Fálkinn - 14.09.1964, Side 30

-■/- *-f- -f- -4- —V "V ^
LITLA
SAGAIM
EFTIR
WILLY
BREIIMHOLST
LORELEY
Charlei Lucky, skrípatrúður
í Ritz-sirkusnum, var lang-
þreyttur á einlífinu. Hann
hafði ekkert á móti því að
skrölta í sirkusvögnunum frá
einum bæ til annars, hið
frjálsa farandlíf var honum
einmitt að skapi, en hann hafði
megnustu óbeit á öllum hús-
verkum, gekk að því hvern
dag með djúpum trega að
steikja buff, þvo upp, þurrka
af, gera hreint. Því var engin
furða þótt allt væri á rúi og
stúi í vagninum sem hann
bjó í.
En svo kom að því að nýr
skemmtikraftur bættist í sirk-
usinn. Það var ungfrú Lorelei
sem tróð upp með sitt númer
næst á eftir hléinu. Og þar með
fékk Charlie að kynnast henni
náið því hann tróð upp næst á
eftir henni. í byrjun hugsaði
hann hreint ekki um hana
öðruvísi en sem afbragðsgott
sirkusnúmer, en brátt varð
hann þess áskynja að hún
kunni að steikja aldeilis guð-
dómlegt buff, meyrt og góm-
sætt og auk þess var hún vík-
ingur að vinnu, þvoði upp og
snurfusaði vagninn hans á
augabragði. Já, og hún gerði
sér meira að segja far um að
gleðja hann með blómum, léttu
staupi, kvöldskatti að lokinni
sýningu og ýmsu smáræði og
áður en Charlie vissi af var
hún búin að hreiðra um sig í
vagninum hans.
En þó þannig væri komið
var langt í land að hjónabandi.
Slíkt og þvílíkt kom honum
ekki til hugar. í hartnær fjöru-
tíu ár hafði hann komist af
klakklaust konulaus og hann
mundi bjarga sér næstu fjöru-
tíu árin á sama hátt.
En ungfrú Lorelei var á
annarri skoðun.
— Þú ekki bráðum halda þú
skulir gera bónorð, ha? spurði
hún á því hrafnamáli sem tíðk-
aðst með sirkusfólki og farand-
leikurum kvöld eitt að lokinni
sýningu er þau nutu lífsins í
vagni Charlies og höfðu fengið
sér einn lítinn.
Charlie hnykkti við. Hann
lagði frá sér glasið.
— Varst að segja eitthvað?
tuldraði hann.
— Já, é segja: Þú bráðum
gera bónorð. Þú gifta þér við
mér! Skilurðu? Forstandspíur
ekki búa saman við mann sem
ekki er hennar mann, ver-
stehen Sie? Ha?
Charlie var þrumulostinn.
Þetta kom svo óvænt.
— Þú meinar: ég gifta mér
við þér?
— Já, við með hinanden,
gift oss, sko, mann og kona!
— Æ!
Charlie fékk ekki stunið upp
einu orði.

Hvorugt þeirra talaði fleira.
Það var ekki vikið einu orði
að þessu efni næsta dag, ekki
heldur þar næsta dag. En svo
flutti Lorelei í mestu kyrrþey
aftur í vagninn sinn — og
þegar Charlie hafði hvað eftir
annað fengið buff sem voru
svo seig að hann vann hvorki
á þeim með hníf né skærum, þá
gafst hann upp skilyrðislaust,
henti frá sér pönnunni og labb-
aði til ungfrú Lorelei og bank-
aði upp á.
— Þú gifta þér með mér?
spurði hann.
— Já.
Þar með var allt klappað og
klárt og þau giftu sig.
En jafnvel þó ungfrú Lorelei
gæti steikt buff allra tíma,
iðraðist Charlie gjörða sinna
furðu fljótt. Hann varð þögull
og fáskiptinn. Gaf sig aldrei að
neinum og svaraði vart þp á
hann væri yrt. Það var ekki
fyrr en sirkusinn kom í lítinn
bæ þar sem Charlie átti vin
frá æskuárunum sem var rak-
ari, að hann létti á hjarta sínu.
— Ég hefði sko aldrei átt að
gifta mér, sagði hann hrein-
skilnislega, þegar klippingunni
var lokið og hann var staðinn
upp til að borga. i
— Svoh? Hvað er kdnan
þín gömul?
— Tuttugu og átta! Hún! er
á góðum aldri, en.. . hurðu
annars, láttu mér fá flösku með
rakspíra og skegghníf.
Hann fékk rakspíra og
skegghníf.
30
falicinn