Fálkinn - 20.06.1962, Síða 6

PANDA DG LANDKDNNUÐLJRINN MIKLI
„Voldugi vatnanykur“, voluðu hinir innfæddu.
„Borðaðu okkur ekki, við erum heiðarlegir fiskimenn“.
Panda sem var utan við sig af því, sem við hafði borið,
starði undrandi á landkönnuðinn, þegar hann klifr-
aði upp á bakkann. Gríman var þakin vatnagróðri
og landkönnuðurinn leit furðulega út þannig ásýndum.
„Blabb, blabb“, sagði landkönnuðurinn með munn-
inn fullan af vatni. „Þið skuluð byggja burðarstól,
annars hneppi ég ykkur alla í álög.“ Hinir innfæddu
hlýddu tafarlaust og þegar Panda og landkönnuðui'-
inn sátu í þægilegum burðarstól, sagði landkönnuður-
inn: „Minntu mig á það, Panda, að halda fyrirlestur
um gagnsemi grímu á ferðalögum, næst þegar fund-
ur verður haldinn í landkönnuðafélaginu“.
A meðan þeir félagar voru á þessu ferðalagi, stóðu
þeir Aloysius frændi og lögmaðurinn á hæð einni í
Bongolandi. Lögmaðurinn hafði farið í langt ferðalag
til að athuga hvort landkönnuðurinn gerði skyldu
sína. En í staðinn fyrir merkjaflaggið fann hann
Aloysius frænda. „Þér skuluð ekki bíða lengur",
sagði Aloysius frændi. „Frændi minn hefur verið et-
inn af mannætum og arfurinn er þess vegna mín eign.“
Það greip kunnugleg rödd fram í fyrir honum: „Gott
kvöld, herra lögmaður. Ég vona, að ég hafi ekki látið
yður bíða of lengi“. Lögmaðurinn horfði efins á furðu-
mynd þá, sem nálgaðist í burðarstólnum. „Afsakið“,
sagði hann. „Ég minnist ekki hafa séð yður áður.“
Lögmaðurinn horfði skelfdur á veruna. En landkönn-
uðurinn reyndi með aðstoð Panda að ná grímunni af.
Loks flaug hún af, og bar Panda með sér. ,,Þá erum
við komnir", sagði landkönnuðurinn“. Lögmaðurinn
þekkti nú aftur landkönnuðinn, en Aloysius var hams-
laus af bræði. Hann stappaði niður fótunum, en þeg'ar
hann sá, að það var tilgangslaust, læddist hann
skömmustulegur burtu.
8 FÁLKINN