Fálkinn - 24.02.1964, Blaðsíða 28

faldazt næstum með hverju ár-
inu sem líður.
Fyrir fimm árum var lítið
afskekkt fiskimannaþorp ein-
mana við ströndina, þar sem
hinn undurfagri Orotavadalur
opnar faðm sinn að hafi . íbú-
arnir voru um 14 þúsund tals-
ins og lifðu á fiskveiðum. Þá
var aðeins eitt hótel, í brezkri
eign, stórt og glæsilegt, sem
staðið hafði í hæðum þarna
spölkorn frá sjónum. Það var
eftirsóttur draumastaður í aug-
um þeirra tiltölulega fáu, sem
höfðu komið þangað og margir
sem um þennan stað fréttu fóru
þangað um langan sjóveg og
áttu ekki orð til að vegsama
dásemd hans.
Nú eru risin fimm ný lúxus-
hótel í ferðamannaborginni
nýju, auk fjölda smærri hótela
og heimavista, en þrjú stór
gistihús til viðbótar eru í smíð-
um og von á mörgum fleirum.
Mörg stór sambýlishús hafa
risið með miklum fjölda einka-
og leiguíbúða fyrir Evrópubúa
og Ameríkumenn og einn helzti
banki Spánar er að byggja
í ferðamannaborginni ungu
byggingasamstæðu með um 400
íbúðum, sem búnar eru öllum
nýtízku þægindum. Gistiher-
bergi í þessari ungu ferða-
mannaborg, sem risið hefur
sjálfstæð og aðskilin við hliðina
á hinum friðsama fiskimanna-
bæ eru þegar um fimm þúsund
talsins og aukast að jafnaði um
2 þúsund á ári. Risið er frá
því í fyrra margt nýrra
skemmtistaða og í heil hverfi
verzlana, þar sem verzlað er
með margskonar alþjóðlega há-
tollavöru, svo sem úr, viðtæki,
myndavélar, áfengi, ilmvötn og
austurlenzka listmuni. Yfirleitt
flest það sem nöfnum tjáir að
nefna.
Kanaríeyjar njóta þeirrar
sérstöðu, að eyjarnar eru al-
gjört fríríki, svipað og Hong
Kong, og engir tollar greiddir
af neinu, hvort um er að ræða
heilar bifreiðar eða lítil arm-
bandsúr.
Þrátt fyrir hinar gífurlegu
hótelbyggingar, er aðsóknin svo
mikil að illgerlegt er að fá
herbergi á beztu gistihúsunum,
nema með margra mánaða fyr-
irvara.
Ég hef oft komið til Kanarí-
eyja og á ýmsum tímum árs,
en aldrei um hávetur fyrr en
nú. Það er einkennilegt að
fljúga á fáum mínútum norðan
úr kulda og vetrarsúld Evrópu-
landa og koma í þetta blóma-
hafa og bananalanda og sjá
fólkið flatmaga í sólinni frá
morgni til kvölds, milli þess,
sem það bleytir sig í næstum
því 20 stiga sólheitum sjó. Það
eru einkennilegar janúarmyndir
það, og enginn staður í Evrópu,
sem er gjöfulli á sól og hita
um vetur, enda má með nokkr-
um sanni segja að Kanaríeyjar
tilheyri fremur Afríku en
Evrópu, þó fólkið sé flest af
spönskum stofni, spánska sé
þjóðtunga og þjóðlífið spánskt,
nema hvað það minnir marga
mjög á Suður-Ameríku, enda
myndi ég flokka Kanaríeyjar
sem eins konar milliland á
milli Evrópu og Suður-Ameríku
og landafræðilega á það líka
vel við.
Þegar Forn-Rómverjar fundu
þessar eyjar á siglingum sínum
suður fyrir Vestur-Afríku gáfu
þeir þeim nafnið „Paradísar-
eyjar“ og það er flestra mál,
sem til þekkja að eyjarnar beri
það nafn með réttu.
Lifir Muller
Framhald af bls. 23.
ekki eftir hor.um aftur. Þá
hrökklaðist hann til Albaníu,
þar sem hann dveJ.zt nú.
