Fálkinn - 24.02.1964, Blaðsíða 9

fara einstaklega varlega með.
Fyrst eftir að við fengum hann
mátti ég hvorki kveikja á út-
varpinu né spila plötur enda
fann ég það út að húsbóndinn
á heimilinu elskaði fóninn
meira en börnin sín. Aldrei
hafði hann bannað mér að
snerta þau, þvert á móti.
Hann hljóp til að kveikja á
fóninum, en ef börnin hans
grenjuðu leit hann á mig með
svip, sem sagði greinilegar en
nokkur orð:
„Nú mátt þú.“
Og þá hljóp ég.
Og það þurfti að vefja teppi
upp í stórar rúllur, skrúfa í
sundur allt sem hægt var að
skrúfa í sundur og hrista ryk-
ið af málverkunum um leið og
þau voru tekin af veggjunum.
Það er annars undarlegt
hvers konar æði getur gripið
mann, þegar maður stendur í
rálíka og þessu.
Ég gekk hreinlega berserks-
sgang.
Ég sagaði meira að segja
sundur kojurnar, sem blessuð
börnin sváfu í, í trausti þess,
að nú fengi ég tveim herbergj-
unum meira.
Það vakti mikla hneykslun.
Blessaðir eldri drengirnir (ég
hef víst gleymt að taka það
fram, að þeir heita Gísli og
Eiríkur), ráku upp skelfingar-
vein.
„Hvað ætlarðu eiginlega að
gera mamma?“ spurði Gísli
hneykslaður og reiður.
„O, ég ætla að saga kojurn-
ar í tvennt," sagði ég manna-
lega og mældi lengdina með
málbandi.
Dauðaþögn.
Ég krítaði með hvítu þar
sem ég ætlaði að saga, svo
mundaði ég sögina.
„Ertu vitlaus mamma?“
sagði Eiríkur. „Hvað heldurðu
að hann pabbi segi?“
En þetta beit ekki á mig. Ef
elsku maðurinn minn hefði
verið heima og komið klukkan
fimm hefðu kannski sigið á
mig tvær grímur. En hann var
sko í Kaupmannahöfn og yrði
þar um sinn. Ég bar mig borg-
inmannlega og tautaði í barm-
inn:
„Hann fær ekki að vita það
fyrr en um seinan.“
„Við skulum skrifa pabba og
klaga þig,“ sögðu stóru dreng-
irnir í kór og ég varð guðs
lifandi fegin. Á meðan þeir
voru að prenta með stórum
upphafsstöfum heljarlangt bréf
til pabba síns notaði ég tæki-
færið og friðinn og sagaði koj-
urnar í sundur svona líka lista-
vel.
Framhald á bls. 40.
1 þessu blaði hefst ný íslenzk framhaldssaga eftir unga íslenzka
skáldkonu, Ingibjörgu Jónsdóttur. Ingibjörgu er óþarft að kynna,
hún hefur sknfað nokkrar skáldsögur, sem út hafa komið und-
anfarin ár og notið mikilla vinsæla. I vetur hefur hún skrifað
nokkrar gamansögur í Fálkann undir dulnefninu ,,Sigrún“.
Þessi saga, „Búið í blokk“, sem er ósvikin gamansaga, segir frá
vandamálum fjölbýlishúsa í gamni og alvöru, en eins og allir
vita, sem í þeim hafa búið, koma sífellt upp margvísleg vandamál
meðal hinna mörgu íbúa. Höfundurinn býr sjálf í fjölbýlishúsi,
en samt skyldu menn ekki ætla, að það séu endilega íbúar hennar
eigin húss, sem hún lýsir, þeir finnast út um allan bæ . . .
.!g sagaði meira að segja i
sundur kojurnar.