankarann í hendinni. Ég
baslaði teppinu upp á snúrurnar, setti
mig í stellingar og réðist svo til atlögu.
Eftir að höggin byrjuðu að dynja á tepp-
inu, sá ég, þegar ég gaut augunum í
átt til hússins, að 23 'húsmæður voru
komnar í eldhúsgluggana hjá sér. Ég
herti mig að berja, svo að rykið ætlaði
mig lifandi að drepa, jafnvel þótt rok
væri.
Svo fóru krakkarnir að safnast að
mér. Þau stóðu fyrst álengdar, en færðu
sig síðan nær. Einn þeirra tók út úr sér
puttann og sagði: Pabbi minn segir, að
þú sért asni og að kellíngin þín hafi
rekið þig út til að berja teppið. Er hún
vond við þig? Annar tók undir: Mamma
mín segir, að þú sért góður við konuna
þína. Hún sagði pabba mínum, að hon-
um væri nær að berja líka okkar teppi
og hann varð voða reiður. Hann sagði
líka, að þú værir bara bjáni. Jæja, sagði
ég.
Ég hamaðist að berja sem aldrei
fyrr og var nú orðinn kófsveittur og
skítugur. Þegar ég þóttist hafa fælt mest
af rykinu burt, rúllaði ég teppið saman,
slengdi því á öxlina og þrammaði heim
á leið. í útidyrunum mætti ég mannin-
um af neðstu hæðinni með teppi á bak-
inu og gamlan hatt niður í augu. Hann
var óskaplega reiðilegur á svipinn, sendi
mér nístandi augnaráð og tók ekki und-
Framh. á bls. 31.