Ekki hefur verið látið uppi,
hvernig ferill Múllers hefur
verið rakinn, en eitthvað munu
þeir menn hafa komið þar við
sögu, sem mestan þátt áttu í
að hafa upp á undirmanni hans,
Adolf Eichmann. Það eru ekki
nema nokkrir mánuðir síðan
stjórnum Póllands, Tékkóslóva-
kíu og Júgóslavíu var kunn-
ugt um það, hver hinn alb-
anski lögregluforingi Nakos-
chiri, raunverulega væri. Og
enginn vafi er á því, að allar
þessar stjórnir eiga þá ósk
heitasta að fá Heinrich Múller,
manninn sem skipulagði og
stjórnaði útrýmingarherferð
nazistanna í löndum þeirra,
framseldan, ekki á morgun,
heldur í dag. Og enginn vafi
er á því, að líf hans yrði ekki
langt, eftir að lögregla þessara
landa næði honum hvað þá ef
ísraelsmönnum tækist að ná
honum á sitt vald.
En það er ekki heiglum hent
að ná honum. Múller stjórnar
sjálfur þeim mönnum, sem eiga
að gæta hans og gera „nauð-
synlegar varúðarráðstafanir“,
rétt eins og fyrrum. Og vart
verður slakað á, eftir að hann
veit, að feluleiknum er lokið.
Austur-þýzka stjórnin hefur
stjórnmálasamband við Alba-
níu. Hún getur því krafizt
framsals Múllers, sem hvers
annars ótýnds glæpamanns. En
glæpir hans fyrnast samkvæmt
austur-þýzkum lögum, 8. maí
1965. Og ósennilegt er að Hoxa
afhendi vin sinn í hendur hálf
gerðra villitrúarmanna í Aust- „Jú, jú, jú," grét frænka.
ur-Þýzkalandi fyrir þann tíma. „Veslings litla Rósa. Ég kaupi
Enda kannski ekki svo þægi- rósir — margar...“
legt fyrir alla aðila þar, ef Strax eftir heimkomu mína
Múller opnaði munninn... til Parísar fór ég út í Clignan-
Framhald á bls. 31.
Sorgarhalturinn
Framhald af bls. 10.
í stólnum sínum. Við hellum
í glösin, klingjum, dreypum
á — og rekum upp stór augu.
„Mon Dieu — Þetta er edik!
Það var þó merkilegt...“ fliss-
ar frænka, „nú þá á ég í öllu
falli dálítið hvítvín. sittu bara
kyrr...“
Frænka fjarlægðist með glös-
in og finnur reyndar furðu
fljótt hvítvínið, sem stóð upp
á skáp. Við dreypur varlega á.
Jú, það er svo sem nógu gott.
Bragðið var þó dálítið ein-
kennilegt, vegna þess að
frænka hefur gleymt að skola
glösin. En við dýfum kökunni
í vökvann og hlæjum svo húsið
hristist...
Ástæðan fyrir næstu heim-
sókn minni var sorgleg. Það
var til að tilkynna að Róbert
frændi, sem var giftur Rósalíu,
sem var ennþá eldri systir
Irenu, væri dáinn. Fjölskyldan
hafði þó aðeins komið saman
á nokkurra ára fresti.
Irene frænka flóði í tárum.
„Ó, ó, að Rósa litla skyldi
deyja,“ snökkti hún og kross-
aði sig.
„Nei, nei, það er ekki Rósalía,
heldur Róbert, sem er dáinn,“
sagði ég.
„Hvað!“ Frænka hristi
hrokkinlokkana sína. „Nú já,
það eru nöfnin, þau eru svo
lík. En mikið er það samt sorg-
legt...“
„Já, en heyrðu nú! Þú og
Maximin frændi verðið endi-
lega að fara til jarðarfararinn-
ar. Það er á miðvikudag klukk-
an tvö.“
Frænka gleymdi að gráta og
varð alveg agndofa. „En það —
það er jafn langt og á enda
veraldar. Þangað rötum við
aldrei — aldrei!“
„Ójú, víst frænka litla. Auð-
vitað hefði ég sótt ykkur og
komið aftur með ykkur, en ég
þarf einmitt að fara burtu
vikutíma. En það gengur samt
sem áður. Og þú verður endi-
lega að láta frænda hafa hvíta
silkihálsklútinn. Ekki þann
bláa. Heldur ekki þann rauð-
köflótta. Og — í öllum bæn-
um — gleymdu ekkj að kaupa
blóm til að kasta niður á kist-
una í gröfinni. Þá er það öruggt
að þið komið, vegna Rósalínu,
er það ekki?

célagsprentsmiðjan h.f.
Spítaiastíg 10
Sirni 11640.
Prentun á bókum
blöðum
tímaritum.
Alls konar eyðublaðaprentun
Vandað efni
ávallt fyrirliggjandi.
Gúmstimplar afgreiddir
með litlum fyrirvara.
Leitið fyrst tU okkar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Spítalastig 10 — Sími 11640.
Einangrunargler
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið timanlega.
KORKIÐJAN H.F.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
^ALKINN