Fálkinn - 06.09.1961, Side 11

borgað fyrir hann. Aðalsmaðurinn, sem
ávallt var að reyna að ná hylli frænda
síns, sem var bæði nízkur og illgjarn,
gaf honum hringinn. Og hvað haldið
þér? Sama daginn féll þessi illi gamli
frændi niður af háu húsþaki og háls-
braut sig, og ungi aðalsmaðurinn erfði
alla peninga hans. Ég gæti haldið áfram
að segja yður frá hringnum í allan dag.
Tuttugu og fimm pund?“
„Ég á engan ríkan frænda, og ég á
ekki óvin, sem mig langar til að kála.
Og ég á ekki tuttugu og fimm pund.“
„Þér haldið ef til vill, að ég sé ekki
að segja satt?“ sagði Ziska.
„Nei, nei!“ mótmælti ég.
„Jú, ég sé það. Þér haldið, að ég sé
lygari. Þér eruð sama sem að segja
upp í opið geðið á mér, að ég sé lyg-
ari. Einmitt, já, og ég sem tel yðui
vin minn. Mig langar til þess að gera
yður greiða og selja yður hinn fræga*
Feigðarstein fyrir tuttugu og fimm
pund, og þér kallið mig nánast svika-
hrapp, ósvífinn lygara, svindlara! Jæja,
þá.“
„Nei, alls ekki, kæri Ziska. Þér meg-
ið ekki skilja þetta þannig.
Til þess að blíðka hann, varð ég að
kaupa brotna postulínsblekbyttu — þá,
sem Shakespeare notaði, þegar hann
var að skrifa Hamlet.
Seinna frétti ég, að Ziska hefði selt
Feigðarsteininn tilfinningasamri og mag.
urri dömu, sem nízti tönnum milli
stemninga og var með dökka bauga und-
ir augunum, sem voru þrútin af gráti.
Hann vildi fá fimmtíu pund fyrir hring-
inn, og það fékk hann. Þetta var sann-
gjarnt verð. Hringurinn var fjögurra eða
fimm pudna virði, og sagan, eins og
hún smám saman þróaðist, var tiltölu-
lega ódýr fyrir svo sem fjörtíu og fimm
pund.
Ég óskaði Ziska til hamingju og
gleymdi þessu, þangað til ég sé mikla
æsingagrein í sunnudagsblaðinu. Hún
hét „Gimsteinar dauðans“, og var sam-
sett úr örfáum staðreyndum og upplogn-
um sögum um fræga óheillasteina. Við
höfum öll lesið slíkt. Greinin var skreytt
myndum af hinum fræga Bláa gimsteini,
Blóðuga Roðasteininum frá Cawnpore,
Perúsmaragðinum og loks Feigðarstein-
inum. Þessi furðulegi innsiglishringur
átti sér annarlega sögu, las ég. Saga
Ziska birtist þarna, að mestu leyti ó-
breytt, frá því að ég heyrði hann búa
hana til í búðinni.
Greinarhöfundur sagði ennfremur, að
einhver ólánsöm frú Mace hefði fundið
hringinn í lítilli, nafnlausri og óásjá-
legri gimsteinaverzlun. Frú Mace, sem
trúði á dulareiginleika þessa hræðilega
gimsteins, hafði gefið hann svikulum
elskhuga, en afbrýðisamur eiginmaður
hennar hafði komið elskhuganum á
óvart tveimur dögum síðar og lamið
hann til dauða með meitli. Frú Mace,
sem ekki virtist með fullum sönsum,
hafði sagt þessa sögu fyrir rétti. Hún
hafði selt Feigðasteininn forvitnum
kaupsýslumanni í City, og hafði hann
heitið henni því að gefa aldrei hringinn,
en engu að síður hafði hann gefið með-
eiganda sínum hann dag einn í Sweet-
ings og klappað honum kumpánlega á
öxlina um leið.
Tæpri klukkustund eftir að veslings
meðeigandinn hafði sett upp hringinn,
varð hann fyrir þungum vörubíl í
Cheapsida og lézt þegar. Reyndar var
hann undir áhrifum áfengis, þegar hann
reikaði út á götuna, en þetta var samt
afar einkennilegt, viðurkenndu menn.
Það hafði aldrei verið ekið á hann áður.
Hringurinn seiðmagnaði, varð nú eign
erfingja hans, sem var lítilsigldur ung-
ur maður, sem sóaði öllu, falsaði sjö
ávísanir, var stungið í fangelsi og dó
þar af lungnabólgu.
Kaupmiðlarinn, sem nú hafði Feigðar-
steininn í fórum sínum, óafturkræfan,
notfærði sér þá staðreynd. Bandaríkja-
maður keypti hann fyrir talsverða fjár-
fúlgu og bætti honum við safn hryll-
ingsmuna, sem hann átti. Innbrotsþjóf-
ur stal safninu, lögreglumaður kom að
honum, svo að hann hafði gripið til
byssu sinnar. Þjófurinn skaut lögreglu-
manninn í öxlina, en lögreglumaðurinn
skaut hann í kviðinn, svo að hann lét
lífið á heldur óglæsilegan hátt nokkrum
klukkustundum síðar, og hringnum var
aftur skilað til eigandans. En kvöld eitt
tók dóttir hans, sem hafði verið að
drekka með vinum sínum, hringinn úr
safni föður síns og setti hann upp í hita
leiksins. Hún ögraði Feigðarsteininum,
sagði greinarhöfundur.
Samkvæmið hélt áfram. Dagur reis,
og dóttirin, sem varla gat staðið á löpp-
unum, vildi umfram allt fara í ökuferð
á öflugum sportvagni. Hún sagðist þurfa
að fá sér ferskt loft. Hún ók í hlykkj-
um með sjötíu mílna hraða á klukku-
stund eftir þjóðveginum, brást eitthvað
bogalistin á snarpri beygju og keyrði
á. Þar með var hún úr sögunni.
Hinn slyppi faðir seldi Feigðarstein-
inn milljónamæringi frá Detroit fyrir
eitt sent og helgaði kaþólskri trú líf sitt.
Og enn einu sinni var Feigðarsteinn-
inn kominn á markaðinn. Gengishrunið
hrjáði nú Bandaríkin, og milljónamær-
ingurinn frá Detroit hafði selt Tortilla
gimsteinasafn sitt, til þess að bjarga sér
út úr kröggunum. Þessi Tortilla var
Frh. á bls. 32
FALKINN
11