Fálkinn - 05.07.1961, Blaðsíða 5

SAL
að sú tízkat að haja brot í
herrabuxum er nú 100 ára
gömul.
Tízka þessi varð til af til-
viljun. Prinsinn af Wales,
sem seinna varð Játvarður

áttundi var fyrirmynd allra
karlmanna í klæðaburði.
Dag nokkurn fékk hann
sendan alkíæðnað frá skradd-
ara sínum. En ytri buxurnar
voru í skörpum fellingum.
Prinsinum fannst þetta fara
vel á sér, þó að hann væri
nokkuð í holdum. Eftir þetta
lét hann ætíð pressa brot í
buxur sínar. Sjaldan hefur
nokkur tízka verið eins lengi
við lýði.
a'ð kolaneyzla fer aftur ört
vaxandi í Evrópu.
Um þriggja ára skeið hafa
kolabirgðirnar aukizt jafnt
og þétt, en nú þurfa stál-
framleiðendur á æ meiri kol-
um að halda, og veldur það
því, að atvinna vex við kola-
námurnar.
*

ÞRIFNAÐUR FYRR
Á TÍMUM. .....
„Menn þvoðu sér á ullar-
lepp eða strigatusku og
þurrkuðu sér á sama. Hárið
var og sjaldan greitt, enda
var það meira en lítið kval-
ræði, eins og menn báru það
sítt. Kvenfólk var tilhalds-
samara og þvoði sér og
greiddi á helgum og oftar,
og margar stúlkur greiddu
sér daglega Algengt var að
þvo sér úr hlandi (ekki
stæku) og nota ílátið fyrir
þvottaskál, þó ekki væri það
ætíð sem þrifalegast innan.
Annars var oftast notað vatn-
ið, og tilhaldsstúlkur þvoðu
sér úr mjólk, mysu eða skyr-
blöndu (koppagljái). Sápa
til andlits- og handaþvottar
þekktist ekki fyrr en á síðari
hluta 18. aldar með höfðingj-
um.
Jónas Jónasson:
íslenzkir þióðhættir.
SAGT UM OFUNDINA:
★ Öfundin á sér aldrei
hvíldardag. — Francis Ba-
con.
★ Öfund og hræðsla eru
þær einu ástríður, sem eng-
in ánægja er samfara. —
C. Collins.
★ Enginn maður mun
auðgast af öfund. — Draxe.
★ Menntaður maður hlýt-
ur einhvern tíma að komast
að raun um, að það er fá-
víslegt að öfunda aðra. —
Emerson.
Þeir menn, sem reyna að
gera eitthvað, en misheppn-
ast það, eru svo óendanlega
miklu betri en þeir, sem ekk-
ert reyna en heppnast allt.
Llody Jones.
'jZÓAsClrfts
/V<Áus
spilari, var eitt sinn stadd-
ur í fæðingarborg sinni, Fen-
eyjum. Vart hafði hann tek-
ið upp sína vanalegu iðju,
daður og dufl, er lögreglan
tók hús á honum. Var hann
settur í varðhald um stund-
ar sakir, en síðan varpað í
fangelsi án dóms og laga.
Klefanautur hans varbreyzk-
ur munkur, er þótti helzt til
vífinn, og hafði verið sett-
Margt er skrýtið í kýr-
hausnum. Bóndi einn í Neb-
raska í Bandaríkjunum fann
dag nokkurn í miðjum júlí
heljarstórt haglkorn á hveiti-
akri sínum. Var það 40 cm
að ummáli. — Þegar menn
fóru að grafast fyrir um,
hverju þetta sætti, var hver
höndin upp á móti annarri.
Loks var leitað til Theresíu
þess lands. Gaf hún þau svör,
að högl þessi mynduðust í
efri loftlögum. Stórir vatns-
dropar söfnuðust saman í
einn stóran við 0 gráður á
Celcíus, en ef eitthvað frysi
mynduðust svo stór högl, og
væru á stöðugum flækingi
þar efra, en féllu yfirleitt
sjaldan til jarðar.
Casanova, hinn víðfrægi
kvennamaður og fjárhættu-
ur inn öðrum pápiskum
mönnum til viðvörunar. Þeir
félagar ráðgerðu nú flótta.
Eftir mikla fyrirhöfn tókst
þeim flóttinn, og yfirgaf
Casanova borgina sem skjót-
ast og hélt til staða þeirra,
er hann gat daðrað að vild
án þess að eiga á hættu að
verða settur inn um óákveð-
inn tíma fyrir svo að segja
engar sakir!