Fálkinn - 06.09.1961, Blaðsíða 15

Haraldur Pétursson, hótelstjóri.
Jón sagði að það væru næstum alltaf
sömu mennirnir, sem ynnu við skipið.
Tíminn sem í þetta færi væri að vísu
nokkuð stuttur, en þeir hafa innskot
annars staðar með vinnu, sagði hann.
— Hvað hann væri búinn að vera
lengi við afgreiðsluna? Jú, það voru
eitthvað fjórtán ár.
Jón sagði að aðalfarþegaflutningar
Akraborgar væru milli Reykjavíkur og
Akraness.
Vöruflutningar væru hins vegar mikl-
ir á þeirra mælikvarða og þess vegna oft
mikil vinna við losun og lestun í Borg-
arnesi.
— Hvort hann væri innfæddur?
— Já, Borgnesingur í húð og hár.
★
Þarna á Eyjunni er nýbúið að byggja
sláturhús og frystihús og þar eru gríð-
arlega stórt bílaverkstæði og gott ef
kaupfélagið á ekki eitthvað í því. Þarna
er líka B.P. benzínstöð og ágætur mað-
ur, sem gerir við sprungin bíldekk, því
auðvitað fékk ég nagla í afturdekk við
komuna í bæinn. Viðgerðarmaðurinn
heitir Kristján. Hann var að ganga frá
dekki, þegar við komum og hamraði
barðann, sem mjakaðist inn yfir felguna
við hvert högg.
Þegar hann var búinn rétti hann sig
upp og spurði hvað hægt væri að gera
fyrir okkur.
—- Sprungið, jú, alveg sjálfsagt. Kom-
ið þið aftur eftir klukkan eitt, þá verð-
ur þetta tilbúið.
Ég kom aftur klukkan tvö og Kristján
var einn að fást við sprunginn barða.
Hjólið mitt stóð fyrir utan húsið og
nokkur önnur, og einn af vörubíl velti
stóru hjóli í áttina til Kristjáns, sem
Ólafur Þórðarson, mjólkurfræðingur.
hefur áreiðanlega ekki orðið skotaskuld
úr því að gera við það.
Aðspurður sagðist Kristján hafa tals-
vert að gera við viðgerðirnar. Bara verst
að það er eins og springi hjá öllum á
sama tíma.
Tímum saman er sáralítið að gera.
Svo allt í einu er eins og flóðgátt opn-
ist og allt verður uppfullt að sprungn-
um hjólbörðum. ,,En þeir eru sjaldnast
lengi vindlausir eftir að komast í kynm
við Kristján," sagði einn, sem kom að
í þessum svifum.
Kaupfélag Borgfirðinga er, eins og
SKALLA-GRÍMS
flestir landsmenn, sem komnir eru til
fullorðinsára vita, eitt hið rótgrónasta
sinnar tegundar. Auk verzlunarreksturs
hefur félagið annan atvinnurekstur ým-
is konar og hefur nú nýlega opnað kjör-
búð í nýjum húsakynnum, eina þá
smekklegustu á landinu og þótt víða sé
leitað.
Gengt kaupfélagsbúðinni er Hótel
Borgarnes. Þetta er nýlegt hús og hið
glæsilegasta í alla staði og bænum í
heild til sóma.
í anddyri hótelsins rakst ég á Harald
Pétursson hótelstjóra.
Vegna gamalla kynna vissi ég, að Har-
aldur var áður sjómaður bæði á íslenzka
kaupskipaflotanum og með norskum,
gleðimaður í hófi og skáld gott. Smekk-
vísi hans á bundið mál er með eindæm-
um.
Áður en Haraldur gerðist hótelstjóri
þeirra Borgnesinga, var hann bryti á
Maríu Júlíu, okkar ágæta varðskipi, á
fyrstu árum „þorskastríðsins“ við Breta,
sem þeir nefna svo.
Aðspurður sagðist Haraldur kunna
afbragðsvel við sig í Borgarnesi. Gest-
kvæmt væri á hótelinu, sérstaklega yfir
sumartímann og yrði hótelið iðulega að
útvega herbergi úti í bæ, vegna þess að
gistirými þar hrekkur ekki til.
Haraldur sagði að ferðafólk væri þó
heldur færra en í fyrra og að sennilega
væri það sökum verkfallanna í vor.
Jón Hermannsson, verkstjóri.