Fálkinn - 05.07.1961, Blaðsíða 7

— Úr múrsteini, auðvitað.
— Það er ekki nógu sterkt,
og hús eins og þið byggið í
Englandi, eru köld. — Hvern-
ig datt þér annars í hug að
fara til íslands í fríinu?
— Ég hef lesið dálítið um
ísland. Las t. d. stríðssögu
Churchills og sitthvað í blöð-
um og tímaritum.
★
Við vesturgafl Garðakirkju
var hópur manna að grafa.
Þar á að byggja turn, og und-
ir honum á að vera kyndi-
klefi.
Þar stóð Gary með skóflu í
hönd og kunni auðsjáanlega
tökin á því, sem hann var
að gera.
— Ég á heima í Norður-
Dakota, pabbi er bóndi og ég
vinn alltaf heima á sumrin,
milli þess sem ég er í skóla.
Gary vissi talsvert um ís-
land áður en hann kom, og
hafði m. a. gert tilraun til
að hitta Richard Beck áður en
hann lagði upp í ferðina. Eftir
að hafa unnið um tíma við
Garðakirkju, ætlaði Gary á-
samt okkrum öðrum úr hópn-
um, til Norðurlanda, þar sem
ríki. Þeir eru báðir um tvítugt
og þykir gaman að ferðinni.
— Ég bjóst við að eiga í
erfiðleikum með að sofna á
kvöldin í allri þessari birtu,
sagði George, en svo er mað-
ur þreyttur eftir dagsverkið
og þetta gengur bara vel. Þetta
er annars undarlegt, að líta út
klukkan ellefu á kvöldin, og
það er næstum því sólskin.
Það er varla að maður trúi
sínum eigin augum.
★
Sally:
— skil ekki indjánamál —
stúlkur og losuðu gamla og
lausa múrhúðun. Ragna Jóns-
dóttir sat á endanum og hamr-
aði svo, að grjótið flaug í allar
áttir.
— Þú ert þó ekki að brjóta
niður kirkjuna?
— Hún verður bara betri
á eftir.
— Er gaman að vinna
hérna?
— Já, mér finnst það alveg
stórfínt. Maður æfist svo vel
í enskunni innan um alla þessa
Frú Bash;
— gaman að vinna við
kirkjuna —
útlendinga. Þetta er líka gott
fólk og góður andi.
— Ert þú í skóla?
— Já, í verknáminu.
— Iivað ertu gömul?
— Sextán, rétt bráðum.
— Hefurðu ekki reynt að
kenna þeim íslenzku?
— Jú, þau geta sagt allt
nema rababari!
Næst Rögnu sat Jane, átján
ára, frá London.
— Ert þú lofthrædd þarna
uppi?
— Ekkert að ráði. Þetta er
ekki svo hátt.
— Komst þú með Gullfossi?
— Já, og var sjóveik.
— Hvað ætlið þið frá Eng-
landi að vera hér lengi?
— Vitum það ekki nákvæm
lega, líklega mánuð.
Og svo kom röðin að Myr-
na Hall.
Hún er frá Seattle á Kyrra-
hafsströnd Bandaríkjanna, 23
ára og barnakennari að at-
vinnu.
— Þú ert kannske til í að
hætta kennslunni og leggja
fyrir þig byggingavinnu eftir
þetta?
—■ Þetta er ágætt, en ég fer
varla í það heima.
— Ætlar þú áfram til Norð-
urlanda?
— Já, auðvitað. Ég á fullt
þar af frændfólki. Pabbi er
sænskur og mamma norsk.
Þarna kepptist fólkið við og það var ólíkt „breta-
vinnunni“ í gamla daga.
hann a ættingja, og það sama
er að segja um Georg Engdahl
frá Spokane í Washington
Uppi á vinnupalli við suður-
hlið kirkjunnar sátu fjórar
Við austurgaflinn voru
nokkrra stúlkur að vinna. Þær
hreinsuðu mosann, sem vaxið
hafði upp á vegginn.
Rosin, nítján ára, frá Suður-
Wales í Englandi, sagðist ekk-
ert hafa verið sjóveik á Gull-
fossi, enda þetta ekki hennar
fyrsta sjóferð. Rosin hefur
ferðazt víða með foreldrum
sínum, m. a. verið á Ítalíu,
Hollandi og Frakklandi. Hún
sagðist vera ákveðin í að fara
norður, og þá helzt að Mý-
vatni.
Ekki sagðist hún hafa vitað
mikið um ísland áður en hún
kom hingað, en þó hafði verið
mikið skrifað um landið með-
an stóð á „Þorskastríðinu“.
— Ég hef alltaf verið löt að
læra landafræði í skólanum,
það er miklu betri landafræði
að ferðast og sjá þetta sjálf,
heldur en að lesa leiðinlegar
bækur.
Sally Timmel frá Oconomo-
wac í Wisconsin var næst Ro-
sin í slagnum við mosann.
— Hvað þýðir nafnið á
bænum þínum?
Bob:
— betra úti en í eldhús-
inu —